Toen Mortal omhoog wilde komen, werd hij naar beneden geduwd door Hikari. 'Mortal? Je-je staart en...', ze valt even stil. 'Kom Mortal, ga weer liggen. Je moet goed uitrusten. Dan ben je weer helemaal de oude' Hij wilde niet slapen... Hij kon niet zomaar de meiden onbeschermd laten. Hikari duwt hem naar beneden, maar Mortal greep haar schouders vast waardoor ze achterover vallen. Hikari ligt boven op hem en wanneer ze iets omhoog komt kijken ze elkaar in de ogen. Mortal voelde zich vuurrood worden. Hij legde zenuwachtig een hand in haar zij. Het leek steeds eeuwen te duren voor hij de moed had verzamelt om ook maar een kleine beweging te maken. Hij trok haar nu een beetje naar zich toe, al durfde hij geen kracht te zetten. Mortal kwam met zijn hoofd iets omhoog en keek haar met een brandend verlangen aan. Hij trilde van de zenuwen en had het warm van het blozen. Hikari kwam iets dichterbij. Mortal ging nu voorzichtig en langzaam met zijn gezicht naar die van haar toe. Hij voelde zich week, terwijl hij dolgelukkig was vanwege het moment. Hij legde zijn hand nu zachtjes achter Hikari's hoofd. hij voelde haar haren zacht over zijn handen heen strelen wanneer hij zijn hand bewoog. Vlak bij haar gezicht sloot hij zijn ogen. Het moment was spannender dan alles wat Mortal ooit had meegemaakt.

EDIT:
Toen Mortal Hikari's lippen raakte, schoot er een gevoel van geluk door zijn lichaam heen vanuit zijn buik. Het was een kort kusje geweest, maar het voelde alsof de tijd stil stond. Mortal en Hikari keken elkaar nu even aan. Mortal keek in haar ogen en zag haar prachtige blauwe ogen, met daarin een glinstering van geluk. Hij kon voelen dat het bij hem net zo moest zijn. Mortal legde zijn hand op Hikari's wang en gaf haar nu een langere kus, die niet veel later gevolgd werd door een intieme zoen. Mortal voelde zich tegelijkertijd zwak van liefde en de sterkste persoon op aarde van geluk. Met zijn linker hand streelde Mortal zachtjes in Hikari's nek, terwijl zijn rechter hand zachtjes haar rug en schouders streelde. Hij voelde Hikari's handen door zijn haren gaan en even later via zijn hals over zijn borst strelen. zachtjes en voorzichtig opende ze beide hun mond, waarna hun tongen elkaar vonden. Sensueel en passioneel streelde nu ook hun tongen langs elkaar. Mortal had zijn ogen gesloten en lag met Hikari op zich te genieten van het moment. Toen ze eindelijk stopten met hun passionele samenspel, lagen ze nog even samen elkaar aan te kijken. Mortal zag dat het weer was gaan regenen, wat het alleen maar nog fijner maakte om samen zo beschut te liggen. Mortal lag stil nog na te genieten van het gebeuren van net. Hij wist niet hoelang het had geduurt, maar het was gaan schemeren. Het vuur brandde nog goed en zou voor voldoende licht zorgen Mortal kuste Hikari nu zachtjes op haar wang en zei fluisterend " je bent echt heel mooi en ik heb, sinds ik je heb ontmoet, best veel aan je gedacht" Mortal keek haar verlegen aan.

'Je bent echt heel mooi en ik heb, sinds ik je heb ontmoet, best veel aan je gedacht'. Mortal keek haar verlegen aan. Hikari keek hem aan met verwondering. Maar dan overvalt een angstgevoel haar. Devlin had ook zoiets tegen haar gezegd! Alhoewel, Mortal is toch anders....Hikari kijkt hem aan, waardoor hij de verandering in haar ogen ziet.
'S-sorry, ik...ik kan dit niet. Niet nog een keer!'. Zo snel ze kan staat ze op, en rent de hut uit. Mortal kijkt haar geschrokken en iets wat gekwetst aan. Met een peinzende gedachte kijkt hij naast zich. Micki is wakker, en kijkt hem met grote ogen aan. Shit, heeft ze alles gezien?...

Hikari rent verder het bos in, met een miauwende* Shira achter zich aan. Als ze buiten adem is , stopt ze, en ziet dan dat ze is geëindigd bij een prachtig meer. Hikari komt langzaam dichterbij. Het is een prachtig uitzicht! Zuchtend en deels wanhopig gaat ze zitten. De kus met Mortal was gewoonweg....heerlijk en geweldig geweest. Zoveel beter dan met Devlin. Misschien omdat hij er meer liefde in heeft gegeven, dan Devlin in zijn hele leven zal kennen. Toch knaagt er iets aan haar. Ja, ze is smoorverliefd op hem. Ja, ze wil een relatie met hem. Ja, ze zou hem nooit meer kunnen missen...maar toch zit het haar niet lekker. Ze vertrouwd hem vol op, en ze weet dat hij zijn leven zou geven voor haar of Micki. Hikari zucht weemoedig. Shira komt dichterbij, en legt een poot op haar been. Ze kijkt de kleine Lynx aan, en begint dan hard te huilen. 'S-Shira, je bent zo'n lieverd! Ik hou echt zoveel van jou! En ik hou ook heel veel van Mortal! Waarom is dit dan zo moeilijk?!'. Shira klimt, een beetje stuntelig, op haar schoot en likt de tranen weg. Hikari pakt haar vast en knuffelt haar. Ze gaat liggen, en langzaam valt ze in slaap, met verse tranen op haar wangen. Niet wetend, dat Micki op dit moment Mortal aan het kalmeren is vanwege zijn bezorgdheid dat
ze al zo lang weg is....

