Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

the Patient

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
Ga naar pagina : Vorige  1, 2
AuteurBericht
Kuro

Kuro


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 18
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptywo maa 06, 2013 8:57 am

Nina Thompson..oke dat wist hij dus ook weer..Toen stond Xerxes op. Hij rolde met zijn ogen bij de laatste opmerking van Xerxes. Alsof er al niet genoeg dingen waren die Kuro konden doden..."Is goed hoor.." Toen Xerxes weg was, pakte Kuro het doosje pijnstillers, en haalde een flesje water uit zijn zak. Hij gaf beide aan Nina. "Ik zal er nu alvast maar eentje nemen. Dit verzacht de pijn misschien." Hij glimlachte, en ging met zijn rug tegen de boom aanzitten. Toen stak hij een sigaret op. Hij keek naar de lucht, terwijl hij de rook uitblies. Toen weer naar Nina. "Je vertrouwd mij niet hè?" Hij zuchtte, en blies weer rook uit. Toen lachte hij eventjes. "Je bent niet de eerste hoor..en zeker niet de laatste." Hij keek toen weer naar de lucht. Deze was licht bewolkt.

Toen hoorde hij de stem van Xerxes weer. Hij knikte even. Toen ving hij de sigaretten die Xerxes voor hem had meegenomen. Kijk, zo kon je Kuro blij krijgen.. "Thanks" zei hij met een kleine glimlach. Hij deed deze in zijn zak.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nina

Nina


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptywo maa 06, 2013 10:02 am

Break stond op en pakte een tas. ‘Kuro… Let alsjeblieft even op Nina. Ik ga nog even naar Solumn toe. Ik kill je als Nina wat overkomt…’ en weg was hij. “lekker dan..” dacht Nina. Kuro stond op en pakte wat uit zijn tas. Hij liep weer naar haar toe en gaf haar een flesje water en het doosje pijnstillers. Ze nam het voorzichtig aan, zonder hem aan te raken. "Ik zal er nu alvast maar eentje nemen. Dit verzacht de pijn misschien." Ze keek op het doosje en las de bijsluiter voor de zekerheid. Een hoop woorden kende ze niet maar ze kon duidelijk lezen dat het echt pijnstillers waren. Ze opende het doosje pakte er twee pilletjes uit en nam ze in, met een grote slok water. Kuro zat ondertussen tegen de boom, een sigaretje te roken. Met een schuin oog hield ze hem in de gaten. “hij rookt wel veel zeg!” een beetje afkeurend hield ze haar neus op… "Je vertrouwd mij niet hè?" even keek ze hem recht aan. Met een lachje zei hij "Je bent niet de eerste hoor..en zeker niet de laatste." Haar ogen draaide weer naar haar handen. “Ik denk niet dat iedereen dezelfde reden heeft als ik… om je niet te vertouwen…” haar stem klonk duidelijk, maar een beetje schor. “Dat hoop ik in ieder geval…voor andere meisjes…” het gezicht van Sissi flitste even door haar hoofd. “Waarom denk jij dat ik je niet vertrouw dan?” meteen had ze spijt van haar vraag. Nou zal hij er vast op door borduren… Maar gelukkig kwam Break net aanlopen. “ben der weer!” zei hij met een grote glimlach. Hij liep meteen op haar af en controleerde haar weer. ”Gaat doe goeie kant op… Hierzo!” Hij haalde wat kleding uit zijn tas en legde die naast haar neer. Nina dook meteen in de kleding stukken. Ze had nu wel genoeg van die vuile pyjama. Het was nog best een behoorlijke stapel. Ze was net van plan om zich om te kleden toen ze zich bedacht dat ze dat maar niet voor die twee mannen ging doen. “uhm is het goed als ik even de bosjes… ik moet me even omkleden” zei ze blozend, maar ze wist niet waarom. Voorzichtig, met de hulp van Break stond ze op.

