Nina had het gevoel alsof ze daar uren stond. In de armen van Ghost. Beide konden geen woord uit brengen, dus bleven ze stil naar elkaar kijken. Ze wist nu ook zeker dat Ghost méér voor haar voelde dan alleen vriendschap. Dat kon niet anders. Ze wist ook dat zij zelf zóveel voor hem voelde. Ze vond het zo vreemd, omdat ze hem pas kort kende maar het voelde goed. Ze wilde meer van hem weten. Meer van hem leren en zien, en elk deeltje van deze gesloten jongen ontdekken.

Ghost legde zijn handen op Nina’s heupen, wat haar op een of andere manier een onbehagelijk gevoel gaf. Ze was verbaast over dit gevoel. Ze zou het fijn moeten vinden. Ghost verbrak het oogcontact en zette zijn mondkap af. Hij keek haar weer verlegen aan terwijl hij zijn hand door zijn haar haalde. Vervolgens legde hij zijn hand zacht op nina’s wang. Maar Nina werd misselijk toen ze voelde hoe zijn hand over haar rug streelde. Ze kreeg vage beelden voor zich van angst en pijn en vernedering.. Op dat moment drukte Ghost zijn lippen op die van haar, met een zachte kus. Dit was wat Nina al die tijd al had gewild maar haar angst gevoelens overheerste en ze duwde hem zacht van zich af. Ze keek hem vreemd genoeg fronsend en gevoelloos aan. “n-nee..” zei ze zacht en met een lage stem, terwijl ze zijn hand van haar rug af haalde en een stap achteruit deed. “Ik.. ik kan het niet..” ze liep langzaam achteruit terwijl ze Ghost, nog steeds op de zelfde manier, hoofdschuddend aankeek en in het donker van het huis verdween…

Ze liep vlug de trap af. Het huis uit. Door de straten, van het angstaanjagend stille dorp, naar het bos. Ze liep maar door en door, telkens het woord “nee..” zacht herhalend. De tranen stroomden over haar wangen, zonder dat ze echt huilde of snikte. Ze kwam bij een omgevallen boom en ging zitten. Ze merkte niet eens dat het donker was geworden. Daar bleef ze zitten, tot de volgende ochtend. Ze luisterde naar het prachtige ochtend koor van de vogels, en keek toe hoe de zon op kwam in het oosten. Ze was weer misselijk. Niet het gevoel dat ze de avond ervoor had, maar de bekende ochtend misselijkheid die ze op een of andere manier zins een paar weken elke had gekregen. Ze staarde naar de bladeren en takken op de grond, toen ze opeens op sprong en met haar hand voor haar mond naar een boom rende. Steunzoekend bij de boom gaf ze over.. en met betraande ogen en een vieze smaak in haar mond liep ze terug naar het dorp..

Plotseling duwde Nina hem van zich af en liep nee schuddend naar achter. "Ik.. ik kan het niet.." ze liep de kamer uit en liet Ghost verbaasd staan. toen Ghost doorhad dat hij nog steeds zonder mondkap stond, deed hij zijn motorkap voor zijn mond en zijn capuchon op. Hij stond nog even naar de deuropening te kijken zonder iets te zeggen.

Ghost stond te twijfelen of hij nou achter haar aan moest gaan of dat hij haar maar moest laten gaan. 'hmm... weer iemand die me verlaat... weer die pijn van verlaten worden...' Ghost pakte zijn spullen op 'Ik wist wel dat ik alleen moest blijven...' Ghost liep verdrietig door het huis heen. Als hij al had besloten achter haar aan te gaan, wist hij niet eens waar ze heen was gegaan. Ghost liep stil richting de kluis. hij pakte een dikke stang die net tussen de kluisdeur paste en probeerde de kluis open te breken. Na veel gesjor en gewrik brak de kluis nu met een klap open. Er lagen wat documenten in, maar het waren allemaal persoonlijke documenten. wel vond hij een mes liggen. Ghost pakte het mes op en bekeek het. de gravering in het lemmet zei: "For those who got a true heart, for those who fought a battle so hard. for the one who deserves victory from the start" Ghost wist niet wat het betekende, maar het leek een sterk mes. Ghost hing het om zijn riem heen.

Ghost besloot om rust te nemen en liep naar buiten toe. Hij kon de verleiding niet weerstaan om toch rond te kijken naar Nina, maar wist zelf al dat hij haar niet meer in het dorp zou vinden. Ghost klom uiteindelijk maar op het dak van een huis en ging daar op zijn rug liggen. en na een tijdje verdrietig nadenken over hoe snel Nina van hem was weggegaan, na die kus, viel hij in slaap. Zijn motorkap voor zijn mond en neus, zijn capuchon over de rest van zijn gezicht heen en zijn hand bij zijn bijl, lag hij daar in de late middagzon.

De middag zon scheen tussen de bladeren door en creëerde vlekkerige schaduwen op de bosgrond van Alvale. Een zachte bries zwierde langs de flanken van de kleine berg en liet de bomen dansen. Een zwarte merel, hoog in een boom, zong zijn lied. Wachtend op antwoord van een soortgenoot. Diep in gedachten liep Nina langs de boom. De prachtige klanken en het getjirp van de vogel drongen niet tot haar door. Ze had haar gedachten bij Ghost. Ze had vreselijk veel spijt van haar reactie. Ze wist dat hij er niks van zou begrijpen of dat dacht ze tenminste. Daarom wou ze met hem praten. Zodat ze het kon uitleggen. Maar ja, ze moest wel eerst bij het dorp komen. Ze keek op en zag de zon al bijna in het midden van de blauwe hemel staan. “Is het al zo laat?!” ze was al de halve dag aan het lopen en nadenken over wat ze tegen Ghost zou zeggen. Ze keek om zich heen maar zag nergens iets bekend om haar te vertellen dat ze bijna bij het dorp was. De schrik sloeg haar om het hart toen ze besefte dat ze misschien wel verdwaald was. Was ze zo ver af gedwaald gisteravond? Vlug liep ze door, half rennend, tot ze bij een kleine beek kwam. De beek liep van de berg naar beneden toe. Misschien was het datzelfde beekje uit het dorp. Nina waagde het erop en volgde het beekje stroomopwaarts.

Tot haar opluchting ziet ze niet veel later de eerste gebouwen van het dorp. Ze herkent de omgeving ook al weer. Hier liep ze gisteren het dorp uit. Ze begon te rennen. Wie weet was Ghost allang vertrokken. Hijgend rent ze het dorp in. Ze weet de weg nu wel een beetje en rent recht naar het huis, waar ze Ghost voor het laatst zag. Ze rent naar binnen “Ghost!!” Vlug loopt ze met 2 treden te gelijk de trap op “Ghost!?” ze kijkt in elke kamer, ziet haar tas staan die ze meteen mee pakt. Ze doorzoekt bijna het hele huis en roept zijn naam nog een keer, maar er komt geen reactie. En de hoop hem nog te vinden zinkt langzaam in haar schoenen. Ze stapt moedeloos door de voordeur, in de zon. Ze kijkt naar de grond en ze voelt de tranen in haar ogen prikken. Ze knippert ze weg. Ze sluit de deur achter zich, staart er even naar en pakt dan de rode lipstift. Langzaam zet ze een grote rode X op de deur. Ze bergt de lipstift op en draait zich om. De zon schijnt vel in haar ogen en ze knijpt meteen haar ogen dicht. Ze houd haar hand beschermend boven haar ogen en kijkt het dorp in. “Gost!” verbaast en blij ziet ze de jongen op het dak zitten, in de zon, aan de andere kant van de straat. Ze rent meteen richting het huis. Gelukkig is het huis niet heel groot en na wat geklauter langs tuinhekken en een schuurtje wordt ze het dak opgeholpen door Ghost. Als ze goed en wel op het dak staat kijkt ze hem eerst blij aan maar slaat meteen haar ogen neer en voelt hoe haar wangen opgloeien van schaamte.

Ze ademt een keer diep in en kijkt Ghost weer aan. Ze liet haar ogen over de verbaasde jongen glijden en wilde het liefst in zijn armen rennen. “Zullen we even zitten?” vraag ze zacht terwijl ze haar tas van haar rug laat glijden en tegen het schuine dak aan gaat zitten, met haar knieën half opgetrokken en haar armen er om heen geslagen. Als Ghost ook zit blijft ze even stil, niet wetend waar ze moet beginnen. Ze schraapt haar keel en begint. “Luister… Ik wil je graag uit leggen.. waarom ik zo reageerde… uhm ik heb je verteld wat.. wat er met mij gebeurt is… Ik heb je alleen niet verteld.. hoe ik ontsnapt ben.. zoals ik al had verteld werd ik vreselijk slecht verzorgd door die mensen.. maar op de dag van mijn ontsnapping…” Nina bleef even stil en probeerde de blok in haar keel weg te slikken. “Er kwam een man binnen.. een wachter… hij ..hij zei dat hij me gezelschap kwam houden.. maar ik vertrouwde het niet.. ik rende van hem weg… en toen greep hij me vast… hij was veel sterker dan ik.. ondanks mijn gevecht om weg te komen… begon hij mij ..hoe noem je dat.. uhm te bestasten.. ik kreeg het voor elkaar om hem te bijten, waardoor hij me los liet.. maar hij kwam al snel achter me aan en sloeg me in m’n gezicht.. ik viel op de grond en hij… hij.. hij heeft me toen ..verkracht…” ze bleef stil en keek Ghost verdrietig en onzeker aan. Ze moest vreemd genoeg niet huilen. Terwijl ze toch elke minuut voor haar ogen zag. Ze haalde weer diep adem..
“Wat ik dus probeer te zeggen is … Ik wou niets anders dan dat je me zou kussen… en toen je dat deed..” ze lacht even van verblufte gelukzaligheid “…ik was vreselijk gelukkig en… ookal ken ik je nog maar kort… ik ... denk dat ik van je houd… maar die vreselijke herinneringen kwamen weer naar boven… mijn angst en pijn overheerste en.. ik … ik kon het gewoon niet. Het spijt met vreselijk van gisteren.. kun je me vergeven..?”