* Ik weet niet zeker of een Lynx miauwt XD
Alsjeblieft Mortal

Nadat Mortal 'Je bent echt heel mooi en ik heb, sinds ik je heb ontmoet, best veel aan je gedacht.' had gezegd, was Hikari ineens geschrokken en was ze opgestaan en weggerend met de woorden 'S-sorry, ik...ik kan dit niet. Niet nog een keer!.' Mortal was zo verbaasd dat hij niet wist wat te doen. Hij keek haar na met grote ogen en keek toen naar Micki. "w.wat... hoe... wat?!" Mortal kon verder niks zinnigs zeggen. Hij keek Micki hulpeloos aan. Toen hij eindelijk wat uit kon brengen zei hij. "H.heb ik iets fout gedaan?" hij klonk een beetje angstig en bedroefd. Mortal keek naar buiten niet wetend wat hij hier nou mee moest.

een tijdje later toen Hikari maar niet terug kwam, werd Mortal toch wel bezorgt. Hij keek rond het kamp, maar zag niks. "Micki? heb jij Hikari gezien sinds ze wegrende?" Hij klonk een beetje verward en bezorgd door elkaar heen. Hij kon niet goed stilzitten omdat Hikari zo lang weg bleef "Ik ben best wel bezorgd om haar... ze is nog steeds niet terug..." Mortal pakte een aantal takken en legde die op het vuur, ook al was het vuur allang groot genoeg. Mortal ging bij het vuur zitten en liet zich achterover vallen. " Ik wil weten wat ik heb fout gedaan... waarom lag ze het eene moment nou heerlijk bij me..." Hij pauzeerde even met een rood hoofd " En daarna rende ze keihard weg toen ik zei dat ik haar mooi vond... Wat denk jij? wat heb ik verkeerd gedaan?" Mortal keek Micki vragend aan.

ps. hier een filmpje voor het geluid van een lynx
https://www.youtube.com/watch?v=CUJ1MnvyKOw

Micki was wakker geworden nadat er wat rukus was geweest. Ze keek de tweetal aan en al snel rende Hikari weg. Uren gingen voorbij en Micki voelde zich eindelijk wat beter. Maar bezorgdheid kwam al snel in de plaats toen Hikari niet terugkwam. “Micki? Heb jij Hikari gezien sinds ze wegrende?” Meerdere emoties speelde door zijn stem heen. “Ik denk dat het iets te maken heeft met haar verleden waardoor ze zo van streek is.. Denk niet dat het specifiek met jou te maken heeft mortal…’ Ze had uitleg gekregen en dit moest de enige manier zijn. Zij zelf had het ook moeilijk met jongens. Het kwam natuurlijk omdat ze de dood had gezien van haar eerste echte vriendje. Ze schudde even met haar hoofd. “Ik ben best bezorgd om haar… ze is nog steeds niet terug.’ Weer had mortal stokken gepakt en op het vuur gegooid. ‘Ik had die takken gevonden gooi ze nou niet steeds weg als het vuur groot genoeg is! ‘ Snel ruimde Micki de takken op die nog in de hut lagen. ‘geef haar tijd… ‘ Ze wreef als troost over zijn rug en gaf hem vriendschappelijk een knuffel. Ze gaf hem wat te drinken. Hikari kennende heeft ze gewoon wat tijd nodig. Als je wilt kunnen we straks samen zoeken als ze rond eten’s tijd nog niet terug is?’ Ze keek hem rustig en sprak kalmerend naar haar.

( sorry maar meer kreeg ik er niet uit atm)

[God Note] + Remission voor het troosten en geruststellen van iemand

‘geef haar tijd… Als je wilt kunnen we straks samen zoeken als ze rond eten’s tijd nog niet terug is?’ Had Micki gezegt. Mortal kon het maar niet met rust laten, Hij pakte het mes van de dikke man erbij. Hij bekeek het mes en het leek uitstekend te zijn om mee te gooien... Hij liet het wapen door zijn vingers gaan. hij woog het in zijn hand en pakte het toen bij de punt vast. Even keek hij naar een geschikte plek en zag toen een boomstronk een stukje verderop. Mortal liep met het mes erheen en bekeek de boomstronk eventjes. Ineens gooide Mortal het mes keihard in de boomstronk. "HAA!" klonk Mortal's stem door het bos heen. Hij kon er niet tegen als hij niks kon doen. Mortal trok het mes uit de boomstronk en bekeek hoe het wapen eraan toe was. Het mes was zowel scherp als stevig. Mortal bedacht dat hij dit mes als mooi noodwapen kon gebruiken. Gewoon voor het geval dat hij zijn boog niet op tijd kon pakken, of zijn andere zwaarden niet kon gebruiken. Mortal keek naar Micki toe die zat te kijken wat hij aan het doen was. Mortal keek haar met een moeilijke blik aan. Hij voelde zich best gekwetst doordat Hikari weg was gerend na hun moment samen, terwijl hij tegelijkertijd zich zorgen maakte waarom ze maar niet terug kwam. Ook wilde hij gewoon weten wat er nou was, al had Micki dat al gezegd... Mortal gooide nog een keer met al zijn kracht het mes in de boomstronk. en fluisterde in zichzelf: "Marcella*, waarom ben je nou niet meer hier om me te helpen..." Mortal liet zich met tranen in zijn ogen op de grond zakken " Jij kon altijd zo goed met mensen omgaan en ik probeerde je te beschermen van de slechte dingen... waarom kan je me nu niet helpen... ik mis je en misschien zou je me willen helpen als je bij me was..." Mortal liet zijn hoofd op zijn armen steunen, die vervolgens tegen zijn knieën stonden.

Mortal had een tijdje zo gezeten toen hij weer wat kalmeerde. "Ik hoop dat je het goed hebt, zusje van me... waar je ook bent" Mortal krabbelde overeind en trok het mes uit de boomstronk. Even dacht Mortal na over wat hij kon doen, toen hij merkte dat het al begon te schemeren. "Micki?..." Zijn stem klonk ruw en schor. "Is Hikari al teruggekomen?" Mortal liep op micki af wachtend op antwoord.