Met de stapel kleding liep ze een eindje het bos in. Ze zag een oud muurtje staan die op het punt stond in te storten. “perfect!” zo konden de jongens haar niet zien maar zij hun nog wel. Achter het muurtje trok ze haar pyjama uit. Even rilde ze van de kou. Eerst trok ze de onderbroek aan, die het meest leek te passen. Nu ze zo naakt stond zag ze pas hoe haar lichaam veranderd was. Haar Heupen leken een stuk breder, maar wat ze vooral raar vond waren die twee vreemde bulten die op haar borst zat. Vlug pakte ze een wit T-shirtje en trok hem over haar hoofd aan. Ze pakte de zwarte broek en stak haar benen erin. Hij was net iets te groot maar Break had gelukkig ook aan een riem gedacht. Ze trok nog een rood shirt aan met langen mouwen, en nog een zwart vest. Als laatste lag er nog een broek, een shirt, een lange bruine jas en een heel vaag kleding stuk. Het kwam haar wel bekend voor. “Had mama niet van zulke?” het kleding stuk bestond uit twee kuipachtige zachte vormen met twee bandjes aan elk kuipje. Ze hield hem voor zich en keek naar de vorm. Ze zag dat de twee grote bandjes aan elkaar konden gezet worden. Ze hield hem omhoog… en keek toen naar beneden naar haar borst. Een raar idee kwam in haar op. “zou het zo…” ze probeerde wat dingen uit en kwam er uiteindelijk achter hoe hij om moest. Vlug trok ze alle shirts en het vest weer aan. Ze trok de dikke bruine jas aan en nam de overgebleven twee kleding stukken mee terug. Bij het vuur aangekomen keek ze met een hoopvol lachje naar de twee jongens. Ze ging weer voorzichtig op haar plekje zitten en wreef over haar voeten. Ze waren koud en vochtig. Ze keek opzij en zag een paar sokken met er naast twee zwarte schoenen staan. Dankbaar trok ze de sokken en schoenen aan, die net een maatje te groot waren, maar toch nog wel goed leken te zitten. Ze glimlachte naar Break “Dankje wel” ze duwde een strengel haar achter haar oor en bleef een beetje hangen in de klitten. “Heb je toevallig ook een borstel bij je?” vroeg ze hoopvol. Wachtend op zijn antwoord keek ze even naar Kuro.. “Hoe ben jij hier eigenlijk bezeild geraakt?” ze kon zichzelf wel voor haar kop slaan! “waarom kan ik niet gewoon mijn mond houden” dacht ze geïrriteerd
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptydo maa 07, 2013 1:20 am

Hij was weer terug gekeerd en keek Nina aan. Had haar temperatuur bekeken en knikte vrolijk. “Ik heb wat voor je” en had de kleding naast Nina neergelegd. “uhm is het goed als ik even de bosjes… ik moet me even omkleden” zei ze blozend. Natuurlijk mag dat!’ break hielp haar opstaan en hield der in de gaten welke kant ze opging. Hij keek naar Kuro die niets deed zoals gewoonlijk. Hij leek niet zo spraakzaam en was dan ook maar waaks in zijn buurt. Hij had zijn stok maar weer in zijn hand genomen en bleef Kuro aankijken via zijn ooghoeken. Wat weet ik van hem… Kuro Luno Yuan, houd van roken… is niet spraakzaam…’ Ergernis leek in breaks hoofd te komen. Hij hield er niet van als hij dingen niet goed wist. Break zuchtte geërgerd een keek Kuro recht aan. ‘waarom vertel je niet eens wat meer over jezelf? ‘ Break hoopte in die poging meer te weten te komen over Kuro.