Ghost wordt wakker in de zon van een schreeuw. Het kwam van wat verderop in het dorp, maar hij wist zeker dat het Nina moest zijn. 'Hmpf... wat wil ze nu weer... ' Ghost wilde het liefste achter het huis in de tuin springen, waar hij zich zou kunnen verstoppen, maar hij bleef rustig liggen, alsof hij niks gehoord had. Hij had haar al zien lopen, dat zeker, al wist hij niet of hij haar nou wilde zien.

Liefde was nooit iets voor hem geweest... Vroeger had Ghost wel eens met meisjes gepraat, maar zelfs toen had hij zich nooit aan iemand gebonden. Toch voelde het anders met Nina... Hij had de ketting, van eerder die middag, in zijn hand en liet het in de zon glinsteren.

Toen hij Nina het huis verderop uit zag rennen, leek ze paniekerig vanaf waar hij lag. Plots keek ze zijn kant op. Haar haar danste heel even in de wind. Haar ogen waren op hem gericht, wat hem als een geweerschot raakte. Ghost hapte even naar adem en bleef toen liggen terwijl hij haar omhoog zag klauteren. Ghost besloot om haar het dak op te helpen en zodoende reikte hij haar zijn hand aan. zonder een woord te zeggen liet Ghost zich zakken op het randje van het dak. Hij keek Nina niet aan, maar voelde haar zijn kant op kijken. “Zullen we even zitten?” vroeg ze, waarop Ghost antwoordde: 'Kom er maar bij zitten'. Hij klonk afwezig. vanuit zijn ooghoeken zag hij dat Nina in een beschermende houding ging zitten, alsof ze niet gekwetst wilde worden. hij vond het vreemd om te zien, nadat zij weg van hem was gerent. Nina begon met praten. “Luister… Ik wil je graag uit leggen.. waarom ik zo reageerde… uhm ik heb je verteld wat.. wat er met mij gebeurt is… Ik heb je alleen niet verteld.. hoe ik ontsnapt ben.. zoals ik al had verteld werd ik vreselijk slecht verzorgd door die mensen.. maar op de dag van mijn ontsnapping…” Ghost keek haar rustig aan en liet haar doorpraten. “Er kwam een man binnen.. een wachter… hij ..hij zei dat hij me gezelschap kwam houden.. maar ik vertrouwde het niet.. ik rende van hem weg… en toen greep hij me vast… hij was veel sterker dan ik.. ondanks mijn gevecht om weg te komen… begon hij mij ..hoe noem je dat.. uhm te betasten.. ik kreeg het voor elkaar om hem te bijten, waardoor hij me los liet.. maar hij kwam al snel achter me aan en sloeg me in m’n gezicht.. ik viel op de grond en hij… hij.. hij heeft me toen ..verkracht…” ze keek verdrietig en onzeker naar hem. Ghost wist hierbij geen emotie op te roepen. Het was alsof hij een of ander ongerelateerd feit zat te lezen in een artikel.

Na een korte stilte zei Nina tot slot “Wat ik dus probeer te zeggen is … Ik wou niets anders dan dat je me zou kussen… en toen je dat deed..” ze lachtte even. “…ik was vreselijk gelukkig en… ook al ken ik je nog maar kort… ik ... denk dat ik van je houd… maar die vreselijke herinneringen kwamen weer naar boven… mijn angst en pijn overheerste en.. ik … ik kon het gewoon niet. Het spijt met vreselijk van gisteren.. kun je me vergeven..?”

'Ik snap dat het een vreselijke gebeurtenis is... maar dit doet mij ook pijn... je was de eerste waarvoor ik echt iets voelde... Ik voelde iets speciaals en toen rende je weg... je sloeg het gewoon kapot voor me neus.' Ghost hield stil en tranen rolden over zijn wangen. 'Ik ben heel eerlijk tegen je dat je niet de eerste meid bent die ik zoen, maar wel de eerste die speciaal voelt...' Ghost staarde voor zich uit 'Ik bedoel hier niet mee dat ik je gewoon wegzet. Ik wil het nog eens overdoen.' Ghost draaide zich naar Nina toe. 'Ik vergeef je echt wel voor wat er is gebeurd.' Ghost stopte even met praten en hoewel hij zojuist zei haar te vergeven was de stilte pijnlijk en onverdraaglijk. 'Ik vergeef je alleen nu nog niet... ik was eindelijk wat losser met emoties en gevoelens en nu weet ik het niet meer...' Ghost haalde diep adem, alsof hij zojuist diep en lang had gedoken. 'Als jij nog een nieuwe kans wilt dan mag je samen met mij er weer aan werken...' Al die tijd had hij de ketting in zijn hand gehouden en nu pas borg hij deze snel op in zijn tas.

‘Ik snap dat het een vreselijk gebeurtenis is… maar dit doet mij ook pijn.. je was de eerste waarvoor ik echt iets voelde… ik voelde iets speciaals en toen rende je weg… je sloeg het gewoon kapot voor me neus.” Haar hart brak bij het zien van zijn pijn en tranen. Ze had nooit gedacht dat hij ook zoveel voor haar voelde. De brok in haar keel werd steeds pijnlijker. ‘ik ben heel eerlijk tegen je dat je niet de eerste meid bent die ik zoen, maar wel de eerste die speciaal voelt… ik bedoel hier niet mee dat ik je gewoon wegzet. Ik wil het nog eens overdoen.” Nina haalde een keer diep adem door haar neus. De ze voelde hoe de eerste traan langs haar wang gleed terwijl ze naar haar voeten staarde. Ze probeerde te slikken. Waarom zei hij het niet gewoon.. “zeg gewoon dat je me niet vergeeft…” dacht ze met een pijnlijk hart. ‘ik vergeef je echt we voor wat er is gebeurt.” Ze keek verbaast op en keek hem recht in zijn ogen aan en zag zijn pijn. Ze staarde hem voor een paar minuten aan.. terwijl er een gedachten door haar hoofd ging.. “dit klopt niet..” ze keek weer weg maar voelde langzaam haar verdriet in woede veranderen… ‘ik vergeef je alleen nu nog niet… ik was eindelijk wat losser met emoties en gevoelens en nu weet ik het niet meer…’ hij haalde even diep adem. Nina voelde haar woede groeien. ‘Als jij nog een nieuwe kans wilt dan mag de samen met mij er weer aan werken..’

Nina sloot kwaad haar ogen en probeerde haar woede te kalmeren, maar na die laatste zin kon ze het niet meer in houden. “niet te geloven…” ze opende haar ogen en keek hem kwaad en gekwetst aan. “echt niet te geloven…” langzaam stond ze op en liep naar hem toe. “Ik heb zojuist het pijnlijkste en vernederendste geheim, dat ik de rest van mijn leven mee moet dragen, aan jou durven te vertellen.. niet te geloven.. hoe kun je! Jij snapt blijkbaar niet hoe zoiets voelt.. en verkrachting… zal ik je een voorbeeld geven? Wil je weten hoe zoiets voelt?” ze was witheet van woede. “het voelt .. alsof er een roodgloeiende hete vuurpook met geweld bij je naar binnen wordt gestouwd! En dat wordt ook nog eens een paar keer herhaald! Kun je voorstellen hoe dat voelt? Denk je dat? Hoe durf je!!!” Nina stond inmiddels te schreeuwen. “En jij denkt dat jij moeite hebt met je gevoelens?! Ik vertouw geen enkel mens meer! Ik verafschuw bijna elke man! Je moet blij zijn dat Break me gevonden had! Anders had je me helemaal nooit ontmoet! Dan was ik meteen weg gerend! Niet te geloven!! En dan nog doen alsof ik de grootste misdaad ooit heb begaan door weg te lopen! ik kon het niet omdat alle beelden weer bij me boven kwam! Het kwam echt niet door jouw, als je daar soms bang voor bent!” ze keek hem woedend aan

“Jij bent degene die verward is he.. nou ik dacht het niet! Ik heb nog nooit zulke gevoelens gehad voor iemand! Ik verafschuw mensen, door die klootzak! en toch wil ik niets anders dan bij je zijn! Ik moet elke vezel in mijn lijf er van weerhouden dat ik je niet kus, maar als ik dat doe voel ik alleen maar angst, pijn en vernedering en zie ik alles weer voor me! Mijn emotie schommeld als een gek, dan ben ik weer blij of tevreden, dan weer super verdrietig of eenzaam! Ik wordt elke dag wakker met zo’n vreselijk misselijk gevoel dat ik moet overgeven! Ik ben bang dat ik ziek ben aangezien ik niet meer ongesteld wordt, wat mij vreselijk bezorgt maakt! Maar het ergste… echt het ERGSTE vind ik nog dat jij denkt dat jij het slachtoffer bent!! IEDEREEN IS EEN SLACHTOFFER OP DEZE AARDE!! En geloof met ik snap dat ik je hebt gekwetst! maar wat jij nu zegt kwetst mij nog zoveel meer! En dan nog de brutaliteit hebben om te zeggen dat ik Mag werken aan Jouw gevoelens en problemen! Hoe durf je!!!” ze gaf een kwade gil en gooide haar armen omhoog. Ze draaide zich om en stampte bij hem vandaan, ondertussen allemaal boze geluiden uitschreeuwen...

Nadat Ghost was uitgepraat viel Nina woedend uit naar hem. Hij luisterde naar haar, maar zei geen woord. Toen ze uiteindelijk boos weg stampte keek Ghost haar niet eens na. Daarentegen schoten er tranen over zijn wangen en sprong hij van het dak af. Met een perfect uitgevoerde rol liep Ghost weg van het huis. Blijkbaar had ik het mis... geen enkele meid is het waard... nog nooit heeft iemand me echt gelukkig gemaakt en wanneer er een meid is die dat doet... breekt ze mijn hart... Ik ben gewoon slecht met mensen... Ghost liep zonder om zich heen te kijken weg om uiteindelijk ergens aan de rand van het dorp te blijven staan. Ghost ging liggen op een muurtje. Zelfs nu de wereld naar de knoppen is zijn mensen nog steeds hetzelfde... gemeen... koud... en onbegrijpelijk. Ik ben waarschijnlijk beter af als solist... mensen laten je alsmaar stikken.