Marcella* = Mortal's zusje ( staat ook op mijn avatar)

Langzaam Loopt Serafina Op de Struiken vlakbij het groepje af. Een Takje Kraakte onze haar voeten, Welke deze de Mensen aan de andere kant van de struik niet hoorde. een zachte zucht verliet haar mond. Maximo Kwam met veel geluid naar haar toe rennen, Snel Tilde ze het veel te magere hondje op. "WAT DOE JE DAAR?!" Sera's ogen werden zo groot als schoteltjes, ze draaide zich om en wilde wegrennen. het was al te laat, een lange jongen had haar schouders stevig vast, een mes drukte tegen haar keel. Zogoed als ze kon liet ze haar angst niet zien. Maximo begon blij te blaffen en sprong tegen een kleiner meisje op. "NOG EEN KEER, WAT DOE JE HIER?" Sera wist zosnel geen antwoord en keek de jongen vervolgens gekwetst aan. "hetzelfde als iedereen, Overleven.." bracht ze moeizaam uit.

Hikari lag nog altijd in het bos bij het meer te dutten. Micki en Mortal konden haar even niets schelen. Ze lag heerlijk met Shira te slapen, dus waarom zou ze dan al terug gaan? Ze genoot van de stilte, en tegelijkertijd de geluiden van de vogels. Na een tijdje begon ze weer te doezelen, en viel weg in een diepe slaap...

'Hikari? Hikari,waar ben je mee bezig?'. Hikari opent haar ogen en knippert even tegen het felle zonlicht. He? Het zonnetje scheen helemaal niet toen ze in slaap viel! Ze komt langzaam omhoog, en ziet dat Shira weg is. Ze staat op en kijkt om zich heen. Dan slaakt ze een gil. Naast haar ligt...zij! Ze ziet zichzelf liggen. 'Ben ik nou dood?', mompelt ze droog. Ze knielt bij zichzelf neer en probeert haar aan te tikken, maar gaat dwars door haar heen. Snel staat ze op, en draait zich geschrokken om als ze een vertrouwde stem hoort: 'Hikari,wees niet bang'. Het blonde meisje draait ze om en ziet haar broer staan. 'Y-Yoshino? Je leeft nog?'. Hikari rent op hem af, en omhelst haar broer, die als een duplicaat op haar lijkt. Je zou haast zeggen dat ze een tweeling waren,maar toch was dat niet het geval. 'Nee, ik ben gestorven tijdens een gevecht. Je droomt dit alles,maar daardoor is het voor mij mogelijk om je te laten zien wat belangrijk is'. Hikari krijgt tranen in haar ogen als ze het slechte nieuws hoort. Haar familie, het gezin waar ze in opgegroeid was, is dood. Weg! 'Kom,niet huilen. Loop met me mee'. Hikari knikt zielig, en ze volgt hem op de voet. Ze lopen de weg terug, en komen bij het 'kamp' aan. Daar ziet ze Mortal zenuwachtig en boos heen en weer lopen, terwijl Micki hem probeert te kalmeren. Achter hen zit een meisje met een hondje nieuwschierig toe te kijken. 'Wie is dat?', vraagt Hikari. Yoshino lacht. 'Dat is Serafina, een meisje die ook probeert te overleven. Mortal heeft haar nogal...hardhandig uit de bosjes gevist, maar Micki is met haar rustige karakter weer de redder geweest, en heeft haar aangeboden om bij hen te blijven. Maar dat is niet wat ik je wilde laten zien. Wie is die jongen?'. Hikari bloost. 'Eh...M-Mortal'. Yoshino kijkt haar met een plagerige grijns aan. 'Eeh?? Mijn zusje is verliefd!'. Hij begint het luid te zingen, terwijl Hikari roept: 'Yos! Kappen, hij hoort je zo meteen nog!'. Yoshino stopt en zegt: 'nee dat kan niet. Maar wat ik wil zeggen, Mortal is een goede jongen, en hij zal zijn leven voor je geven. Dat weet je zelf ook, maar je moet niet bang voor hem zijn. Wat er met Devlin is gebeurt, gebeurt niet weer,oke? Ik kan voelen dat hij stapelgek op je is, dus ga als de zodemieter terug, en word gelukkig!'. Hikari knikt overrompeld, en Yoshino aait met zijn hand over haar haar. 'Onthoud, ik blijf altijd in de buurt, zusje van me. Oh! Voor ik het vergeet: pas op voor die man! Hij dwaalt nog steeds rond, maar ik heb hem op een dwaalspoor naar de andere kant van het bos gezet'. Hij knipoogt, en verdwijnt dan langzaam....

Hikari opent haar ogen, en ziet Shira liggen. Ze bekijkt de omgeving, maar ziet haar broer niet meer. Ze gaat met een hand door haar haar, en voelt dan een orchidee tussen haar oor en hoofd zitten. Verbaasd kijkt ze ernaar. Hoe kan dat nou? In het hele bos is er geen orchidee te bekennen...wacht eens even. Hikari glimlacht. Dit was de favoriete bloem van haar broer. Ze lacht, en maakt Shira wakker. 'Kom tijger van me, dan gaan we terug'. Shira laat weer een miauw horen, en samen lopen ze terug....