Nina kwam helaas weer terug op dat moment. De kleding die hij had meegenomen leken goed om haar te zitten. ‘Die jas zal je niet meer voor lang nodig hebben ’Break keek naar het weer ook nam hij zijn eige lange jas weer van de grond en klopte deze af. Overal zat het vuil erop. Break haalde zijn schouders op en trok het aan en keek of het enig sinds nog kon. Hij zag haar met der haar klieren en had een borstel uit zijn tas gepakt en gaf het terwijl ze al vroeg of hij een borstel had. ‘Natuurlijk heb ik die. Moet toch altijd voorbereid zijn op dat soort dingen… ‘ Hij keek met pretoogjes naar Nina toe. Ze deed hem denken aan de familie die hij diende. Ze waren allemaal rustig en blij, nog meer… ze gaven hem een veilig gevoel en een gevoel waar hij zichzelf kon zijn. Dit gevoel had hij ook bij Nina. ‘Dus, zullen we maar een betere verblijf zoeken dan hier?’ Op zijn gezicht zat een hoop onschuld en vrolijkheid te lezen. Break had al een paar huizen gezien die misschien wat beter waren dan een stuk bos.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kuro

Kuro


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 18
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptydo maa 07, 2013 11:15 am

Hij keek, hoe Xerxes een borstel aan Nina gaf. Daarna, besloot hij eerst in te gaan op wat Xerxes net aan hem vroeg. "Wel, als je het echt wilt weten..Ik woonde in een klein stadje, vlakbij Solum. Pittsville. Echter, is door de oorlog deze helemaal platgebrand...Sindsdien leef ik in de straten van Solum." Hij zichtte. Iedere keer moest hij er weer aan denken. Het geluid van overvliegende vliegtuigen.. De ontploffing... De vlammen..Hij zuchtte, nam een stevige trek van zijn sigaret, en blies deze uit, uit de richting van de twee. "Ik was eigenlijk op zoek naar een plek waar ik wat materialen kon halen..totdat ik jullie hierzo zag." In die zin was zijn dagschema nu helemaal door de war gehaald..voor zover deze er was natuurlijk. Hij grijnste. Ach, met z'n drieën had je maar overlevingskans dan in je eentje niet? Nah ja..oke 2 en een half, omdat er 1 ziek was. Hij knikte op de opmerking van Xerxes. "Dat lijkt mij een goed idee Break. In de stad hebben we een veel grotere overlevingskans als we een huis vinden ofzo.." Hij rommelde even in zijn zak, en haalde er een pakje sigaretten uit. "Moet je trouwens?" Hij rammelde uitnodigend met het pakje. Hij had maar niets aangeboden aan Nina. Zij was er al slecht genoeg aan toe..
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyvr maa 08, 2013 7:48 am

Hij was meer over Kura Yuan Long te weten gekomen. Hij kwam uit Pitssfille. Break had daar veel over gelezen. Die stad was platgebombardeerd, overvallen door het leger omdat ze een false hint hadden gekregen over het virus. Break keek Kuro aan, bood hij… hem sigaretten? Als hij die had gewild had hij dat pakje zelf wel gehouden.

Maar… het is tijd dat we verder gaan.” Break begon alle spullen in de pakken en spullen die ze niet meer nodig hadden deed hij in een aparte tas. Laten we maar gaan’ Had Break vrolijk gezegd. Hij trok Nina omhoog en had haar opgetild. ‘Ik laat een dame niet z’n eind lopen!’ Hij begon te lopen met de schoudertas om. Het duurde even voordat zij uit het bossen waren. Break echter leek nu minder vrolijk, er waren meerdere redenen waarom hij haar had opgetild. Hij wist dat ze zelf kom lopen, maar hij had haar reacties in twijfel genomen. Als er nu iets gebeurde kon hij tenminste nog haar in veiligheid brengen. Ze liepen verder, door de stad heen. Soms zag je rottende lijken liggen of half levende mensen waar Break snel verder liep. Hij wist wel beter. Vergeten was hij nog steeds niet van wat er gebeurd was. Het had groen bloed... Hij zag een huis dat er nog goed uit zag, het was een 2 hoog huis met een schuilkelder. Het huis had een paar mankementen. “Wacht hier even. “ Had Nina op de bank gelegd en liep het hele huis door. De keuken was voorzien met een gas fornuis. Break zou Kuro’s aanstekers nog vaak gebruiken als hij dit zo zag. Hij bekeek de kraan die kapot was. Geen water uit de kraan dan maar… de badkamer misschien… Break liep naar de badkamer die naast de hoofdslaapkamer bevond. Het water was hier ook afgesloten en er was geen rottende geur. Break keek vrolijk, en liep weer naar de woonkamer. ‘1 lounge, 2 slaapkamers, 1 waskamer, 1 badkamer, Open keuken, opbergkast. Iets luxer dan een standaard huis… Maar we moeten naar buiten toe voor water… leiding zijn kapot, net zoals het water toevoer. ‘ Break keek Kuro even duivels aan en keek naar Nina. ‘heb je al iets meer herinnerd?’ Break keek haar serieus aan, maar deed het wel met een lach. Je mocht nooit zomaar wat forceren, alleen als je weer wist dat ze iets achter hielden kon je het strenger vragen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nina