Ghost zat zo een tijdje toen hij een mes pakte. Hij speelde er wat mee rond en gooide het af en toe korte stukjes de lucht in. plotseling grijpt hij het mes bij de voorkant vast en het bloed stroomde meteen uit zijn handen op de grond. snel grijpt hij het mes met zijn andere hand vast en kijkt naar zijn bloedende hand. Het was al een tijd geleden dat hij bloed had gezien. Gefascineerd keek Ghost naar hoe het bloed uit zijn hand liep. Zonder te beseffen wat hij deed stroopte hij zijn mouw op en zette het blad tegen zijn arm aan. eerst maakte hij een klein sneetje, maar daarna zette hij 3 grote sneden dwars op zijn onderarm. Het maakte hem vreemd genoeg kalm. zijn lichaam vulde zich met een rustig maar machtig gevoel. Nog een snee volgde op zijn arm en daarna nog een laatste snee. Ghost besloot dat het tijd was om zijn arm te verbinden, maar kwam tot de conclusie dat zijn tas nog op het dak lag waar hij met Nina had gepraat. Een beetje weg van de wereld liep Ghost richting het huis. Toen hij daar aankwam zag hij zijn tas al snel liggen.

Behendig klom Ghost omhoog en ging bij zijn tas zitten. Hij pakte verband uit de tas en begon als eerste zijn hand te verbinden, ook al was het bloeden al grotendeels gestopt. Voordat hij aan zijn arm begon keek Ghost nog naar de sneeën en was er vreemd genoeg trots op dat hij het had gedaan. Ghost begon zijn arm te verbinden met een doek, die hij vastzette met een lang verband dat hij om zijn arm wikkelde. de doek werdt meteen rood toen het zijn bebloede arm raakte, maar het verband bleef gewoon schoon. Toen het verband vastzat bleef Ghost zitten en keek naar de Horizon, die vanaf bovenaan het dak te zien was. Hij voelde zich alsof hij de hele wereld aankon en dat helemaal alleen.

Nina liep op Ghost af die weer terug wat gekomen voor zijn tas. Ze tikte hem op zijn schouder. Hij draaide zich om. ‘PETS!’ met een klap kwam de vlakke hand van Nina op zijn wang terecht, die een lichte rode vlek achter liet. “Ghost, waarom doe je zoiets!” Ze keek hem weer boos aan maar niet om dezelfde reden als eerst. Integendeel, ze was boos op hem omdat hij zichzelf expres had verwond. Ze was achter hem aan gegaan en had op een afstandje toegekeken wat hij met zichzelf deed. Ze vond het vreselijk om te zien en begreep niet hoe hij zoiets kon doen. Zulke gedachten waren nooit bij haar op gekomen. Waarom zou je jezelf open snijden?! Dat was toch belachelijk! Tenzij je misschien mentaal niet helemaal gezond was.. en dan nog. Haar boosheid was meer gericht op het feit dat ze van hem hield en dat ze het niet kon dragen om hem dat te zien doen. Ze was eigenlijk vreselijk geschrokken en bezorgd geweest. Die gevoelens uiten zich alleen in boosheid. Haar boze gevoelens van daarvoor, toen ze zo had lopen schreeuwen, waren zo vluchtig als ze kwamen, ook weer gegaan. Ze had zich omgedraaid en had gezien hoe hij van het dak sprong, wat haar van haar adem benam. Weg waren de boze gevoelens. Als stof in de wind. Tot haar opluchting was hij goed terecht gekomen, waarna ze hem gevolg was.

Nu keek ze hem weer boos aan, om totaal andere reden en misschien wel op een hele misplaatste manier. Ze zag het verdriet en de pijn weer in zijn verbaasde ogen. Ze hield van die ogen en het enige wat ze er nooit meer van wilde zien waren die gevoelens die daar nu in uitstraalde. Bij het zien van die helde grijze irissen, onder de levendige gloed van zijn ogen voelde ze haar hart sneller kloppen en de frons op haar gezicht verdween. Ze bekeek in de korte seconde dat hij nog niet had gereageerd zijn hele, prachtige gezicht. Zijn wenkbrouwen, zijn ogen, zijn neus en vooral zijn mond. Ze kon zich niet meer weerhouden. Ze ging snel op haar tenen staan waardoor ze een paar centimeter ophoog kwam en drukte haar lippen op die van Ghost. Het was een korte, bijna vluchtige kus geweest, maar ze had er bijna al haar liefde in gelegd. Haar lippen vormde zich om de zijne. Even voelde ze weer de angst boven komen maar die werd doodgedrukt, als een mug, door haar liefde voor hem. Nee die fout zou ze niet nog eens maken. Dit was Ghost. De man van wie ze, in de korte tijd dat ze hem heeft leren kennen, was gaan houden. Niet de man, het monster, die haar al die vreselijk heden heeft bezorgt. Ze hoopte dat hij de wanhoop in haar stem had gehoord toen ze tegen hem had geschreeuwd dat ze nog nooit zulke gevoelens voor iemand heeft gehad, en waarschijnlijk ook nooit meer zal voelen voor een ander. Dat ze niets anders wou dan bij hem zijn, ondanks haar angst voor mensen en dat ze zich bijna niet had kunnen weerhouden om hem te kussen, wat nu dus was mislukt. Ze hoopte dat hij dat had gehoord, toen ze haar gevoel duidelijk had proberen maken, ook al was ze furieus geweest. En ze hoopte met heel haar hart dat hij nu haar liefde voelde, in deze korte aanraking. Zodat hij niet degene was die haar deze keer harteloos zou afwijzen.

Ze zakte weer op haar voeten. Van binnen was ze dol gelukkig maar ze keek hem half verrast en half angstig, op zijn reactie, aan…

Ghost zat net naar de Horizon te kijken toen hij op zijn schouder werdt getikt. Hij draaide zich snel om, maar kon een klap in zijn gezicht niet ontwijken. Bijna was hij onderuit gegaan, maar gelukkig viel het niet te veel op. ( Toch??) “Ghost, waarom doe je zoiets!” Ghost keek haar koud aan. 'Wat kan jou dat nou schelen?' Toen hij haar in haar verdrietige ogen aankeek merkte hij eerst niet op hoeveel ze om hem gaf. Misschien was het zijn eigen woede of verdriet, maar misschien ook wel de roes die nog in zijn lichaam zwierf. Plotseling gaf ze hem een korte kus. Verbaasd stond Ghost zonder woorden haar aan te kijken, nu pas ziend hoe ze naar hem keek. Ghost wilde haar van alles vragen, maar wilde het moment niet breken.

Nadat Ghost een tijdje naar Nina had gekeken zonder een woord te zeggen, pakte hij haar bij haar heupen vast en drukte nu zijn lippen op die van Nina. Pas enkele seconden later trok hij zijn hoofd terug. "Het spijt me... ik ben slecht met mensen" Even dacht Ghost na en zei toen snel "En eigenlijk ook met emoties... Ik ben goed in nadenken... slecht in communiceren.." Schuldig keek Ghost nu naar Nina "Het spijt me als ik domme dingen zeg... maar ik doe echt me best voor jou... en als ik iets verkeerd doe... laat me dan alsjeblieft niet achter dan wil ik het verbeteren" Ghost bleef nu doodstil naar Nina kijken.

Nina keek hem aan en luisterde aandachtig naar zijn woorden. Ze was zo opgelucht en blij. Ze begon te glimlachen “waarom stop je nou?” vroeg ze een beetje speels, waarna ze haar ene hand op zijn achterhoofd legde. Haar andere hand legde ze op zijn kaak. Ze duwde hem zacht naar zich toe en drukte weer haar lippen op de zijne. Dit keer duurde de kus langer. Ze streelde zijn kaak en gleed vervolgens met haar hand over zijn rug en schouders, en drukte hem ondertussen meteen dichter tegen zich aan. Ze kon bijna niet genoeg van hem krijgen. “Het spijt…. Mij …. Ook….” Zei ze half kussend half pratend. “ze stopte even en keek hem verliefd aan. “Ik .. ik houd van je..” en meteen drukte ze weer haar lippen op de zijne. De zon scheen en gaf een warme gloed op haar gezicht. Ze gleed met haar handen door zijn haar. Voorzichtig maar bijna automatisch opende ze haar mond, net als hij en ze gleed sensueel met haar tong langs zijn gehemelte en tong. Ze stopte even en keek hem aan. Ze liet hem los en draaide zich om, liep naar het midden van het dak waar ze ging zitten. Ze leunde op haar gestrekte armen en keek hem speels en glimlachend aan. Met een ondeugende blik maakte ze een buigende beweging met haar wijsvinger, met de woorden “kom jij eens hier..”

Toen hij stil bleef zei Nina “waarom stop je nou?” op een speelse toon. Ze begon hem te zoenen en hij voelde haar handen zijn lichaam verkennen met alleen zijn kleren ertussen die haar handen van hem weg hielden. zelf legde hij zijn handen op haar schouders en trok haar zachtjes tegen zich aan. Tijdens het zoenen zei Nina “Het spijt…. Mij …. Ook….” terwijl het leek of ze niet wilde stoppen met zoenen. Toen ze toch even stopte keek ze hem verliefd aan “Ik .. ik houd van je..” zei ze tegen hem. Nog voordat Ghost iets kon zeggen drukte ze haar lippen alweer tegen de zijne. Toch maakte hij op zijn manier duidelijk dat het ook vanaf zijn kant zo was, door haar even sterk tegen zich aan te klemmen. zachtjes liet hij nu ook zijn handen over Nina's rug strelen. Ze voelde slank aan, maar zeker niet dun. toen zijn handen op haar onderrug lagen hield hij ze twijfelend stil... Zou hij naar beneden gaan en zijn handen op haar billen leggen? Het was niet dat hij het zelf niet wilde, maar meer of Nina het erg zou vinden. Hoewel hij erg aan het twijfelen was, was het moment geweldig. Nina stond in zijn armen, zijn lippen tegen die van haar en hun tongen die sensueel lang elkaar streelden.

Plots stopte Nina en stapte van hem weg om te gaan zitten op het dak. Ze zag er prachtig uit en nu pas durfde hij haar voor het eerst lichamelijk in zich op te nemen. ze was inderdaad slank en ze zag er prachtig uit. Veel tijd wilde hij echter niet nemen om haar in zich op te nemen. Ghost wilde veel meer dan alleen haar kunnen zien. Hij stapte dan ook snel op haar af en ging naast haar zitten. Meteen zoende hij haar en trok haar op zijn schoot. Hij was duidelijk een stukje groter als Nina, omdat ze, op zijn schoot, op perfecte hoogte zat om haar te zoenen. Ghost liet zijn handen nu ook Nina's hals, zij en heupen verkennen. Hij hoopte dat Nina nooit meer weg zou gaan van hem.