Woooooh xxl stukje XD

Toen Mortal richting Micki liep, hoorde hij ineens een hond de bosjes in rennen. Hij zag dat er een meisje zich in de bosjes verschool. Hij riep luid en streng ineens "WAT DOE JE DAAR?!" Het meisje wilde samen met het hondje wegrennen. Mortal sprong echter snel naar haar toe en greep haar vast. Door de woedde en bezorgdheid die in zijn lichaam zat stak hij het mes voor haar keel. "NOG EEN KEER, WAT DOE JE HIER?" Het meisje antwoordde gekwetst met "hetzelfde als iedereen, Overleven.." al kwam dat er een beetje moeilijk uit. Micki sprong gelukkig snel te hulp en kalmeerde Mortal. Mortal keek Micki even fel aan maar besefte toen dat ook hij eerst zo bij Micki was aangekomen. Hij haalde het mes van de meid haar keel af. "S.s.. sorry..." Mortal liet het mes zakken en liet de meid los Micki legde gelukkig snel uit dat het kwam doordat Mortal vol stress en emoties zat op het moment. Mortal hoopte dat ze het zou begrijpen en dat ze hem zijn hardhandigheid zou vergeven. Mortal keek naar het magere hondje en liep toen naar zijn tas toe. Ook zag hij dat het meisje ook niet erg fors gebouwd was tegenwoordig. Mortal kwam met 2 kommen eten aan. "Hier... neem dit... het ziet eruit alsof ik niet de enige ben die een zware tijd achter de rug heeft..." Hij gaf 1 kom aan het nieuwe meisje. Het andere zette hij voor het hondje neer. " Ik ben normaal niet zo aggressief... het was een combinatie van allerlei gevoelens zoals Micki hier al zei... Oh en ik ben trouwens Mortal... Hikari die is op dit moment niet hier..." Mortal stopte met praten. Na een poosje vervolgde hij zichzelf met " Ik ben eigenlijk alleen aanvallend ingesteld als mijn vrienden in gevaar zijn..." Mortal nam nu De nieuwe meid goed in zich op. Ze had een beetje kastanjebruin haar, voor zover hij haarkleuren kon opnoemen, Een slank figuur en blote voeten. Dat laatste verbaasde Mortal een beetje omdat je dat niet zou verwachten. Verder had ze een vreemde blik in haar ogen, het was een felle blik maar het was geen blik zoals bij iemand die iets slechts gaat doen... Toch hield Mortal haar in de gaten, Gewoon om Micki Te beschermen. Ook hikari zou hij natuurlijk beschermen als die weer terug was. Mortal liep bedachtzaam terug naar het vuur en ging zitten. Micki kwam bij hem zitten en het goede meisje dat ze was nodigde ze de nieuwe meid en het hondje uit om erbij te komen zitten. Mortal keek Micki even aan, op een manier dat Micki naast hem moest gaan zitten... gewoon voor het geval dat.

ps. Serafina Zou je Mortal niet zomaar iets willen laten doen? Ik probeer Mortal juist zoveel mogelijk passief te houden... ( zoek maar op in me voorstel ding voor Mortal... hij gebruikt zijn wapens alleen als het echt moet) deze keer heb ik het maar in me post verwerkt... Alvast bedankt

Sera stond even te twijfelen op het aanbod van het meisje, maar ging algauw zitten. op de aan oftandre manier voelde ze zich een indringer in hun gebied. Ze richtte haar aandacht op Maximo die haar vragend aankeek en negeerde de andere. Ze dachten natuurlijk dat ze het niet zag, Zoals de jongen het Aardige meisje waarschuwde. een traan verliet haar ooghoek. langzaam stond ze op en liep terug naar haar kleine kampje. voorzichtig liep ze naar de tent die ze een paar dagen terug had gevonden. Nu Hopen dat niemand haar zou vinden.. ze ging op haar slaapzak liggen en viel algauw in slaap.

" Sera..Sera.." Serafina kijk op. "Mama?" Sera rende naar haar ouders en zusje. maar ze kon ze niet vastpakken. Verbaasd keek ze op. "We nemen je mee de dood in.." Serafina schrok wakker en gaf een gil. er stond een hert aan de ingang van haar tent. het vriendelijk uitziende dier rende snel weg nadat ze wakker was geworden. Ze stond op een pakte haar laatste botherham uit haar reistas en deelde deze met Max, die vrolijk

Het word al donker als Shira en Hikari de weg nog steeds niet terug hebben gevonden. 'Ohhh,Shira! Wat moeten we nou doen? Het word koud'. Hikari wrijft met haar handen langs haar armen en begint lichtelijk te trillen. Was ze nou maar niet zo ver gegaan, dan had ze nu warm in de hut gezeten bij het warme kampvuur. En dan konden ze aan elkaar vertellen hoe ze hier nou allemaal terecht waren gekomen. Uitgeput zakt ze op de grond, en begint zichzelf warm te wrijven. Shira stopt met lopen en komt op haar af. Ze gaat, alsof ze het aanvoelt, tegen Hikari aan zitten, zodat ze het een beetje warmer krijgt.
Ze rilt nog meer en word wanhopig. Wachten tot het daglicht duurt veel te lang. Dan zit ze morgen als een bevroren ijslollie aan de boom vast.
Ze denkt na en dan komt er een herinnering op. Mortal had haar horen schreeuwen in het bos. Misschien werkt dat nu weer! 'Kom Shira, ik heb een ideetje gekregen'. Ze staat op, met Shira in haar armen en kijkt haar aan. 'Ik bedek je oren even, zodat je niet doof word'. Shira sluit haar ogen als ze de vertrouwde hand van haar voelt, en dan gilt ze: 'MORTAL!MICKI! WAAR ZIJN JULLIE?! IK BEN VERDWAALD DENK IK!'. Shira kijkt haar met grote oogjes aan. Wat kan die schreeuwen zeg! Hikari komt even op adem, en schiet dan in de lach als ze het kopje van het beestje ziet. Die begrijpt er natuurlijk helemaal niks van. Gapend zakt ze weer op de grond en kruipt tegen een boom aan. Hopelijk komen ze snel. Dan begint haar maag te rommelen. Hmm, wat zou ze nu een grote kom met soep lusten die Micki altijd zo lekker maakt...

het was al donker, en Sera liep langzaam terug naar de andere kids. Ze voelde zich eenzaam hier, zo alleen.. en Na haar droom was ze echtniet van plan te gaan slapen hoor! Ze bereek het kamp van de andere. Ineens hoorde ze iemand Gillen. "'MORTAL!MICKI! WAAR ZIJN JULLIE?! IK BEN VERDWAALD DENK IK!'' Sera draait zich om em probeerd de weg te zoeken door het bos. na wat ongeveer een uur leek kwam ze aan bij een meertje, waar duidelijk sporen waren van menselijke activiteiten. ze hoorde de stem van haar ouders weer.. die vertelde dat ze haar zouden komen halen, om samen de dood in te gaan. trillend loopt ze verder. Ze ziet een gedaante als een hoopje tegen een boom liggen. Ze heeft blond haar. 'is dat niet dat ene meisje van die andere' zegt ze zacht. ze knielt naast het meisje neer en schud zacht aan haar schouder. "Komop word wakker..."