Nina


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyma maa 11, 2013 8:31 am

“Heb je al iets meer herinnerd?” vroeg Break met een serieuze blik. Ze keek hem een beetje fronsend aan.. “Ik moet het toch een keer vertellen…” ging het door haar hoofd. Ze draaide haar ogen even naar Kuro en nam toen een besluit.

“Ik ben niks vergeten… Het is alleen zo vreemd gegaan… Ik kan me nog heel goed herinneren… we zaten met z’n alle in de huiskamer en opeens sloegen alles uit, de lampen, de radio.. er was heel veel lawaai buiten en mijn vader keek door het raam. Hij schreeuwde opeens dat we moesten gaan liggen.. ik greep Boris, onze hond, en sprong achter de bank.. ik weet nog dat het buiten opeens heel licht was, nog geen 5 minuten geleden was het nog donker... Ik hoorde een hard gerommel en zag het plafon naar beneden komen… toen werd alles zwart..” ze zuchten diep bij de herinnering.. en bleef even stil… de twee jongens waren stil. Ze durfde niet op te kijken.. bang dat ze zou gaan huilen…

Ze vertelde verder over waar ze wakker was geworden en hoe ze sinds dien heeft geleefd.. ze vertelde over de pijnlijke en vreemde onderzoeken, over Sissi en alle andere meisjes, over de wachters, over haar cel en het voedsel en over hoe ze uit eindelijk was ontsnapt. Zonder het te merken stroomde de zoute tranen over haar wangen. Het enige wat ze niet durfde te vertellen was haar verkrachting… Dat was te nog te pijnlijk… “Ik weet niet waar mijn ouders en broertje zijn” zei ze diep snikkend “Ik weet niet waarom ik daar zat of hoelang.. Ik weet ook niet hoe oud ik nu ben en wat er met de wereld is gebeurt…Ik weet niet eens waar we nu zijn” ze keek, met rode ogen van het huilen, op naar Break.. “Zouden.. zouden jullie mij dat willen vertellen? Zouden jullie me willen leren te overleven? …. In mijn eentje?..” vroeg ze aarzelend. Haar hoofd deed zeer en bonkte door het huilen. Een grote brok zat vast in haar keel.. en ze voelde zich helemaal leeg. Ze wist dat ze heel veel vroeg van deze mannen maar ze hoopt op het beste..
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptydi maa 12, 2013 8:58 pm

Nina begon veel te vertellen en Break kon zijn ogen niet geloven. Snel had hji de papieren erbij gepakt. Hij bladerde snel en zijn oog schoot de bladzijden voorbij. Soms keek hij p naar Nina, dan weer terug naar de papieren. Er stond hier wat in hoelang ze er zat, bij de gok van haar geheugen was ze niet ouder dan 14… ‘aha… ‘ Hij las het stukje nog een keer. ‘ Het meisje dat is binnen gebracht onder de code: 44899-0900 is rond de 12 jaar oud. We hebben haar getest, en de tests bleken goed.’ Hij wilde verder bladeren maar daar waren de papier schade te groot om iets te kunnen lezen.