Ghost’s handen geleden over Nina’s lichaam terwijl ze zoende en ze genoot er intens van. Ze verzitten wat op zijn schoot maar bedacht zich. Ze sloeg een been over hem heen zodat ze schrijlings op hem kon zitten. Ze greep zijn kraag met twee handen vast en duwde hem al kussend naar de grond. Met gebogen rug zat ze boven op hem. Haar lange bruine haar viel rond haar gezicht naar beneden en creëerde een soort van tunnel rond hun gezichten. Met een arm zwiepte ze het haar naar achteren toen ze hem weer begon te zoenen. Ze vond het zoenen echt het aller heerlijkste wat ze ooit had meegemaakt en kon zich niet voorstellen dat er nog iets beters was. Ze streelde langs zijn armen en nek, kuste hem op zijn kaak en woelde door zijn zwarte glanzende haar.

Even later toen ze hun vrij partij hadden gepauzeerd lagen ze naast elkaar op het dak. Nina half op de Borstkas van Ghost die een arm om Nina had geslagen. Ze gleed zacht met de vinger toppen van haar ene hand over zijn shirt. “woaw… hehe en dan te bedenken dat we een uurtje geleden nog ruzie hadden” zei ze grinnikend. Ze schurkte wat dichter tegen hem aan. Ze vond het een heerlijk en veilig gevoel hoe ze zo lagen. Haar hoofd ging zacht op en neer door de ademhaling van Ghost en ze hoorde zijn hart kloppen. “Kan ik het wel een beetje goed?” vroeg ze plagend en ook wel een beetje nieuwsgierig. Ze zuchten even diep en wreef zijn shirt glad. Ze raakte even in gedachten. “Ik maak me echt zorgen weetje.. omdat ik niet ongesteld meer wordt…” ze kwam een beetje overeind, leunde op haar ene hand en keek hem serieus aan. “weetje wel? Dat had nog tegen je .. uh gezegt..” ze ging weer liggen en nestelde zich weer in zijn nek. “Ik bedoel.. Ik werd het wel altijd gewoon.. Het is gewoon zo vreemd….” Ze draaide zich meer op haar rug. “ach ja…” ze draaide zich weer op haar zij en keek Ghost aan die ook haar aan keek. Ze legde voorzichtig haar hand op zijn kaak, streelde deze zacht en gaf hem een kus..

Nina duwde hem zachtjes achterover. Zoenend liet Ghost zich langzaam achterover zakken, ervoor zorgend dat Nina wel mee moest. Nina's haren vielen om zijn gezicht heen, waardoor het leek alsof hun haren verbonden leken. Nina deed sierlijk haar haren naar achter en zoende hem daarna weer. Ghost voelde haar handen sensueel langs zijn lichaam gaan. Toen Nina zijn hals streelde liet hij een zucht van genot horen en trok haar tegelijk wat steviger tegen hem aan. Toen ze door zijn haren streek duwde Ghost, zonder het zelf te merken, zijn hoofd zachtjes tegen Nina's handen aan. Ghost trok Nina's shirt iets omhoog en streelde sensueel over haar nu blote onderrug.

Toen ze even later nog wat lagen te liggen lag Nina op Ghost zijn borstkas, veilig in zijn armen. Ghost voelde haar vingers zacht over zijn borst heengaan. “woaw… hehe en dan te bedenken dat we een uurtje geleden nog ruzie hadden” zei ze grinnikend, terwijl ze wat dichter tegen hem aan kroop. 'Een ruzie zonder goeie basis zullen we het maar op houden.' Lachte Ghost maar mee. Plots vroeg Nina “Kan ik het wel een beetje goed?”. Ghost begreep eerst niet waar ze op doelde, maar bedacht zich al snel dat ze het waarschijnlijk over het zoenen had. Ghost zette een plaaggezicht op en keek haar met een grijns aan. 'Nou je kan er wel mee door.' zei Ghost op een duidelijk grappende toon.
Even later Vroeg Nina een beetje in gedachten “Ik maak me echt zorgen weetje.. omdat ik niet ongesteld meer wordt…” ze kwam een beetje overeind, leunde op haar ene hand en keek hem serieus aan. “weetje wel? Dat had nog tegen je .. uh gezegd..” Ghost liet het even bezinken. 'Ik zou het ook niet echt weten... Waarschijnlijk komt het vanzelf goed.' Ghost keek haar geruststellend aan, terwijl Nina weer bij hem ging liggen. Althans... dat hoop ik dan maar... Dit zei hij expres niet hardop. Zachtjes legde Nina haar hand op zijn kaak en gaf hem een kus. Deze beantwoordde hij maar al te graag en gaf haar dus ook een kus terug.

Het was plotseling wat later geworden. Ghost zag dat Nina nog steeds bij hem lag. Hmm volgens mij zijn we in slaap gevallen. Voorzichtig legde hij haar op het dak neer. Ghost stond op en liep een rondje op het dak. Het voelde plotseling anders dan dat hij voor de eerste keer op dit dak klom. Het was kouder geworden en wat donkerder vanwege de wolken, dat was zeker. Toch was dit niet de reden van het vreemde gevoel van Ghost. Dit was een iets te kalm gevoel, misschien wel stil. Alsof er iets stond te gebeuren. Ghost keek goed rond vanaf het dak, maar hij zag niks. Ghost keek nog een keer goed, want het voelde vreemd. Ach wie weet beeld ik het me maar in... wie weet heb ik gewoon last van liefdeskriebels die me gek maken

Nina knipperde even met haar ogen en gaapte. Ze voelde Ghost bewegen, die voorzichtig onder haar vandaan kroop. Ze ging recht opzitten en rekte zich, nog eens gapend, uit. Ze keek toe hoe Ghost een rondje over het dak maakte, terwijl ze een bibber aanval kreeg. “oeh.. ik heb het koud.. komt vast door het slapen.. Is er iets mis?” vroeg ze toen ze merkte hoe opvallend Ghost rond keek. Alsof hij opzoek was naar iets. “Ai…” met een pijnlijk gezicht legde ze haar handen om haar borsten. “Ik heb de laatste tijd zo’n last van mijn borsten..” op het moment dat ze het zei, liep ze rood aan. “uhum..” ze stond vlug op. “Wat vind je ervan om verder te gaan? We kunnen naar een volgend huis ofzo..? We hebben er nog best veel te gaan.” zei ze grinnikend. Ze liep naar haar tas, hing hem op haar rug en liep naar Ghost. Hij keek op en Nina voelde meteen de vlinders in haar buik op fladderen toen ze in zijn ogen keek. Ze kwam bij hem staan en pakte ze zijn hand vast. Ze merkte op dat hij een beetje vreemd keek. “Gaat het wel, lieverd?” vroeg ze met een milde glimlach en drukte spontaan een zachte kus op zijn mond.

Ghost keek op toen Nina iets zei “oeh.. ik heb het koud.. komt vast door het slapen.. Is er iets mis?” Ghost keek om naar haar. Zijn motorkap voor zijn neus en mond, maar zijn capuchon nog af. "N.nee niks..." “Ai…" Ghost keek snel om en zag Nina haar borsten vastpakken. "Ik heb de laatste tijd zo’n last van mijn borsten..” Ghost was blij met zijn motorkap, omdat zijn wangen zeker weten rood aanliepen toen Nina dat zei. snel erachteraan zei Nina “uhum.. Wat vind je ervan om verder te gaan? We kunnen naar een volgend huis ofzo..? We hebben er nog best veel te gaan.” 'J.jah prima... Ik uh... jah we gaan...' Ghost keek nog even om naar de horizon. Met een torenhoge hartslag keek Ghost Nina aan. Pff wat is ze toch mooi... en zeker 'Uh, laten we gaan!' Snel greep Ghost zijn 2 tassen. Hij drukte een kus op Nina's lippen, terwijl hij haar zachtjes tegen zich aan klemde. Ghost sprong rustig op een afdakje, vanwaar hij Nina omlaag hielp. 'Welk huis gaan we nu doen?' Vroeg Ghost. Ghost besefte zich ondertussen dat hij zijn capuchon nog niet ophad en deed deze dan ook snel weer op.

Toen ze hadden besloten wel huis ze zouden doorzoeken liepen ze er samen heen. Ghost pakte voorzichtig Nina's hand vast. Voor het eerst durfde Ghost niet goed iets heel subtiels te doen bij een meisje. Dit was de eerste keer dat hij bang was om een foutje te maken. Ghost hoopte dat Nina blij zou zijn, dat hij haar hand pakte. Ghost opende de deur van het huis en liep naar binnen. Meteen keek hij rond of er niet iets kon gebeuren als in dat andere huis, waarvan Nina naar buiten was gerend. 'Ik ga meteen even de andere kamers bekijken of er schokkende dingen zijn...'
Na 5 minuten kwam Ghost terug. 'Het lijkt erop dat dit huis leeg was... al was dat wel op het laatste moment... het eten stond zelfs nog op tafel...' Ghost liep op Nina af die ondertussen al was begonnen met zoeken. Zelf begon Ghost in een kast vlak bij Nina te zoeken, maar hij kon zijn gedachten er niet goed bij houden. Steeds dacht hij aan zijn moment samen met Nina. Het gevoel van verliefdheid stroomde weer door zijn lichaam heen. 'Kan ik het trouwens een beetje?' vroeg Ghost ineens verlegen. Toen Nina hem een beetje verbaasd aankeek zei hij 'Zoenen...' Ghost liet ondertussen allemaal nutteloze boeken door zijn handen gaan, die hij allemaal weer klakkeloos op de grond gooide naast de kast.

[God Note] + Remission omdat jullie elkaar helpen een plek te zoeken om tijdelijk te kunnen verblijven

‘Uh, laten we gaan!’ zei Ghost en pakte zijn tassen. Hij ging zo snel en Nina was helemaal overdonderd toen hij haar vlug een kus gaf en haar tegen zich aan drukte. Ze glimlachte en werd vervolgens door Ghost het dak af geholpen.

