Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

So this is where my story starts..

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Auroros

Auroros


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd:
Remission: Neutral

So this is where my story starts.. Empty
BerichtOnderwerp: So this is where my story starts.. So this is where my story starts.. Emptyvr feb 15, 2013 9:10 am

Het was nacht. De volle maan scheen door de bomen heen. Het was nog te koud voor krekels, dus was er niets te horen. Alleen af en toe de wind die door de bomen suisde. Of soms een dierlijk geluid. Meestal waren dit dieren die een klein conflict met elkaar hadden. Op een boomtop zat een vrij grote uil. Deze tekende zich af tegen de volle maan. Het was een mysterieus gezicht. Deze keek om zich heen. Wat waren nachten als deze toch inspirerend.. Eventjes zuchtte Auroros. Hij was altijd blij geweest dat hij een wezen van de nacht was geweest. Overdag was alles namelijk zo fel...het deed altijd pijn aan zijn ogen. Gelukkig was hij toch aan het slapen dan, dus zo veel last had hij er ook niet van. Hij keek over de boomtoppen. Deze waren met maanlicht beschenen. Tijdens nachten als deze was het moeilijk te geloven dat er ooit een ramp was geweest..ach, wat gaf het ook eigenlijk? Hijzelf had er toch nooit last van. Nee, die tweevoeters hadden er helemaal de eigen schuld aan vond hij zelf. Toen vloog hij va de boomtop af. Het was een mooi gezicht om te zien. De uil keek terwijl hij vloog naar de grond, op zoek naar een open plek. Kijken of daar misschien wat te vangen was. Dat was nog het beste van een roofdier zijn. Lekker jagen. Ja hoor. Na een tijdje vliegen zag hij een open plek. Er zaten twee muizen rustig gras te eten, af en toe opkijkend. Hehe, dat ging leuk worden...Snel dook hij het gebladerte in, en ging toen op de eerste dikke tak die hij tegen kwam zitten. Toen vloog hij stilletjes van tak tot tak. Hij kwam dichterbij de open plek. De twee muizen hadden niets door. Toen hij dichtbij genoeg was, vloog de grote roofvogel op uit het gebladerte, en vloog met een grote snelheid op de beide muizen af. 1 van de muizen kon niet op tijd reageren, en werd al snel gepakt. De andere vluchtte het struikgewas in. De andere muis piepte nog heel even, maar liet na een laatste stuiptrekking het leven. Toen steeg Auroros weer op, en ging op een tak aan de rand van de open plek zitten, om zo van zijn muisje te genieten. Heerlijk...de smaak van muizenvlees..Eventjes keek hij op. Naar de maan. Hij zuchtte weer. Toen hoorde hij iets onder zich, in het struikgewas. Hij naar waar het geluid vandaan kwam. Er kwam een wolf uit het struikgewas. Deze zag de uil en gromde er even naar. Auroros keek enkel eventjes naar de wolf. Hmpf..Simpele ziel...hij lachde even in zichzelf. Voor ieder ander dier klonk het enkel als een zacht laag geluid. De wolf hield hem in de gaten, alsof deze wachtte totdat Auroros zijn muis liet vallen. Althans dat dacht Auroros. Echter was er iets anders aan de hand. De wolf kwam dichterbij. Toen sprong deze in 1 beweging op de laagste tak. Meteen was het dier een stuk dichterbij. Auroros had dit zeker niet verwacht. Voordat hij kon reageren, was de wolf al op hem gesprongen. Auroros flapperde met zijn vleugels, en sloeg de wolf met zijn klauwen terwijl hij met een doffe klap op de grond viel. Gelukkig was de boom niet zo hoog, maar toch...dat deed erg pijn..Wat aardig van je om je zo gemakkelijk te laten vangen... De wolf likte even zijn tanden af. "Hmpf zo gemakkelijk krijg je mij niet dood hoor..." zei Auroros enkel kalm. Toen pikte hij met een snelle beweging naar de snuit van de wolf. De wolf ging jankend van hem af. Toen krabbelde Auroros snel overeind. Toen vloog hij op. Hmmn...hij keek naar de wolf, terwijl de wolf tegen hem blafte, en hem probeerde te pakken. Toen zag hij echter dat de wolf toen naar de boom toe liep en er met zijn muis vandoor ging. Hij wou er nog achterna gaan, maar de wolf was hem te snel af. Hij zuchtte. Fijn..nu had ie dus vanavond niets te eten..ach, hij had in ieder geval wat stukjes muis naar binnen gekregen..maar toch..Toen zuchtte hij weer, en vloog toen weer op, weer over de boomtoppen. Hij ging naar een plek, waar hij al veel nachten had doorgebracht. Het was een klein bouwerksel waarvan gezegd werd dat het duizenden jaren voor de verspreiding van het virus was gebouwd. Het was vroeger door mensen bewoond, maar stond nu jaren leeg. (Een oud middeleeuws huis, maar dat weet Auro zelf niet xD) Auroros streek neer voor een kleine opening, en glipte hierdoor naar binnen. Eenmaal binnen, keek hij even rond. Het was geheel donker, afgezien van 1 plek, waar maanlicht doorheen scheen. Hij ging precies in deze plek zitten, hij sloot toen even zijn ogen. Ach, volgende nacht beter..Toen deed hij deze open toen er geluid binnen was te horen. Wie kwam er nu nog binnen? Het kon geen tweevoeter zijn. Die sliepen allemaal rond dit tijdstip..toch?
Terug naar boven Ga naar beneden
https://www.facebook.com/melle.pieter
Fitch