Nina vertelde weer verder, over hoe ze zwakker werd. Vindt je het gek? Met dat eten wat jullie kregen? Break luisterde en zat allemaal commentaar in zijn hoofd op te sommen. Hij zag dat Nina was beginnen met huilen en gaf haar een zakdoek. Het maakte hem niets uit als dat zou gaan helpen, het was meer een teken voor steun. Ook ging hij naast haar zitten, zijn mouwen van zijn jas hingen nog over zijn handen heen. Maar hij wreef over haar rug, hij probeerde haar te troosten. Ook al was hij hier nooit zo goed in geweest. Natuurlijk waren alle mannen anders, maar vrouwen…. Die waren soms nog meer onvoorspelbaarder dan mannen… Zoals Nina. Nee, hij kon haar niet voorspellen, soms ergerde dat hem. Maar ergens was hij er wel blij om. Hij was opgestaan en had een flesje water uit zijn tas gehaald, opengemaakt en voor Nina neergezet. Ze keek hem aan met rode ogen van het huilen. “Zouden… Zouden jullie mij dat willen vertellen? Zouden jullie me willen leren te overleven?... in mijn eentje?” Break keek haar verbaasd aan, maar al snel ging de verbaasdheid over in goedkeuring. Hij liet een diepe zucht en moest lachen. “Natuurlijk, My lady. “ Hij was ondertussen op gestaan en had voor haar sierlijk gebogen. Als iemand het vroeg die hij diende moest hij wel. Het zat nu inmiddels in zijn bloed. Hij keek haar aan, met sluwe ogen en een grijns op zijn gezicht. ‘We zullen dan snel beginnen.’ Break had een speelse toon in zijn stem. Hij trok Nina voorzichtig overeind en liep naar de andere kant van de kamer, pakte een bezem. Haalde de bezem zelf eraf. Liep weer richting nina, meten de maat. Zoals de stok nu was, zou veel te groot zijn. Na een deel gemarkeerd te hebben liep hij naar de keuken tafel.

Hij had zijn stok gepakt, vele zouden denken dat het een gewone stok was. Hij drukte op een knopje op zijn stok en trok er een lang dun zwaard uit. Zonder te mikken had hij de stok op maat gehakt voor Nina. Break deed zijn zwaard terug in zijn stok. Bekeek de stok, geen splinters waren ervan af gekomen. Zijn zwaard was soepel door het hout gegaan, zelfs door de keukentafel. “ Dat ding blijft echt te lang scherp.” Even klonk Break verbaasd maar liep al snel terug met twee stokken. De gewone stok gaf hij aan Nina. “Laat maar zien wat je kan.” Hij keek vrolijk geamuseerd naar Nina en ging zelf in de houding staan. Bereid om elke aanval te blockeren.


[God Note] + Remission voor het willen leren van overleven aan een ander
Terug naar boven Ga naar beneden
Nina

Nina


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyza maa 16, 2013 3:06 am

Een beetje overdonderd stond Nina op. “uhm hehe ik denk niet dat ik dat al kan hoor ..” zei ze met een scheve glimlach. “Is het goed als ik eerst wat aan sterk? Misschien morgen?..” ze ging zitten en legde de stok tegen de leuning aan. Ze keek even om zich heen. “hee waar is Kuro? Hij is weg.. hoe kan dat nou hij zat er net nog!” ze keek vragen naar Break. Die ook was gaan zitten. Toen bedacht ze zich dat ie misschien het huis aan het bekijken was, of buiten aan het roken was.

Een paar uur later zat Nina achter een kom dampende soep.. “hmmm hij is weer heerlijk Break” zei ze vrolijk en nam nog een hap. “zal ik het vragen..” dacht Nina. Ze keek even naar Break. “later.” In stilte at ze haar kom leeg. Toen ze allemaal klaar met eten waren kwam break haar kom halen. Toen ze hem de kom aan gaf, legde ze even haar hand op zijn arm en vroeg of ze zo even konden praten.