Na een tijdje de huizen in het dorp te hebben bekeken, kozen ze een vrij groot hoekhuis uit. Het gaf, net als het vorige huis, een gevoel alsof er iemand belangrijk had gewoond. Ze liepen er samen naartoe en opeens voelde Nina de verlegen hand van Ghost om de hare. Ze kreeg een warm en blij gevoel van binnen en pakte z’n hand stevig vast en ging dichter naast hem lopen. Het viel haar op dat haar hand bijna helemaal werd omhuld door zijn grote en warme handen en het gaf haar een veilig gevoel. Ze liet haar vingers door de zijne glijden en zo liepen ze samen de tuin van het huisje binnen.

Ghost liep als eerste het huis in om te kijken of er niks engst of gevaarlijks was. Nina liep daarna ook naar binnen en begon vast met onderzoeken. Ze liep naar een tafel die langs de muur voor een raam stond. Er lagen allemaal papieren over verspreid, sommige half verscheurt of zelfs verbrand. ‘Het lijkt erop dat dit huis leeg was…al was dat wel op het laatste moment… het eten stond zelfs nog op tafel…’ Nina keek op. Ze kon even haar ogen niet van hem afhouden. “oh wat is ie knap..” Ze zuchten even diep en werd wiebelig van binnen. Ze merkte dat ze staarde en ging gauw verder met zoeken, ook al zag ze eigenlijk niet echt waar ze nou mee bezig was. Ze liet de papier een beetje door haar handen glijden, werpde er een blik op, en legde ze weer weg. Ze moest glimlachen toen ze dacht aan hoe verlegen hij eigenlijk haar hand had gepakt daarnet. “Kan ik het trouwens een beetje?” uit haar gedachten getrokken keek ze verbaast op. Ze had even niet door waar hij het over had. “zoenen..” zei hij en Nina begon te glimlachen. “oh.. wil jij dat weten..?” vroeg ze plagerig. “hmm dan moet ik dat toch echt nog eens goed controleren..” zei ze gespeeld terwijl ze langzaam zijn kant op liep. Ze keek hem verleidelijk aan, pakte het boek dat hij vast had uit zijn handen en legde deze weg. Pakte vervolgens zijn twee handen en legde ze allebei op haar heupen. Met een scheve glimlach trok ze hem zacht tegen zich aan en uiters langzaam boog ze haar hoofd naar voren. Ze drukte haar lippen op de zijne. Opende haar mond, net als hij, en likte langs zijn lippen. Ze werd meteen helemaal meegenomen door het moment. Ze sloeg een been om Ghost heen en stak haar handen in zijn jas onder zijn shirt en streelde hem over zijn rug en gespierde schouders. Ze voelde zijn gespierde armen om zich heen en zijn handen over haar lichaam. Telkens als hij bijna bij haar kont kwam voelde ze hem twijfelen. Na de vierde keer twijfelen, haalde ze een hand onder zijn shirt vandaan, legde deze op zijn hand, die op haar heupen lag en begeleide hem naar haar kont. Legde toen haar hand in zijn nek en begroef haar vingers in zijn haar. Ze was helemaal in de wolken toen ze hem los liet. Ze keek hem intens aan en zei met gloeiende wangen, een plagerige glimlach en half dicht geknepen ogen “Heb je het antwoord?” glimlachend pakte ze zacht zijn korte baardje tussen duim en wijsvinger vast en schudde zijn hoofd zacht heen en weer, gaf hem nog een kus en pakte zijn handen vast. Ze had haar gezicht heel dichtbij de zijne, hun neuzen botste bijna, en zei serieus “Ik.. kan met niks geweldiger of verrukkelijker voorstellen dan jouw zoenen..”

[God Note] + Remission omdat jullie elkaar helpen een plek te zoeken waar je tijdelijk kunt verblijven

“oh.. wil jij dat weten..?” vroeg Nina plagerig. “hmm dan moet ik dat toch echt nog eens goed controleren..” Nina kwam speels op Ghost af en gooide het boek weg, dat hij in zijn handen had. Ghost liet Nina zijn handen op haar heupen leggen, waarna zij hem tegen zich aan trok. Langzaam kwam Nina dichter naar zijn gezicht en drukte zachtjes haar mond tegen die van hem aan. Nina's tong ging zachtjes langs zijn lippen en Ghost reageerde meteen door zijn mond een klein stukje open te doen. Ze streelde hem onder zijn jack en shirt zachtjes over zijn rug heen. Ghost liet trok Nina tegen zich aan, terwijl hij haar passioneel bleef zoenen. Zachtjes streelde hij over haar rug heen. Ghost wilde nog steeds Nina bij haar kont pakken, maar durfde het niet. Plotseling pakte Nina zijn hand vast en legde deze zelf op haar kont. verlegen begon Ghost zachtjes de kont van Nina te masseren, terwijl hij haar zoende. Toen Nina hem losliet keek Ghost haar verliefd aan. “Heb je het antwoord?” glimlachend pakte ze zacht zijn korte baardje tussen duim en wijsvinger vast en schudde zijn hoofd zacht heen en weer, gaf hem nog een kus en pakte zijn handen vast. Ze had haar gezicht heel dichtbij de zijne, hun neuzen botste bijna, en zei serieus “Ik.. kan met niks geweldiger of verrukkelijker voorstellen dan jouw zoenen..” Ghost antwoordde verlegen. 'Gelukkig maar' Ghost gaf haar een kus op haar mond tilde haar heel even op. 'Ik hoop namelijk dat het nog heel wat vaker gebeurd' Zei Ghost opgetogen.

Nadat ze alweer een tijdje verder zochten keek Ghost uit het raam. 'Weet je waar ik aan zit te denken...' Ghost keek Nina aan 'Ik zit met het idee om hier weg te gaan...' Ghost keek haar vragend aan. 'Ik kwam hier namelijk omdat ik iets belangrijks wilde doen, maar nu ik jou ken vind ik het niet zo belangrijk meer om dat verhaal neer te zetten...' Ghost wachtte geduldig om Nina's antwoord. Stiekem hoopte hij dat ze samen weg konden hier, hij vond het geen fijne plek om samen met Nina rond te hangen.

Ze waren al een tijdje in het huis bezig. Nina had een soort kantoor ontdekt, waar ze elke la en kast had onderzocht maar niks heeft kunnen vinden. Ze had een blaadje gevonden met allemaal namen maar dat leek haar ook niet veel belovend, aangezien er verder niemand meer was in het dorp. Half lezend liep ze de woonkamer in waar Ghost bezig was. “Nou… het enige wat ik dus gevonden hem is deze lijst met namen… of het veel helpt weet ik niet..” ze keek op. “Ghost..?” hij staarde uit het raam en leek in zijn gedachten verdiept te zijn, toen hij opeens op een dromerige manier zei “weet je waar ik aan zat te denken…’ hij draaide zich half om en keek haar aan, waardoor ze meteen weer de kriebels en verliefde gevoelens kreeg, zoals altijd als hij haar aankeek of wat zei. “Ik zit met het idee om hier weg te gaan…Ik kwam hier namelijk omdat ik iets belangrijks wilde doen, vind ik het niet zo belangrijk meer om dat verhaal neer te zetten…” ze keek hem even glimlachend aan. “Ik ben blij dat je dat voorstelt.. Ik vind het ook niet zo heel prettig hier.. maar ik bleef omdat jij bleef..” ze liep naar hem toe sloeg haar armen om zijn nek en keek hem aan. “Je kwam hier om iets belangrijks te doen… en dat heb je gedaan.. je hebt mij gevonden.” En ze gaf hem een liefde volle kus.

“ok… wat is nu het plan? Zullen we meteen vertrekken?” Nina keek naar buiten en zag de rode gloed van de avond zon al en twijfelde of ze wel meteen weg moesten gaan. “Hmm misschien kunnen we beter wachten tot morgen…” ze liet hem los en liep naar haar tas, bukte zich en bekeek de inhoud. “Ik heb alleen een slaapzak bij me.. Ik weet niet zo goed waar we zouden kunnen overnachten? We kunnen hier blijven…?” ze keek vragend op. “Ik doe wat jij wilt, maar het eerste wat ik nu ga doen is eten maken! Ik sterf van de honger..” zei ze glimlachend.

Nadat ze de oude etensresten van de vorige bewoners had weg gegooid en de keuken een beetje had opgeruimd, haalde ze de pan en een blik soep te voorschijn. Ze draaide de gas knop om, en hoorde een zacht pruttelend sissend geluid. Ze stak gauw een lucifer aan en hield het bij de gaspit, die pruttelend begon te branden. Ze trok het blik open, schonk de inhoud in de pan en zette deze op het vuur. Terwijl de soep opstond te warmen, bekeek Nina de keukenkastjes en vond wat soep komen en lepels. Na ze grondig gespoeld te hebben, roerde ze in de hete soep en vulde vervolgens de komen. Ze draaide het gas uit en liep met de komen naar de huiskamer waar Ghost nog zat. “Asjeblieft… pas op hoor het is heet.. gelukkig deed het gas het nog.” Zei ze glimlachend. Ze ging tegen over Ghost zitten en blaasde in haar soep, terwijl ze een pluk haar achter haar oor wreef. “Heb je al een idee wat we zouden kunnen doen?” vroeg ze opkijkend van haar kom.

“Ik ben blij dat je dat voorstelt.. Ik vind het ook niet zo heel prettig hier.. maar ik bleef omdat jij bleef..” Zei Nina Glimlachend. Ghost was blij met haar antwoord. Ze liep naar hem toe en keek hem aan met haar armen om zijn nek. “Je kwam hier om iets belangrijks te doen… en dat heb je gedaan.. je hebt mij gevonden.” zei ze, waarna ze hem een lange kus gaf. 'Jah je hebt gelijk... misschien kwam ik hier wel om een andere reden dan ik dacht... Jou...' Ghost keek haar blij aan en gaf haar een zoen.

“ok… wat is nu het plan? Zullen we meteen vertrekken?” zei Nina terwijl ze uit het raam keek. “Hmm misschien kunnen we beter wachten tot morgen…” Ghost keek naar buiten toen Nina hem losliet. 'Ja dat lijkt me een goed idee we kunnen hier nog wel 1 nachtje volhouden...' Ghost keek weer naar Nina, die door haar spullen ging. “Ik heb alleen een slaapzak bij me.. Ik weet niet zo goed waar we zouden kunnen overnachten? We kunnen hier blijven…?” ze keek vragend op. “Ik doe wat jij wilt, maar het eerste wat ik nu ga doen is eten maken! Ik sterf van de honger..” zei Nina glimlachend. Ghost zat even peinzend te kijken. 'Ga inderdaad maar even eten maken... dan verzin ik ondertussen wel iets...' Ghost plantte zichzelf op een van de stoelen in de woonkamer.