Mortal had vreemd gekeken, toen het meisje ineens wegliep. Mortal had er niet veel van gezegt, omdat hij meer met Hikari in zijn gedachten zat. Toch vond hij het niet fijn dat ze zomaar wegliep zonder iets te zeggen. Ze had minimaal kunnen zeggen dat ze weer verder ging trekken, maar goed dat was haar eigen keuze... Hij wilde Micki en Hikari alleen beschermen. Mortal liep eventjes een rondje om naar Hikari uit te kijken, toen hij haar hoorde schreeuwen. 'MORTAL! MICKI! WAAR ZIJN JULLIE?! IK BEN VERDWAALD DENK IK!' Mortal liep snel naar Micki toe "Ik ga Hikari zoeken. ik hoorde haar roepen..." Hij liep snel door het bos en zag in de verte iets. Het leek of er een meisje liep... al kon hij nog niet zien of het Hikari was of iemand anders. Hij zag het meisje neerknielen bij een boom. Wat doet ze? Hij zag nu dat het niet hikari was, maar het nieuwe meisje. Hij liep er rustig op af en keek goed wat ze deed. Na een meter of 10 zag hij blonde haren. Die moesten wel van Hikari zijn... Hij hield een hand klaar om een zwaard te pakken om Hikari te beschermen. Maar het leek er verder niet op alsof dat nodig was. "Hikari?" zei Mortal van een meter of 5 afstand. Het meisje keek op en keek hem aan. "Wat doe je? waarom ligt Hikari daar en reageert ze niet?" Mortal zei het rustig en twijfelde of het meisje er iets mee te maken kon hebben. Hij nam Hikari goed in zich op en zag geen wonden. Mortal keek het meisje rustig aan en wachtte op antwoord.

rustig schudde ze haar hoofd." geen idee.. ik vond haar zo" ze stond op en wende hAr blik van Mortal af. " ik heb me nogniet voorgesteld.. Serafina." het meisje stak haar hand uit met een stralend glimlach.


(Kort marja)

Mortal geloofde het meisje dat ze zei dat ze niks gedaan had. Hij keek even naar Hikari, toen het meisje zich voorstelde als Serafina. Een stralende glimlach Sierde Haar gezicht. "haha nou mij ken je al en haar naam heb ik ook al genoemd" Zei Mortal met een glimlach terug Hij wendde zich nu naar Hikari. "Hikari? gaat het? wordt wakker..." Hij tikte zachtjes op haar wang, maar er kwam geen reactie. Toen Mortal Hikari wat harder probeerde wakker te maken kwam er reactie... Hikari keek verbaasd rond en was blij om Mortal te zien. 'Mortal, ik heb het koud...' Haar stem klonk bibberig Mortal schoot overeind en deed zijn jack uit. Hij hielp Hikari om zijn jack aan te doen. "zo voor verwarmd en wel" Zei Mortal met een glimlach Mortal hielp Hikari overeind. "Hikari, dit is Serafina. Serafina, dit is Hikari" Nadat hij De meiden aan elkaar voorgesteld had zei Mortal tegen Serafina: "Kom je weer mee naar het kamp? wij moeten nog eten..." Terug bij het kamp, pakte Mortal meteen wat te eten voor Hikari. Hikari was lekker warm bij het vuur gaan zitten. Mortal werd een beetje stil, omdat hij niet meer wist wat hij moest zeggen tegen Hikari. Toch ging hij naast haar zitten, nadat hij iedereen te eten had gegeven van de soep die Micki al klaar had gemaakt. Na een tijdje stilte vroeg Mortal " Gaat het alweer een beetje, hikari? heb je het al wat warmer?" Mortal keek Hikari een beetje verlegen aan.

'Gaat het alweer een beetje, Hikari? heb je het al wat warmer?' Mortal keek Hikari een beetje verlegen aan. Hikari kijkt hem voorzichtig aan en knikt. Ze opent haar mond en vraagt dan: 'ben je...niet boos?'. Mortal kijkt haar verbaasd aan. 'Je weet wel...omdat ik ben weggelopen na de...na de kus', gaat ze verder. Dat laatste komt er zacht en aarzelend uit, zodat de andere twee meisjes, de druk met elkaar in gesprek zijn, het niet horen. Mortal word knalrood, en keert zijn gezicht naar het vuur toe. Hij mompelt dat hij meer bezorgt was. Het is weer stil tussen hen, en beide denken aan het moment dat het zo mooi was geweest tussen hen. Na veel aarzelen, schuift Hikari wat meer op. Ze pakt zijn arm vast en tilt deze op, zodat ze zich eronder kan wringen. Mortal kijkt verlegen naar het meisje, die nu in zijn armen ligt. Automatisch drukt hij een kus op haar haar, en wrijft over haar armen, zodat ze het warmer krijgt. 'Bedankt dat je me kwam redden. Alweer', zegt Hikari zachtjes, maar dankbaar. Mortal kijkt haar weer aan, en haar blauwe ogen twinkelen gelukkig. Hij glimlacht nerveus, en langzaam gaat Hikari's hand naar zijn hals, en van daar uit naar zijn wang. Ze kijkt hem aan en de spanning stijgt duidelijk. Micki, die lekker zit te praten met Serafina, ziet het en valt stil. De twee kijken toe, en net op het moment dat de tweede kus eraan komt, denkt Shira leuk te zijn door dwars tussen hen in te springen. De twee schrikken zich rot, en Micki en Serafina liggen helemaal in een deuk. Shira miauwt droog, en Mortal lacht nerveus. Hij pakt Shira op en zet haar weer op de grond. Hikari volgt elke beweging van hem nauwkeurig, en als hij weer rechtop komt zitten grijpt ze zijn kraag vast. Het volgende moment drukt ze haar lippen op de zijne, en verrast blijft hij zitten, terwijl de twee meisje tegenover hen met grote ogen toe kijken....