Fitch


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd:
Remission: Neutral

So this is where my story starts.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: So this is where my story starts.. So this is where my story starts.. Emptyzo feb 17, 2013 11:09 am

De maan scheen helder aan de hemel. Een klein dier liep vlug door het bos. Zijn witte vacht was goed te zien in het donker. Hij was duidelijk op zoek naar iets. In zijn bek droeg hij een gedoode muis. Hij legde hem even neer en keek toen op zich heen. Met zijn neus volgde hij een lucht stroom. Hij ving de geur op van iets. Vlug pakte hij de dode muis op en rende zijn neus achterna. Tussen de bosje en hoge bomen. Hij kroop vlug onder wat wortels door en sprong op een oude gevallen boomstam. Opnieuw stak hij zijn neus in de lucht. De geur werd steeds sterker. Hij was er bijna. Hij sprong van de boom en rende tussen twee dicht begroeide bosje door. Daar achter zag hij het. Een oud huis. Het kleine dier wist wat het was. Het stond leeg. Vlug rende hij naar de ingang. Toen bedacht hij zich dat hij niet de enige zou kunnen zijn die het huis had ontdekt. Behoedzaam liep hij door de opening. Hij rook geen dieren.. wacht toch wel.. hij rook de muffige geur van een uil. Die kon hem geen kwaad doen dus de kleine witte hermelijn glipte het huis in. Hij zocht een klein hoekje en nestelde zich op was oude dorre bladeren. Hij legde de dode muis neer om te eten, maar hij schrok op van een geluid…
Terug naar boven Ga naar beneden
Blake

Blake


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

So this is where my story starts.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: So this is where my story starts.. So this is where my story starts.. Emptyvr maa 01, 2013 12:15 pm