Toen Nina even later weer de kamer binnenkwam, zat Ghost dromerig naar buiten te staren. Hij bedacht zich wat hij vandaag allemaal had meegemaakt. Het was allemaal zo snel gegaan. Zijn gedachten werden verstoord toen Nina hem een kom soep aanreikte. “Asjeblieft… pas op hoor het is heet.. gelukkig deed het gas het nog.” Zei ze erbij. 'Dank je' Zei Ghost met een glimlach. Nina ging tegenover hem zitten en blies in haar soep. Ghost liet de warmte van de soep via de kom zijn lichaam in stromen, waarbij hij af en toe van hand wisselde. “Heb je al een idee wat we zouden kunnen doen?” zei Nina, terwijl ze haar haar uit haar gezicht streek. Ghost keek haar peinzend aan. 'We kunnen hier in het dorp slapen, of buiten het dorp. Ik denk alleen dat hier in het dorp makkelijker is... hier is beschutting en onderdak.' Ghost nam een paar happen/slokken van zijn soep. Nog kijkend naar zijn soep zei Ghost. 'We kunnen hierboven in een tweepersoons bed slapen' Ghost zijn hart ging te keer en zijn ademhaling werdt duidelijk een stuk zwaarder. 'Ik bedoel... dat we samen...' Ghost maakte zijn zin niet af en vermeed onbewust Nina's blik een beetje.

Na het eten zette Ghost de soepkommen in de keuken. 'Ik denk dat de bewoners het vast niet erg vinden dat ik de vieze kommen gewoon op het aanrecht zet.' Grinnikte Ghost wat in zichzelf. Ghost keek naar de tuin, waar een aantal prachtige bloemen groeide. 'Every mushroom cloud has a silver lining zullen we maar zeggen.' Ghost sloop zachtjes terug naar Nina, die net de andere kant op stond. Hij pakte haar plotseling bij haar middel vast en kuste haar in haar nek. 'Heb ik je wel eens verteld wat een prachtig slank lichaam je hebt?' Fluisterde Ghost zachtjes in haar oor, waarna hij zachtjes nog een paar kusjes in haar nek drukte. Ghost zijn handen streelde zachtjes over Nina's buik heen. 'Ik ga buiten nog even de buurt verkennen... misschien vind ik nog iets.'

Buiten liep Ghost door de straten heen van Alvale. hij vond het nog steeds een vreselijk aanzicht, hoe alle mensen hier dood lagen. Overal lagen lijken, maar er was geen teken van geweld in het dorp, wat het alleen maar enger maakte. Ghost was blij dat hij morgen, samen met Nina, Weg kon van dit dorp. Hij had nooit gedacht dat hij de vrouw van zijn dromen kon ontmoeten in zon helse plek. Toch was dit het geval geweest en had hij Nina ontmoet. Ghost hoopte dat ze samen een prachtig plekje konden vinden. Nina die zijn dag goedmaakte, terwijl hij voor onderdak zou zorgen. Ghost liep langzaam door de straten heen en pakte de ketting er weer bij. Ghost zat eraan te denken het aan Nina te geven, maar wilde het niet in Alvale doen. Hij zou het geven op een mooie plek, wanneer ze is een romantische bui waren. Ghost liep alweer even en besloot om weer naar binnen te gaan. Vlak bij het huis stopte Ghost de ketting weer weg.

Binnen liep Ghost richting Nina. Zachtjes legde hij zijn armen om haar heen en gaf haar zachtjes een kus. Ghost keek diep in Nina's prachtige blauwe ogen en zwijmelde even weg. even streken zijn handen via Nina's zij naar beneden en Ghost pakte Nina's kont weer vast. 'Wat dacht je ervan? zullen we samen in dat 2 persoons bed kruipen? of moeten we iets anders zoeken?' Ghost klonk zelfverzekerd, maar was maar wat zenuwachtig. Speels kuste Ghost Nina in haar nek, voordat ze antwoord kon geven. 'En morgen gaan we dan weg uit dit verlaten dorpje.' Ghost wachtte gespannen op Nina's andwoord, terwijl hij zachtjes haar kont masseerde.

“We kunnen hier in het dorp slapen, of buiten het dorp. Ik denk alleen dat hier in het dorp makkelijker is… hier is beschutting en onderdak.” Nina knikte. Dat klonk logisch. Ze nam nog een hap van haar soep en slurpte een beetje. Ze grinnikte een beetje en keek Ghost een beetje beschamend aan. “Hihi, mijn excuses.” Ghost zat naar zijn soep te staren toen hij zei: “We kunnen hierboven in een tweepersoons bed slapen.” Nina keek op van haar eigen soep en knikte weer. Maar ze vond het wel een beetje een naar idee om in iemands bed te slapen, die ze niet kende. Misschien lag diegene wel ergens in het dorp.. weg te rotten. Ze schudde even haar hoofd om die gedachten kwijt te raken, toen ze merkte dat Ghost een beetje een zenuwachtig houding had. “Ik bedoel… dat we samen..” hij maakte zijn zin niet af. Nina begreep niet helemaal waarom hij zich opeens zo gedroeg. Ze zouden alleen maar een bed samen delen. Waarom was hij opeens zo kort af?

Na het eten nam Ghost de lege kommen mee naar de keuken. Nina zette de stoelen weer op hun plek terwijl ze probeerde te bedenken waarom Ghost zo vreemd had gedaan. “tja misschien verteld hij het nog een keer.” Dacht ze terwijl ze haar schouders ophaalde. Ze keek om zich heen en zag de deur naar de gang. Ze wou er net heen lopen toen ze opeens om haar middel vast werd gepakt. Ze schrok zich dood maar voelde toen dat het Ghost was. Ze legde haar eigen handen op zijn armen en sloot haar ogen toen hij haar een kusje in haar nek gaf. “Heb ik je wel eens verteld wat een prachtig slank lichaam je hebt?” fluisterde hij zachtjes. Nina glimlachte en kreeg rillingen over haar rug toen hij haar weer in haar nek kuste. Ze streelde met haar handen over zijn onder armen, handen en tussen zijn vingers, terwijl hij zacht haar buik streelde. Ze voelde zich warm en geliefd en zuchten van blijdschap. “ Ik ga buiten nog even de buurt verkennen… misschien vind ik nog iets.” Hij liet haar met een hand los. Ze legde haar hand op zijn schouder en terwijl hij weg liep gleed deze van hem af, ze vouwde haar armen over elkaar en keek hem glimlachend na.

Ze draaide zich om en liep naar de gangdeur toe. Voorzichtig duwde ze de deur open en liep de gang in. Er hingen allemaal familie foto’s aan de muur. Nina bekeek ze aandachtig. Trouwfoto’s, familie foto’s, baby foto’s, foto’s met vrienden. Ze voelde zich een beetje eenzaam, bij het zien van al die herinneringen. Ook al was het niet haar familie, toch voelde ze dat ze een hele hoop gemist had bij haar eigen familie. “Gelukkig heb ik Ghost gevonden..” zei ze zacht in zichzelf. Ze had nooit kunnen geloven, dat je zoveel voor iemand zou kunnen voelen. Ze had er eigenlijk ook nooit echt over nagedacht. Ze had nooit geweten wat haar toekomst haar zou brengen. In haar gevangenschap had ze niet durven dromen, of hopen. Dat zou alleen maar valse hoop en teleurstellingen geven. Ze was blij dat het nu voorbij was. Ze hoefde nooit meer aan die monsters te denken. Elke band was verbroken. Het was voorbij. Nu mocht ze hopen en dromen over een geweldig leven met Ghost…

Halverwege was nog een deur in de gang. Hij stond op een kier en door die keer viel een warm oranje rood licht. Voorzichtig duwde ze de deur open en achter de deur vond ze een kamer, waar de zon vol door het raam scheen. Midden in de kamer stond een groot meubelstuk. Er was een groot wit laken overheen gelegd om het te beschermen tegen stof en licht. Ze stak een hand uit, greep het laken en trok het weg. Onder het laken vandaan, verscheen een prachtige zwarte vleugel. Hij glansde in de zon. Nina begon te glimlachen. “oh woaw…” Ze legde haar vinger op een toets. Herinneringen kwamen naar boven van haar piano lessen. Ze vond het de mooiste instrument van allemaal. Ze was al van kleins af aan bezig geweest op de piano. Zelfs in haar gevangenschap had ze nog geoefend op een onzichtbare piano. Ze ging gouw op de kruk zitten en gleed met haar vingers over de toetsen. Was hij eigenlijk wel gestemd? Ze drukte een toets in en een warme en volle C klank kwam uit de vleugel, en vulde de stilte om haar heen. Ze straalde van geluk bij het horen van haar favoriete geluid. Ze had het al zo lang niet meer gehoord of gespeeld. Ze zette zichzelf in positie, sloot geconcentreerd haar ogen en wou beginnen met spelen. Maar dat deed ze niet. Ze wilde wachten op Ghost. Ze wilde dat hij mee kon genieten van die prachtige muziek.