Hikari keek verlegen terug en zei zachtjes 'ben je...niet boos?'. Mortal kijkt haar verbaasd aan. 'Je weet wel...omdat ik ben weggelopen na de...na de kus' Het laatste klonk aarzelend. Mortal kreeg een rood hoofd en antwoordde met " Ik was eigenlijk meer bezorgt..." Hij liet de rest maar weg. Mortal's gedachte gaan naar de zoen die middag, het was zo heerlijk geweest. Bovendien was hij voor dat moment de gelukkigste persoon op aarde. Hikari pakte ineens zijn arm en ging tegen hem aan zitten en sloeg zijn arm om haar heen. Mortal bloosde en drukte voorzichtig een kus op haar haar. Hij streelde, met warme handen, over de armen van Hikari heen. Hikari zegt zachtjes 'Bedankt dat je me kwam redden. Alweer' en Mortal keek haar aan. Hij zag haar ogen glinsteren van het licht van het vuur, maar het leek alsof hij sterren kon zien fonkelen. Hij keek haar aan met een nerveuze glimlach en kon geen woord uitbrengen. Hikari's hand gaat naar zijn nek, waar ze zijn nek streelt. Haar hand gaat omhoog en gaat van zijn nek naar zijn wang. Mortal had niet eens door dat de andere twee meiden gestopt waren met praten. Mortal ging een stukje naar voren om haar een kus te geven, maar Shira sprong met een Miauw tussen ze door, Op Mortal. Mortal donderde bijna achterover. Micki en Serafina gaan stuk van het lachen en Hikari en Mortal kunnen eerst alleen maar moeilijk een schaamtelijk lachje uitkramen. Mortal zette Shira naast zich neer. Toen Mortal zijn knalrode gezicht naar het vuur draaide, trok Hikari hem ineens naar zich toe. Hikari kust Mortal nu vol op zijn lippen en even was Mortal verbaasd wat er gebeurde.

Toen hij bijkwam van de verbazing legde Mortal zijn arm om Hikari heen en kust haar terug en trekt haar tegen zich aan. Hij kuste Hikari met passie en stopte alleen om haar even verliefd in de ogen te kijken. Ze zag er prachtig uit bij het licht van het vuur en de sterrenhemel. Hij zoende haar weer en streelde door Hikari's haar heen. Mortal wilde dat dit moment nooit meer ophield, maar na een tijdje stopten ze toch. "Het wordt laat..." Hij keek naar de sterrenhemel tussen de bomen door. Het was al een tijd donker aan de maan te zien. "Het lijkt mij het beste om maar te gaan slapen... Moe in het bos zijn is erg moeilijk..." Mortal bleef even stil en keek Hikari verlegen aan.

Owh, Boem Zwaardslag. Samen Met Micki zag ze dat Mortal en Hickari Mekaar Kuste. Haar Blik Richtte ze op de grond. terwijl ze een beetje ongemakkelijk met haar armbandjes speelde. Maximo Lag voor het vuur op zijn ruggetje te slapen. een kleine glimlach sierde haar mond. "het word al laat.." Serafina keek op. Damned het was al heelmaal donker. Ze stond op een gaf Micki een snelle glimlach en liep terug naar haar kamp. Maximo zou ze latrr wel ophalen. Eenmaal bij haar kamp aangekomen, maakte ze haar vuur aan en ging op haar slaapzak liggen. wachtend op wat de dag morgen zou brengen.

'Het lijkt mij het beste om maar te gaan slapen... Moe in het bos zijn is erg moeilijk...'. Mortal bleef even stil en keek Hikari verlegen aan. Zij keek terug met een dromerige blik. Pas na een tijdje beseft ze dat hij wat zei. 'Huh? Oh eh, ja tuurlijk'. Ze keert zich naar de twee andere toe, die hen veelbelovend aan kijken. Micki wiebelt met haar wenkbrauwen, waardoor Hikari onverwachts in de lach schiet. 'Zullen we gaan slapen?', vraagt ze dan, nog half lachend. Ze wacht niet op antwoord en staat op. Daarna pakt ze Shira vast en fluistert in haar oor: 'stoute poes! Had je het bijna verpest'. Ze wrijft over de kop van Shira, in de waan dat niemand het gehoord heeft, maar Mortal kijkt haar grijnzend aan. Hij gaat achter haar aan, en samen zorgen ze met was lakens dat ze er allemaal kunnen liggen. 'Komt Serafina ook hier slapen?',vraagt ze aan Mortal, terwijl ze de lakens recht trekt. Mortal haalt zijn schouders op, en gaat liggen. Al snel vallen zijn ogen dicht. Bedenkelijk kijkt Hikari naar buiten, waar Micki en Serafina zitten te lachen. Onbewust komt er een glimlach op haar gezicht. De laatste keer dat ze zo'n leuke tijd had gehad was al heel lang terug. Na alle verwoestingen in haar stad, de dierbare mensen die ze was verloren, was dit geweldig. Dan ziet ze Serafina op staan, en Micki blijft nog even zitten. Ze kijkt naar Mortal, en kruipt dan naar hem toe. Ze drukt een kusje op zijn voorhoofd en fluistert zachtjes: 'slaap lekker....ik hou van je'.....

'Huh? Oh eh, ja tuurlijk' Antwoordde Hikari op zijn vraag en de anderen maakte zonder woorden wat grapjes. Mortal moest er wel om lachen, al kon het hem niet veel schelen. Mortal zag Hikari wat tegen Shira fluisteren. Hij verstond het wel en even gingen zijn mondhoeken omhoog. Hij vond Shira een prachtige lynx, maar die was daarentegen ook erg goed in mooie momenten verbreken. 'Komt Serafina ook hier slapen?' vroeg Hikari aan hem waarop hij rustig antwoordde "Als Serafina dat wilt is ze welkom..." Mortal had een beetje het gevoel alsof Serafina zich niet welkom wilde voelen. Mortal keek hoe ze de lakens recht trok en hij hielp haar snel. Mortal wist niet hoe te reageren op Serafina, ze was een apart type. Zo'n echt karakter dat je niet kon doorgronden... Hij hield zijn zwaarden bij zich, maar de dolk verstopte hij onder een aantal bladeren. Hij sloot zijn ogen en wachtte stiekem tot Hikari bij hem kwam liggen. Na een kort momentje kroop ze uiteindelijk toch tegen hem aan, waardoor Mortal een arm om haar heen sloeg. 'slaap lekker....ik hou van je' fluisterde ze zachtjes en gaf hem een kusje op zijn voorhoofd "Ik hou ook van jou Hikari" En Mortal drukte teder een kus op haar lippen