De dag had haar uitgeput, maar na een kort middagdutje was ze weer op volle energie. Vooral doordat de avond was gevallen en de maan enkel op deze dag van de maand volop scheen. Dat gaf haar op één of andere vreemde manier meer energie dan gebruikelijk. Iets wat ze ook zou gebruiken, ze zou gaan jagen. Na die lange tijd in de duisternis te leven, was ze wel gewend geraakt om meer in het donker te zien dan enkel zwart. Blake voelde het bloed wild stromen door haar aderen, ze moest erop uit in de wildernis. Ook al wist ze dat Bradley heftig zou protesteren, ze vond wel een manier. En meestal was het wachten tot hij in slaap was gevallen en zij de 'wacht' zou houden. Wat haar bracht tot het ontsnappen van dit afgetakelde huis en met pijl en boog de jacht in te gaan. Als verlating van het nest drukte ze nog een korte kus op zijn wang en was binnen no time de wildernis in vertrokken. Heel even was het wennen, zodra ze de deur zachtjes achter zich sloot. Een licht briesje speelde met haar krullende, bloedrode haren. Of inmiddels half koffiebonen bruin, gezien de uitgroei. Ze nam de frisse lucht, of wat er nog van over was, in zich op en maakte toen voort richting het bos. Niet ver weg hier van verwijderd, maar ook niet te dichtbij zodat ze eventueel mensen zou kunnen lokken. Mensen die zich in het dorp hadden gesetteld, sommigen blijvend, anderen verdwijnend na een bepaalde tijd. Ze had geen van enkele vertrouwd, goed, neutraal of slecht. En degenen die hadden geprobeerd in te breken bij de twee, hadden het nog maar op het randje overleefd.
Blake stopte, zodra er een geluid klonk niet ver van haar vandaan. Zelf probeerde ze zo zachtjes mogelijk voort te bewegen, samen met de boog in haar hand. Pijlen in een zelf in elkaar gezette bak met schouderband rammelden ook zo min mogelijk. Haar ogen vielen op een huis, of meer een bouwval. Aan de staat te zien zou ze niet verwachten dat er iemand in zat, maar misschien wel dieren te vinden waren. In de hoop voor een nestje muisjes of konijnen, wat dan ook, stapte ze naar binnen. Liet haar ogen wennen aan de ietwat donkere ruimte, gezien de muren de volle maan buiten liet. Tevergeefs viel er niets te vinden, waardoor ze ietwat teleurgesteld op de koude, verlaten, mosgrond ging zitten in een kleermakerszit. Gefocust op de omgeving sloot ze haar ogen en liet haar lichaam tot rust komen. Zo was ze meer in staat om geluiden op te pikken, voor voedsel. Eventueel bedreiging, ze wist maar nooit in het holst van de nacht. Was het niet gevaarlijk voor de mensheid, was het wel voor de nachtdieren die maar al te graag hun prooien vingen en verscheurden. Al was het lastiger om grote, gevaarlijke dieren te vinden tegenwoordig. Ze stierven langzaam één voor één uit, net zoals iedereen. Het tekort aan voedsel, daar lag het aan.
Meteen schoten haar ogen open zodra het geluid van fladderende vleugels klonk. Zonder zich verder te verroeren, hield ze zich verborgen in de schaduw. In een opening, niet ver van haar vandaan, maar ook niet direct zichtbaar gezien een hoek die versperde, verscheen een dier. Het moest wel een vogelsoort zijn, het kon niet anders. Maar wat voor en wat deed het hier. Niet veel later verscheen er een hermelijn door een ander hol, of iets in die trant. Het was in ieder geval afstotend van kleur tegenover die van de duisternis, de kleur werd versterkt door de maan die er op scheen. Voorzichtig, heel voorzichtig, boog ze haar linkerarm naar achter door een scherpgeslepen tak eruit te halen. Het was één kans, kans op 'fatsoenlijk' eten sinds dagen, misschien wel weken. Tijd hield ze niet meer bij sinds de apocalypse al enige tijd begonnen was. Rustig, op haar gemak, zette ze de houten pijl in de boog en trok hem aan. Wachtte op het juiste moment, helemaal door tot het puntje van haar neus en hield de hermelijn in de gaten. Intuïtie gaf het teken. Het teken dat dit het moment was om te schieten. Ze liet los. Een zwiep geluid van iets wat vrij snel, maar korte tijd door de lucht zwiepte en vervolgens in iets neerplantte, was te horen. Maar niet in het witte beest, het was iets anders. Anders had er nu wel bloed moeten vloeien. Waren het enkel bladeren waar ze op gericht had? Of had het dier iets anders meegenomen. Gauw draaide ze haar hoofd naar de kant waar de uil zijn plek genomen had, wachtte af op reactie van de twee dieren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Fitch

Fitch


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd:
Remission: Neutral

So this is where my story starts.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: So this is where my story starts.. So this is where my story starts.. Emptyza maa 02, 2013 1:49 am

Nog voor het dier goed en wel kon ontdekken waar het geluid vandaan kwam schoot er een lange puntige stok door de dode muis voor zijn neus. Van schrik maakte hij een blazend geluid. Hij sprong op en soepel gleed hij langs de meubelen door het oude gebouw. Hij vervloekte zijn vel witte vachtkleur. Hij zag een opening waar het maanlicht door scheen maar het was te hoog om te kunnen ontsnappen. Hij hoorde beweging achter hem en vlug sprong hij in een half geopende la, in een kast die achter tegen een muur stond. Zijn pupillen vergrote zich in de donkere benauwde ruimte. In een hoek zag hij een nest met muizen gewikkeld in een oud stuk stof. Ze keken met angstige kraaloogjes naar het, voor hen, grote dier. De hermelijn keek ze aan. Als hij alleen was had hij ze zo kunnen pakken, hij maar hij was zelf ook in gevaar. Doodstil bleef hij zitten, zodat de muizen niet weg zouden rennen en hem zouden verraden. Hij wachte af...

Hij draaide zijn hoofd toen hij iets hoorde. Hij had er meteen spijt van want het nestje muizen rende alle kanten uit door zijn beweging. Nu was hij ook gedwongen om te vluchten Vlug gleed hij weer uit de lade kast. Heel even keek hij het huis in en zag een mens staan. Hij nam een sprong en lande naast een gesloten deur. Gelukkig was er een klein hoekje afgebrokkeld, waar hij nog net door heen paste. Hij kroop door de opening en rende snel over de gladde vloer, bedekt met dorre bladeren. Via een stoel, sprong hij op het aanrecht en rende naar een kapot raam. Hij sprong naar buiten en viel met een flinke klap op een omgevallen boom. Even schudde hij zijn kop, en sprong van de boom af. Bij de landing voelde hij pas de pijn in zijn linker voorpootje. Hij probeerde er voorzichtig op te staan, maar trok hem piepend weer van de grond. Hinkend en met een lege maag struinde hij het bos in...
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




So this is where my story starts.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: So this is where my story starts.. So this is where my story starts.. Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

So this is where my story starts..

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Viventes Inferno: The story of Juventus

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Arboribus-