“ik heb gevraagd of jullie me wilde helpen… Ik ben heel blij dat jullie dat willen.. maar ik heb toch nog een paar vragen.. nou mijn eerste vraag is natuurlijk logisch. Wat is er met de wereld gebeurt?” ze keek ze een beetje ongelovig aan. “alles is zo veranderd.. Is de wereld uitgestorven ofzo? Ik snap er niks van! Waren daarom al die meisjes ziek? Waarom ik niet? waarom was ik de enige die niet ziek werd? En jullie hoe kan het dat jullie nog gezondt zijn?” ze keek ze aan met een verwarde blik. “Ik vindt het zo raar! En toch moest ik wel ziek geweest zijn, eens in de zoveel tijd begon ik zomaar te bloeden. Het begon opeens toen ik dáár zat. De dokters deden er niks aan..” ze keek de twee jongens vragend aan. "Het rare was dat het voelde alsof het zo hoorde... nog steeds hoort"
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyzo maa 17, 2013 10:02 am

Dit is een afgesproken iets!

Hij had een op maat gemaakte stok gemaakt en die aan haar gegeven. “uhm hehe ik denk niet dat ik dat al kan hoor ..” zei ze met een scheve glimlach. “Is het goed als ik eerst wat aan sterk? Misschien morgen?..” ze ging zitten en legde de stok tegen de leuning aan. Ze keek even om zich heen. “hee waar is Kuro? Hij is weg.. hoe kan dat nou hij zat er net nog!” ze keek vragen naar Break. ‘Misschien liep ik wat hard van stapel. Gaf break toe. Ook break was benieuwd waar kuro was. Hij had hem al een tijdje niet gezien. Het maakte hem weinig uit. Soep vulde de lucht in het huisje. Hij had een dampende mok gegeven. Een stortvloed aan vragen kwam en break had beloofd om ze later te antwoorden.

Paar dagen later waren ze begonnen aan trainingen. Hij leerde haar zo veel mogelijk, ook al ging het ten koste van hem. Eerste training was het vasthouden en gebruiken van. Ze oefende veel omdat het een lastig deel was. Break had opgemerkt dat ze vaak de nijging had om het verkeerd vast te houden en was dan ook streng tegenoven haar. Hij gaf nina iets meer dan gewoonlijk aan eten omdat ze nu natuurlijk ook veel aan het bewegen was. Als ze pauze hadden tijdens deze eerste week(en) zou Break wat meer water halen en liet nina dan alleen met instructies. Hij had geen idee of ze die wel nakwam maar het maakte hem ook weinig uit. Hij zou haar toch wel trainen.

Na de eerste les had Break wat meer tijd genomen voor Nina. Ze leek het allemaal goed te snappen, gelukkig maar dacht break. Zo konden ze snel verder. Tweede les was het gebruiken van technieken. Boven hands, onder hands, stabben, zijwaarde aanvallen. Ze kreeg nu alle aanvallen te leer. Er was een tweede pauze en Break ging deze benutten om rustig te blijven. Hij had geen zin in hoesten aangezien hij nu vaker mee moest doen met Nina. De pauzes waren dan ook meer geleidelijk en langer. Eerste lessen waren de pauzes een kwartier, half uur, kwartier, halfuur en kwartier geweest. Nu waren alle pauzes een half uur. Break besloot om nu tegen elkaar te oefenen. Je kon het beste leren als je het deed tegen een ander. En de spullen die ze gebruikten deden niet veel pijn, hooguit paar blauwe plekken als Break vergat de ontwijken of het te blokkeren. Wat is er met de wereld gebeurt?” Herhaalde Nina haar vraag weer. Natuurlijk wilde ze nu dingen weten na een lange tijd opgesloten te zitten. ‘Ik zal het je vertellen’ zei Break rustig, ze hadden de grootste pauze ooit. Het werd meer praten die dag dan iets anders. Vele vragen werden beantwoord van haar. Maar hij was om de vraag gedraaid die ze hem had gesteld. Na een herinnering ging hij er dan toch maar op terug. “ Wat er met de wereld gebeurd is… Er is een derde wereld oorlog geweest, een ziekte is los gebarsten. Die ken je denk ik al, of heb je in ieder geval gezien. Het is een muterend virus. Dus een vaste medicatie is er niet tegen. Sommige zijn imumme ervoor. Andere niet. Veel mensen zijn dood, door oorlog, door virus, door zelfmoord.’even pauzeerde hij even, hoe moest hij hierop verder gaan… ‘ Dat is er met de wereld gebeurd.’ Hij besloot dat hij er genoeg over verteld had.