Mortal lag heerlijk, maar kon helaas niet slapen. Hij dacht aan zijn Marcella*. Zij was de enige geweest waarmee hij close was geweest... Ook zij had vroeger in zijn armen gelegen, vaak was dat omdat ze een nachtmerrie had gehad. Toen Mortal in slaap was gevallen droomde Mortal niet fijn... het was het laatste moment dat hij Marcella had gezien

Mortal liep rustig door Solumn heen en er leek niks aan de hand. Hij keek een paar winkels in, maar het waren vrouwen zaken... Hij had zijn zusje graag meegenomen naar de stad, maar die had een vriendin die langs kwam... Die zouden waarschijnlijk wel over meiden dingen aan het praten zijn op Marcella's kamer... Mortal had niet doorgehad dat de hele omgeving was veranderd... alles lag in puin en er was vuur. Mortal schrok toen hij het merkte en keerde direct om. Hij rende door de straten heen, terug naar huis... Terug naar zijn zusje... Soldaten liepen door de straten heen en de oorlog werdt midden in de stad gestreden. Hij nam een paar steegjes en kwam veilig thuis aan. Hij zag aan het eind van de straat soldaten en Mortal rende zijn huis binnen... Gelukkig zat de deur overdag nooit op slot... de buurt was veilig en iedereen kende elkaar, daarom zou je zo bij iemand binnen kunnen lopen en op de koffie gaan. Binnen in zijn huis zag hij niemand, Hij schreeuwde naar zijn zusje "Marcella?!" Hij rende door het huis heen... niet de woonkamer of de keuken... Ook boven zocht hij haar... Hij zag zijn vaders zwaarden liggen en greep die snel mee. Ook de boog die erbij lag pakte hij... die deed hij over zijn schouder waardoor die bleef hangen aan zijn borst en rug. de pijlen greep hij snel mee en ramde de deur van zijn zusje's kamer binnen... Marcella schrok en gilde "MORTAL?! je laat ons schrikken!" Mortal greep Marcella's hand "geen tijd! we moeten weg!" Marcella liet zich maar meeslepen omdat Mortal alleen zo was in geval van nood... Buiten waren de soldaten dichterbij gekomen. Mortal stormde de voordeur uit. Hij hoorde een schot en Marcella liet als een muur zijn hand los ineens. Mortal schrok en draaide zich om en keek naar zijn zusje. "Marcella?! maar... maar..." Verder kwam hij niet. De soldaten kwamen naar hem toe "Het spijt me jongen! ik dacht dat jullie gewapend waren en ons wilde beschieten..." zei een van de soldaten
Mortal Schrok met een schok wakker. Even bleef hij met angstige ogen liggen. Toen hij kalmeerde keek hij rond, hij zag dat hij een zwaard vast had. Snel deed hij het zwaard weg en zag de meiden liggen slapen rechts van hem. Hij keek Hikari aan die waarschijnlijk wakker geworden was van hem... " H.heb ik je wakker gemaakt?" Fluistert Mortal naar Hikari.

Marcella* = zijn zusje (om het even te herhalen)

Het was inmiddels 3 uur als Serafina Badend in het zweet wakker word. haar Ouders.. Ze waren boos, Boos omdat ook zij niet dood was gegaan.Langzaam stond ze op en begon langs het Kamp van Micki en Mortal naar het meer te lopen. Onderweg ernaartoe werd ze moe, maar ging stug door met lopen. na ongeveer een half uur eindeloos in de verte te hebben gestaard aan de rand van het meer, Viel ze al gauw in slaap, terwijl het water zachtjes tegen haar aanduwde. Toen de morgen Aanbrak, Lag ze nogsteeds aan de rand. Het Water Kwam steeds verder aan land. En lang zou het niet duren. Of Sera Zou volledig overdekt zijn door het water en verdrinken.

Heerlijk ligt Hikari te slapen. Ze is ver heen in dromenland, totdat Mortal begint te woelen en te praten. Sloom word ze wakker, en knippert even met haar ogen. Het is midden in de nacht, en dan gaat ie lopen praten? Ze zucht even, en ze draait zich op haar zij. Dan pas ziet ze dat hij ligt te slapen. Plots pakt hij zijn zwaard vast, en hij begint een beetje te zweten. Snel pakt Hikari zijn hand vast en wrijft er geruststellend over. Ze laat zijn hand los als hij wakker word. Ze gaat wat naar achteren, en ze ziet hoe Mortal langzaam zijn ogen open doet. Verwilderd kijkt hij om zich heen, en laat langzaam het zwaard los. Hij kijkt om zich heen en merkt dan pas de blik van Hikari op. 'H.heb ik je wakker gemaakt?'. Hikari kijkt hem aan. 'Eh ja een beetje...maar dat maakt niet uit. Had je een nachtmerrie?'. Mortal knikt, en Hikari schuift naar hem toe. Onverwachts drukt ze haar lippen op de zijne, en Mortal reageert meteen door zijn armen om haar heen te slaan. 'Je hoeft niet bang te zijn', fluistert ze, en drukt weer een kus op zijn lippen en langzaam opent ze haar mond. Hun tongen raken elkaar, en bij beide gaat er een schok door hun lichaam heen. Als ze ademnood krijgen verbreken ze het contact. Hikari kijkt hem met glimmende ogen aan. 'Wooh', zegt ze dan, en gaat met haar vingers over haar gezwollen lippen. Mortal glimlacht, en Hikari nestelt zich in zijn armen. Ze zucht even gelukkig, en mompelt dan: 'welterusten Mortal'. Ze legt haar hoofd op zijn borst met haar hand er naast, en valt dan, samen met het geluid van Mortal's regelmatige ademhaling in slaap....

Direct na zijn vraag antwoord Hikari met 'Eh ja een beetje...maar dat maakt niet uit. Had je een nachtmerrie?' Mortal reageert hier weer op door een beetje moeilijk te knikken. Hikari schuift naar hem toe en zoent hem, waarop Mortal zijn armen om Hikari heen slaat en haar tegen zich aan trekt. 'Je hoeft niet bang te zijn' Fluisterd Hikari, waarna ze in een passionele zoen raken. Hun monden openen zich en hun tongen bewegen zich sensueel tegen elkaar aan. wanneer ze stoppen met hun liefdesspel, streelt Hikari over haar lippen heen. Mortal krijgt het er een beetje benauwd van en glimlacht naar haar. Samen vallen ze weer rustig in slaap. Hikari 's bovenlichaam rustend op die van Mortal, terwijl Mortal's armen om haar heen liggen.