Ze stond op van de kruk. Legde haar hand nog even op de vleugel, draaide zich om en liep toen naar de gang. In de huiskamer pakte ze haar rugzak en de tassen van Ghost. “sjonge zo zwaar. Wat heeft ie er wel niet allemaal in zitten?” Met de tassen liep ze naar de gang, de trap op. Boven stonden alle deuren open. Ghost had ze niet meer gesloten na dat hij ze gecontroleerd had. Ze keek vlug elke kamer in tot dat ze het 2 persoonsbed zag staan. Deze mensen waren vast een van de rijkere geweest, een groot opgemaakt Hemel bed stond midden in de kamer. Ze zette de tassen neer, liep naar het raam en opende deze. De kamer was meteen een stuk verlichter. Het hemelbed zag er mooi uit. Er hingen mooie violet kleurige dunne lappen stof langs de 4 pilaren op de hoeken. Een grote linnenkast stond tegen de muur. Daarnaast een deurgat die naar de privé badkamer leiden. Naast het deurgat hing een grote spiegel aan de muur. Nina zag zichzelf staan. Haar lange bruine golvende haar viel om haar schouders heen. Ze had een kort lichtbruine leren jasje aan die ze uit trok en op het bed legde. Daaronder droeg ze een donker groen-blauw shirt met korten mouwen. De lange zwarte legging achtige spijker broek vormde zich prima om haar benen heen. Als laatste had ze een paar zwarte met witte gympies aan. Ze trok haar shirtje recht. Beneden hoorde ze Ghost binnen komen. Hij had waarschijnlijk de deur naar de gang open zien staan want niet veel later hoorde ze hem op de trap op stampen. Ze grinnikte even. In de spiegel zag ze hem achter zich binnen lopen en ze draaide zich om. Zacht legde hij zijn armen om haar heen. Ze legde haar armen op zijn schouders en ze gaven elkaar een kus. Ze keken elkaar aan en Nina staarde verliefd in zijn ogen. “Wat dacht je ervan? Zullen we samen in dat 2 persoons bed kruipen? Of moeten we iets anders zoeken?” vroeg hij glimlachend en zelfverzekerd. Ze wou net zeggen dat ze het prima vond, maar hij kuste haar in haar nek, wat ze maar wat graag liet gebeuren, dus hield ze haar hoofd een beetje schuin zodat hij er wat beter bij kon. “En morgen gaan we dan weg uit dit verlaten dorpje.” Nina knikte blij “graag en ik wil wel in dit bed slapen hoor” zei ze terwijl ze met haar hoofd naar het bed knikte. “Maar eerst wil ik je wat laten zien.. en horen” zei ze geheimzinnig. Ze pakte zijn hand en trok hem zacht achter zich aan. Ze keek achterom en moest een beetje lachen om zijn nieuwsgierige blik. Ze liepen de trap af naar de deur in de gang.

Het oranje zonlicht scheen meteen volop over de gang toen ze de deur opende. Ze liep naar binnen en liet de hand van Ghost los. Ze draaide zich even om, legde haar wijsvinger op haar mond om te zeggen dat hij stil moest zijn. Ze ging, recht op, zitten op de kruk. Veegde wat haar plukken uit haar gezicht. Legde haar vingers op de toetsen, sloot haar ogen en begon te spelen.

https://www.youtube.com/watch?v=zQME-ChSwNM

Toen ze klaar was opende ze haar ogen, draaide zich op de kruk om en keek Ghost, nieuwsgierig naar zijn reactie, aan. Ze stond op, liep naar hem toe sloeg haar armen om zijn middel en kuste hem vurig. “Kom … laten we gaan slapen..” zei ze toen ze hem los liet. Samen liepen ze naar boven, naar de slaap kamer. In de kamer bleef ze afwachtend in de hoek staan. Ze wist niet zo goed wat ze moest doen. Dus hoopte ze dat Ghost eerst wat deed zodat ze hem stiekem kon nadoen..

Nina knikte blij “graag en ik wil wel in dit bed slapen hoor” zei ze terwijl ze met haar hoofd naar het bed knikte. “Maar eerst wil ik je wat laten zien.. en horen” zei ze geheimzinnig. Ze pakte Ghost zijn hand en trok hem zacht achter zich aan. Ze keek achterom en moest een beetje lachen. Ze liepen de trap af naar de deur in de gang.
Toen Nina een deur opende scheen er een Oranje licht de gang in. Terwijl Nina naar binnen liep liet ze zijn hand los. Ghost liep een beetje twijfelachtig achter haar aan. Toen hij naar binnen stapte, zag hij Nina achter een prachtige vleugel zitten. Toen Nina begon te spelen liet Ghost zich verbaasd tegen de muur naar beneden zakken. Zoveel herinneringen schoten omhoog bij het horen van echte muziek. Ghost keek trots, verdrietig, en toch blij naar Nina. Ze genoot er zichtbaar van om te spelen.

Toen Nina stopte met spelen stond Ghost op. 'Waar heb je zo goed leren spelen?' Vroeg Ghost verbaasd 'Het is echt prachtig...'. Nina liep op hem af en Ghost drukte haar stevig tegen zich aan. Meteen Zoende Nina hem en Ghost duwde haar zachtjes tegen de muur aan tijdens het zoenen. Toen ze hem losliet zei ze “Kom … laten we gaan slapen..” Samen liepen ze naar boven, naar de slaap kamer. Ghost zag dat Nina een beetje in de hoek bleef staan. Ghost dacht dat ze een spelletje met hem wilde spelen en liep dus op haar af. Ghost pakte Nina vast en zoende haar, terwijl hij een beetje haar shirt optilde. Zachtjes tilde Ghost haar shirt over haar hoofd en gooide haar shirt neer. langzaam hielp Ghost Nina met uitkleden, terwijl hij haar sensueel zoende en haar zacht streelde. Nina begon zachtjes hetzelfde bij hem te doen.

Even later gingen ze samen In bed liggen. Ghost trok Nina lekker dicht tegen zich aan. 'Slaap lekker mijn mooie schatje' Fluisterde Ghost, waarna hij Nina zachtjes een kus gaf.
Ghost lag nog een tijdje wakker, terwijl hij Nina zachtjes over haar rug en zij streelde. Ghost dacht aan waar ze morgen heen zouden kunnen gaan. De bergen... Daar waren ze nu... naar de stad wilde Ghost niet meer. Misschien zou de bossen een idee zijn... Hij wist het zelf niet, maar wilde Nina niet wakker maken voor iets dat dagen reizen kon zijn... Wat ligt ze toch lief te slapen. Ghost keek naar Nina, die lekker van zijn warmte genoot.

Plots werdt Ghost wakker, maar waarvan wist hij niet. Misschien was het Nina, die in haar slaap plotseling bewoog. Ghost maakte er niet zoveel van. Zachtjes Stapte Ghost uit bed. Ghost kleedde zich snel aan en liep naar zijn spullen. Heeft ze dat nou helemaal naar boven gesleept?! Ghost vond het lief van Nina en knap, want een lichte tas was het absoluut niet. Ghost pakte er wat spullen uit en liep naar beneden. Beneden keek Ghost naar buiten. Nog even en dan zouden ze weg zijn uit dit dorp.

Ghost deed zijn motorkap voor zijn mond en zijn capuchon op. Ghost stapte naar buiten en liep door een aantal straten heen. Plots stapte hij een huis binnen. Dit leek hem een geschikt huis en hij liep dan ook direct de trap op. Hij zocht wat door de kamers boven, maar vond niks. Bij het volgende huis had Ghost wel geluk. Een tienerslaapkamer, of zo leek het in ieder geval, bood hem wat hij zocht. Ghost keek in de kast. Een heleboel kleren lagen daar in de kast. Ghost pakte zoveel mogelijk mee. Ik hoop dat Nina hier blij mee is en dat ze iets leuks vind. Terug bij het huis aangekomen legde Ghost alle kleding op de lege keukentafel. Zelf pakte hij alle kleding weg die hij zelf niet leuk vond. Zo probeerde hij Nina alvast een beetje te helpen, omdat het een best grote stapel kleding was. Ghost sorteerde alle kledingstukken.

Ghost had even in de woonkamer gezeten, maar vond dat de zon nu ver genoeg op was. Het zou een uur of 10 in de ochtend moeten zijn, schatte hij. Ghost stond op en liep naar boven. Zachtjes opende hij de deur en liep op Nina af. Ghost deed zijn capuchon en motorkap af en boog over haar heen. Zijn warme handen legde hij zachtjes in haar zij en hals. Zachtjes begon hij de andere kant van haar hals te kussen. Zachtjes streelde hij langs haar huid. Zachtjes maakte hij Nina zo wakker.

zachtjes streelde Ghost Nina's haar uit haar gezicht, toen ze wakker werdt. 'Goeiemorge schoonheid' Zei Ghost, waarna hij haar zacht een kusje gaf. 'Ik heb een verrassing voor je. Ik hoop dat je het leuk vind.'

Nadat Nina uit bed was gekomen had Ghost haar direct opgetild en naar beneden gebracht. Nina begreep waarschijnlijk niet waarom ze zich niet mocht aankleden. Ghost zette haar zachtjes naar voor de deur van de keuken en trok haar naar zich toe en zoende haar even. 'Nou ik hoop dat je het leuk vind wat ik heb geregeld.' Zei Ghost tegen haar Ghost nam haar mee naar de keukentafel en liet Nina zien wat hij had gehaald. 'Volgens mij pas je dit allemaal wel.' Zei Ghost terwijl Nina de kleding zag liggen. 'Dit is niet omdat ik je vorige outfit niet mooi vind, maar omdat je misschien wel meer kleding wilt hebben af en toe.' Zei Ghost rustig.

Ghost zag Nina staan en liep naar haar toe. Ze glimlachte zenuwachtig toen hij haar vast pakte. Ze sloeg haar armen om zijn middel en legde haar handen op zijn schouders. Ze keek heb liefdevol aan. Hij boog zich voorover en drukte zijn lippen op die van haar. Ze streelde zijn rug en zoende hem passioneel. Ze voelde zijn heerlijke handen over haar rug en door haar lange haar strelen. Zacht en voorzichtig tilde hij haar shirt omhoog en Nina liet hem deze bij haar uitrekken. Ze drukte haar lippen tegen zijn kaak en in zijn nek. Ze pakte zijn jas vast die ze van zijn schouders af liet glijden. Hij pakte haar gezicht met beide handen vast, zoende haar terwijl ze de jas op de grond liet vallen. Hij drukte haar wat tegen de muur en maakte de knopen van haar broek los. Ze stapte uit haar broek die op haar enkels was gevallen. Ongeduldig trok ze zijn shirt uit zijn broek, over zijn hoofd op de grond,samen met zijn motorkap. Ze kuste zijn blote borstkas en begon met het openen van zijn broek.

Nina schopte haar schoenen en sokken uit, net als ghost en liep om het bed heen. Daar bleef ze even staan, keek naar Ghost en voelde al haar liefde voor hem door haar lijf gieren. Glimlachend stapte ze het bed in. Nina legde haar hoofd op het kussen en staarde diep in Ghost's prachtige ogen. Teder legde ze haar hand op zijn wang en wenste dat ze voor altijd zo kon blijven liggen. Ghost pakte zacht haar middel en trok nina, die even giegelde, tegen zich aan. Ze genoot van het gevoel, huid op huid. Het gaf een vrij en open gevoel. Ze sloot haar ogen maar keek weer op toen Ghost tegen haar fluisterde "slaap lekker mijn mooie schatje." hij gaf haar een kus en Nina antwoordde "Slaap lekker mijn liefste.." ze sloot haar ogen en viel langzaam in slaap terwijl ghost zacht over haar rug en zij streelde.