Derde periode van de training had Break express op het blokkeren en uit de weg gaan van aanvallen, uitvallen gepland. Het was een lastige iets, en nam waarschijnlijk meer tijd in beslag en meer blauwe plekken. Nu waren de pauzes drie kwartier, puur omdat hij zelf moest bewegen en zij moest ook meer doen. Break had nooit verteld wat er met hem was. Waarom hij soms even spontaan weg was. Hij wilde gewoon nog steeds niet dat ze erachter kwam. Zorgen om hem kon ze niet hebben, dan zou de training er alleen maar onder vallen. Eronder leiden. Nee, hij zou het pas vertellen als ze erachter kwam.
Al snel gingen de lessen weer verder. Natuurlijk kregen na een lange tijd betere spieren, ze vulde wat op door het eten. Week later, de derde periode aan training was bijna compleet. Ze leerde nu ook hoe break erop in ging. Wat hij deed, maar spontaan doen deed hij niet. Dat zou lullig zijn vond hij, zelf was hij getraind om een ridder te zijn, een vechter van hoog zwaard level. Hij deed de basis zodat ze zelf er een draai van kon maken. 4 bezems waren ondertussen versleten, kapot en gebroken. Pauzes komen en gaan. Na een lange training zonder pauze waren ze allebei kapot. Break was tegen de bank aan gaat zitten met zijn hoofd naar achter leunend. Hij voelde zich beroerd en had Nina gezegd dat ze de rest van de dag zelf wat kon doen. Ze had blijkbaar haar kansen schoon gevonden want de vragen kwamen weer. “waarom was ik de enige die niet ziek werd?” Zei ze vol benieuwdheid. “Dat zou best komen omdat je er zelf inumme voor bent Nina. Het virus muteert dus er zal misschien een periode komen dat je er wel ziek voor word. Of je blijft natuurlijk voor altijd gezond. Maar hou in gedachte, Alles kan bitter eindigen. ‘ Zei Break rustig, hij had haar niet aangekeken. Te moe en te beroerd voelde hij zich. Van binnen verdomde zich van binnen. Waarom moest hij nou die pauze vergeten. Als hij moest hoesten moest hij haar alles gaan vertellen, daar zag hij erg tegen op. Ook wist ze nog niet dat hij maar een oog had. Diepte was lastig te zien, maar hij kon zich weer houden tegen Nina, het zou een ander verhaal worden als ze een eigen draai er aan gaf. Dan zou Break het echt lastig krijgen.

Al snel gingen ze naar de laatste periode, Alles aan elkaar koppelen en standhouden als een team en solo. Break gaf Nina nu soms oefeningen en opdrachten die ze moest doen. 3x per week zouden ze 2 strijd doen tegen elkaar. Zodat ze de laatste puntjes op de i kon zetten. En desnoods haar eigen draai aan het vechten te geven. Break probeerde zo veel mogelijk bij te benen. Zolang dit ging, hij had natuurlijk zijn ziekte nog. Als je het een ziekte kon noemen. Een van de laatste dagen liet hij Nina wat scouten en een map maken, ook had ze de opdracht gekregen om bruikbare dingen mee te nemen. Die dingen konden handig zijn. Het trainde je in zowel geheugen als het detail kijken. Iets waar je vaak te maken mee kreeg als vechter / overlever. Weer was er een vragen ronde van Nina. Ik bloede, het voelde alsof het hoorde.’ Het leek niet echt een vraag maar Break wist het te beantwoorden. “Bij vrouwen heet dat ongesteld zijn. Het is een maandelijks iets. Alleen vrouwen hebben dit.’ Break vond het raar dat ze er niets over wist. Hij had wat uit zijn tas gepakt. Tampons, inlegkruisjes en andere dingen. Waarom hij deze had meegenomen wist hij nog steeds niet.