Mortal wordt van een vreemd geluid wakker. Hij kon het niet plaatsen. Hij keek naar buiten, maar het kwam van verderop. Zachtjes legt hij Hikari neer en pakt het mes onder de bladeren vandaan. Hij legt het zo neer dat wanneer Hikari wakker zou worden, ze het meteen zou zien. Hij gaat de schuilplaats uit en kijkt snel om zich heen. Niks direct in zijn buurt... Weer het geluid... het lijken voetstappen... Mortal pakt zijn zwaarden en volgt het geluid. Zo'n honderd meter van het kamp vandaan ziet hij mensen lopen. Mortal wil naar ze toe lopen, maar wordt ineens onderuit geslingerd. "AAAH!" Voor hij weet wat er aan de hand is hangt hij ondersteboven. Zijn zwaarden liggen een stukje verderop "FUCK! HAAL ME NAAR BENEDEN!!" schreeuwt Mortal naar de mensen. De mannen komen snel op hem af. "Pfff bedankt... ik ben per ongeluk in jullie val gestapt... sorry voor de slechte vangst..." De 2 mannen kijken hem aan en lachen even gemeen. "We hebben de perfecte vangst! jij bent onze opdrachtgever een doorn in zijn voet geweest en zonder jou heeft hij vrij spel!" Mortal kijkt ze woedend aan. "NOOIT! LAAT ME GAAN!" Mortal haalt uit naar de man, maar het enige wat er gebeurd is dat Mortal heen en weer begint te slingeren. Een van de mannen houd een knuppel naar achteren en slingert die op Mortal af... Mortal ging Knock out van de klap.

Gapend word Hikari wakker, en ze rekt zich even uit. Pas dan voelt ze dat Mortal weg is. Zo komt half overeind en ziet dat het bed leeg is. Ze trekt een wenkbrauw op, en voelt aan de dekens. Koud. Hikari staat op. Wat vreemd. Had Mortal spijt van alles wat er die avond gebeurt was? Hikari zucht diep, en kijkt even naar Micki, die nog heerlijk ligt te dromen. Ze draait zich om en ziet dan, onder wat bladeren verscholen, een mes liggen. Waarschijnlijk was ze nog te slaperig om het de eerste keer op te merken. Voorzichtig pakt het op, en bekijkt het. Het is van Mortal, dat is zeker. Ze loopt naar buiten, en een zonnetje schijnt haar tegemoet. 'Mortal?! Mortal waar ben je!?'. Ze luistert maar hoort niks. Ja wacht! Ze hoort geschreeuw. 'NOOIT LAAT ME GAAN!'. Mortal?! Hikari luistert goed, maar hoort nu alleen nog andere stemmen. Ze lachen, dus gaat Hikari in de richting van het geluid. Als ze op de plaats komt, ziet ze Mortal hangen, met een bebloed voorhoofd. Ze slaat haar hand voor haar mond en ze slaakt een gil,wat de aandacht van de twee mannen trekt. 'Ach, kijk nou! Het vriendinnetje van hem', lacht er een gemeen. Hikari kijkt ze woedend aan. 'Ik ben zijn-', maar dan kapt ze haar zin af. Ja hoe zit het nou? Ze hebben het er nooit over gehad om een relatie aan te gaan. Maar het klinkt niet gek. 'Ja ik ben zijn vriendinnetje, problemen ermee?'. De mannen kijken even verwonderd op, en dan pakken ze een knuppel. Zo hadden ze Mortal zeker ook stil gekregen! Ze pakt het mes dat ze had gepakt, en stormde op de mannen af. Ze zwaaiden met hun knuppels, maar ze ontweek ze handig. Ze was zo slim geweest om achter hen te komen, en ze sloeg ze nock-out door eerst met haar hand tegen hun nek aan te slaan, en daarna hun hoofden tegen elkaar te beuken. Als ze zeker weet dat ze niks meer doet, rent ze op Mortal af. Ze snijd het touw door en vangt hem op. Zijn hoofd is rood van het bloed, en Hikari huilt. Ze vind het verschrikkelijk om hem zo te zien. Ze tilt hem op, en loopt zo snel als ze kan naar de hut, waar Micki hen op wacht. Ze kijkt haar geschrokken aan, en ze legt Mortal snel neer,waarna ze zijn hoofd schoonmaakt. Niet veel later komt hij bij, terwijl Hikari huilend naast hem zit...

[God Note] + Remission voor het redden van iemand anders
[God Note] Congrats - Je hebt een nieuwe rang ontvangen: Good

Sjacherijnig Liep Zirray Langs de rand van het meer toen ze iemand zag liggen.
Ze trok er een sprintje heen en keek of Hij/zij nog levend was. Ze draaide de persoon om en zag een meisje liggen. Toen ze aan haar pols voelde verstarde ze. Ze leefde nog maar was onderkoeld. Ze trok haar weg uit het water naar de kant en probeerde haar te wekken.
Het meisje werd langzaam wakker. "waar kom je vandaan? Zijn er mensen hier in de buurt die je kent?'' afwachtend keek ze het half versufte meisje aan.

Serafina kwam langzaam bij en keek recht in het gezicht van een onbekend meisje. 'waar kom je vandaan? zijn er mensen hier in de buurt die je kent?' door de onverwachte vraag schrok ze.
Snel knikte ze ja. bang dat het onbekende meisje haar iets zou doen. 'doe me niks' zei ze zacht. snel dacht ze na. Gewoon gaan gillen? Ja doenoumaar Fina dacht ze zacht. 'MORTAL, MICKI, HICKARI EEN VAN JULLIE KOM ALSJEBLIEFT SNEL!' Snel keek ze naar het meisje. Alsjeblieft, laat ze snel komen..