Ze had haar ogen gesloten. Ze hoorde de meeuwen krijsen en de golven over het zand rollen. Ze voelde de zachte wind en de warme zon op haar gezicht. Met haar hand gleed ze over het zachte zand. Ze opende haar ogen keek over het prachtige witte zand strand. De azuurblauwe oceaan strekte zich voor haar uit en leek één te worden met de blauwe lege lucht. Ze begroef haar tenen in het zand en voelde een hand op haar blote buik. Ze keek op in het tevreden gezicht van Ghost. Schuin achter hem, een paar honderd meter ver, zag ze het rode dak van een huis, tussen de bomen, die tegen de voet van een geel witte klif was aan gebouwd. Plots hoorde ze een nieuw en onverwachts geluid. De schaterlach van een jong kind. Ze keek naar het strand en zag, langs de kustlijn, een klein kind waggelen. De blonde krullen op het ronde bolletje dansde vrolijk in de wind. De reden dat de peuter zo aan het schateren was, kwam kwispelend achter het kind aan rennen en blafte vrolijk naar de meeuwen. Ghost sprong overeind van zijn handoek en rende in, alleen zijn korte broek, naar het kind toe. Met zwierende armen tilde hij het kind op, dat verrukt gilde. Het dier sprong kwispelend en blaffend tegen Ghost op. Nina voelde een gelukkige warmte van binnen bij het zien van dit fijne tafereel. Ghost stond nog met zijn rug naar Nina toe en gaf het kind een kus op de wang. Zijn zwarte haar stond piekerig overeind. Uit het niets was de lucht donker grijs bewolkd. De zee werd een kolkende zwarte massa golven in de kouden wind. Het dier stond opeens met nekharen overeind, vel te grommen naar de man. Nina's ogen werden groot van schrik toen de man, met het kind in zijn armen,zich omdraaide. Daar stond het monster. De verkrachter uit haar gevangenis. Nina wilde overeind springen en het kind bij hem weg halen. Maar het kind hield de man krampachtig vast, en keek haar serieus aan. Met grote vurige blauwe ogen...

Nina opende haar ogen en keek in het glimlachende gezicht van Ghost. Na haar levendige droom schrok ze een beetje. "Goeiemorgen schoonheid." Nina glimlachte al snel terug "Goodmorning handsome.." ze gaven elkaar een kus. "Ik heb een verrassing voor je. Ik hoop dat je het leuk vind." Nieuwsgierig stapte Nina uit bed. Voor ze wat kon zeggen tilde Ghost haar op en liep met haar in zijn armen naar beneden. "Wat gaan we doen?" vroeg ze verbaast. Ze realiseerde zich opeens dat ze nog steeds in haar ondergoed zat. Met rode wangen zette hij haar neer voor de keuken. Nieuwsgierig wou ze de deur openen maar Ghost had haar hand nog vast en trok haar naar zich toe. Verbaast liet ze zich kussen. "Nou ik hoop dat je het leuk vindt wat ik heb geregeld." zei hij terwijl ze met grote ogen van nieuwsgierigheid naar hem op keek. Hij hield haar hand vast en duwde de deur open. Op de keukentafel, midden in de keuken, lagen een aantal stapeltjes met verschillende kleding stukken. "Volgends mij pas jij dit allemaal wel." Nina begon stralend te glimlachen "Dit is niet omdat ik je vorige outfit niet mooi vind, maar omdat je misschien wel meer kleding wilt hebben af en toe." nog voor hij z'n zin had afgemaakt vloog ze hem om zijn hals "Wat lief van je! Dat je daaraan denkt." ze gaf hem een liefdevolle lange kus. Ze keek hem even glimlachd aan en liep toen om de tafel heen om alle kleding stukken te bekijken. Het was een flinke stapel dus koos ze uiteindelijk, na veel wikken en wegen, 4 verschillende broeken, 5 verschillende shirts, wat ondergoed en sokken en nog 2 vesten. Ze liep vervolgens vlug naar boven waar ze zich waste en aaklede. Met haar rugzak kwam ze weer beneden.

Nina stond in de keuken in gedachten de kleding op te vouwen, zodat ze in haar rugzak paste. Ze zat een beetje in over haar droom. Ze wist niet zeker of ze hem aan Ghost wou vertellen. Ze had het gevoel dat het een belangrijke betekenis had en wilde daar heel graag achter komen. Ghost kwam de keuken binnen lopen. "Ghost... Ik zat zo te denken he.. We kunnen ook naar harena beach gaan. Tenminste.. Als dat nog bestaat.." zei ze terwijl ze de laatste kleding stukken in haar tas op borg...

Nina vloog Ghost om de hals, toen ze zag wat hij had geregeld voor haar. "Wat lief van je! Dat je daaraan denkt." ze gaf hem een liefdevolle lange kus. Ze liep vrolijk naar de tafel toe en Ghost keek hoe ze door de stapels kleding heenging. Ghost besloot om haar maar even haar gang te laten gaan en ging zijn tassen halen. Ghost ging zitten en pakte een slijpsteen, om zijn wapens te slijpen. Ghost zat rustig in gedachten zijn dolk te slijpen, wanneer Nina ineens beneden kwam. Hij stond op en liep achter haar aan. Toen hij de keuken binnenliep zei Nina bijna meteen tegen hem "Ghost... Ik zat zo te denken he.. We kunnen ook naar harena beach gaan. Tenminste.. Als dat nog bestaat.." Ghost nam Nina rustig in zich op. Ze had blijkbaar een paar nieuwe dingen aangetrokken, want deze kleding had hij haar nog niet zien dragen. 'Ik vind het een prima idee om te gaan kijken of dat nog bestaat. Het zal vast nog wel bestaan... Het was niet bepaald klein.' Ghost kijkt even rond in de keuken. 'Ik ga me spullen pakken en dan gaan we?' Ghost keek Nina even aan. Hij sloeg zijn armen om haar heen om haar een kus op haar wang te geven. Vervolgens liep Ghost naar de woonkamer, om zijn spullen te pakken.

Toen Nina en Ghost het dorpje uitliepen, keek Ghost achterom. Ik hoop dat ik hier niet meer hoef te komen... Ghost pakte Nina om haar middel vast en trok haar tegen zich aan. 'Op weg naar Harena beach... Op weg naar een mooi leven.' Zei Ghost opgetogen. Het zou zeker geen makkelijke reis worden, maar Ghost zou er samen met Nina voor gaan. Hij zou Nina beschermen, wat er ook op hun pad zou komen. Ghost was nieuwsgierig naar Harena beach, aangezien hij er al jaren niet meer was geweest. Zou het nog net zo zijn als hij zich herinnert? Ghost keek op naar Nina. Nina zag er opgelucht uit, nu ze een stukje weg waren van Alvale.

Dit was een vreemde mooie herinnering, wat zou Harena beach ze brengen? De tijd zou hun pad oplichten, maar elke gebeurtenis op zijn tijd. Voor nu konden ze alleen maar de berg afdalen en de juiste richting zoeken.

Ik vind het een prima idee om te gaan kijken of dat nog bestaat. Het zal vast nog wel bestaan... Het was niet bepaald klein.' zei Ghost. "Mooi.." zei Nina. "Dan kunnen we eindelijk dit vreselijke dorpje verlaten." zei ze opgelucht. 'Ik ga me spullen pakken en dan gaan we?' zei Ghost en drukte een kus op haar wang. Ze ritste haar rugzak dicht, deed hem op haar rug en liep achter Ghost, de huiskamer in. Ze draaide zich om en liet haar ogen nog even door het huis gaan. Ze was blij dat ze weg ging, maar zuchte toch even toen ze de deur achter zich dicht trok.

'Op weg naar Harena beach... Op weg naar een mooi leven.' zei Ghost opgelucht en trok Nina tegen zich aan, terwijl ze het dorp uitliepen. Ze drukte hem tegen zich aan en kuste hem even. "Ik hoop het.. Ik hoop het echt.." vol goede moed en een beetje zenuwachtig voor wat er komen ging, liep ze hand in hand de steile heuvel af. Het was gelukkig nog mooi weer. Als het had geregend was de afdaling 10 x moeilijker geweest met de modder en het slechte zicht door de regen. "godzijdank regent het niet.." zei ze en stapte over een kuil heen. Ze liepen al een tijdje toen Nina opeens een geluid hoorde. Ze bleef staan om het beter te horen. Ghost merkte het niet en klauterde rustig verder. "Ghost.. hoor je dat?... wacht hier.." zei ze en voorzichtig liep ze richting het geluid.. Na een paar minuten struikelde ze bijna over iets. Ze keek naar haar been en zag tot haar schrik, een veeg bloed. Ze keek naar achteren, om de oorzaak van het bloed te zien, en gaf een hoge gil terwijl ze verschrikt achteruit sprong. Daar.. in de schaduw van een boom lag een wolf. Haar ogen stonden levenloos. Haar bek stond met de tong eruit open, waar opgedroogd bloed aan kleefde. Een rafelig gapend gat in haar keel was de doods oorzaak geweest. Waarschijnlijk een andere wolf. Nina keek meteen angstig om zich heen, maar zag gelukkig niets, toen ze het geluid weer hoorde. Ze draaide zich om en keek verbaast naar de grond.

Ghost had Nina horen gillen en was meteen naar haar toegegaan. Nina hoorde hem roepen. "Hierzo..!" Ook hij viel bijna over het kadaver maar was sneller dan Nina en hield zich nog net vast aan de boom. Hij keek haar verbaast en bezorgt aan. "Kijk eens wat ik vond..!" en ze hield een 3 week oude, kleine grijze wolven pup omhoog.
...
Ghost had het geen fijn idee gevonden om de pup mee te nemen maar Nina kon hem niet achter laten. Zijn moeder was dood, net als de rest van zijn nest genoten. Ze had hem in haar vest gestopt zodat het jongen dier warm bleef. En met hun nieuwe reis genoot gingen ze op weg naar Harena Beach, hopend op een beter leven.

[God Note] + Remission omdat je een wolvenpup van een hongerdood hebt gered