De laatste dag van de training had Break besloten om een gevecht te houden, beide hadden ze stevige stokken op maat gemaakt. Hij keek rustig naar Nina, ze stond er al een stuk beter bij. Ze was niet mager meer, niet bang. Hij ging in de houding staan, en had start gezegd. Nina was sneller geworden en Break had deze niet verwacht waardoor hij snel moest uitwijken, hij haalde uit rechtse zwaai. Nina had erop gerekend, Break hield zich nog aan de basis. Nina was behendig en had deze geblokt, counter had ze ook al ingeschakeld en break wist het op een haar na te missen. ‘Hoe kan dit, gister had ze nog geen eigen style… heeft ze… ‘ Geen tijd om na te denken want een lange haal van slagen kwamen. Boven, zij, onder, boven, block, counter. Break had geen tijd. Hij zocht een patroon en nadat hij deze had gevonden was hij aan bod. Hij was snel, sneller dan Nina en had haar binnen een uur onschadelijk gemaakt. Hijgend leunde hij op het aanrecht. Nina lag languit op de grond, het leek erop dat ze zelf ook moe was. Zijn hand ging snel naar zijn mond, waar hij spontaan moest hoesten. Snel draaide hij zich om naar de gootsteen. Bloed droop van achter zijn hand vandaan de gootsteen in. ‘s.shit… toch te druk gedaan.’ Dacht hij bij zichzelf terwijl hij nog een paar keer hoesten. Hij had het kraantje opengedraaid om het bloed weg te spoelen. Na het hoesten liet hij zich tegen de keuken omlaag zakken. Hij verdomde zichzelf. straks mocht hij het nog uitleggen aan haar.


( PAM PAM PAAAAAM
Het is toch meer geworden sorry XD )
Terug naar boven Ga naar beneden
Nina

Nina


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyzo maa 17, 2013 11:07 am

Zwaar hijgend keek Nina naar het plafon. “Dat ging goed hea” zei ze glimlachend tegen Break. Het zweet droop van haar voorhoofd af. Ze zag er al een stuk beter uit. Ze had al heel wat spiermassa op gebouwd en was ook heel wat aangekomen. Toch maakte zich nog zorgen dat ze misschien toch ziek was. Break had uitgelegd dat het virus een muterend virus was en dat ze beide nog steeds ziek konden worden. Ze heeft het tot nu toe kunnen verzwijgen voor Break maar ze had de laatste 2 weken last van misselijkheid. Ze heeft zelfs een paar keer over moeten geven. Gelukkig bleef ze gewoon aankomen. Het andere wat haar zorgen baarde was het feit dat ze niet meer, zoals Break had uitgelegd, ongesteld is geworden zins ze bij dat gebouw weg is, het had al moeten komen maar dat is nog steeds niet gebeurt. Ze keek op toen ze Break hevig hoorde hoesten. Break hing boven de gootsteen in zijn hand te hoesten. "Break?!" Bezorgd sprong ze op en rende naar hem toe. Hij liet zich langs de keuken omlaag zakken en Nina zag nog net het bloed in de gootsteen weg spoelen. Ze bukte zich en keek hem bezorgt aan. “Break gaat het wel met je? Wat is er aan de hand? Waarom hoest je bloed op?” ze veegde met haar hand het plakkerige haar uit zijn gezicht, maar liet het zo zitten zodat het missende oog nog bedenkt was. Hij wist nog niet dat zij van het oog wist. “Wil je wat water?” ze hielp hem overeind en bracht hem naar de bank waar hij ging zitten. Ze liep vlug terug naar de keuken waar ze een flesje water en een handoekje pakte. Ze gaf die aan Break en keek hem bezorgd met een vragen blik aan. Ze had het al een keer eerder gezien toen zij zelf nog heel ziek was. Toen had hij ook in een zakdoek, bloed op gehoest maar ze heeft er niet meer aan gedacht door alle trainingen. Break leek zo gezond. “Break wil je me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?” zei ze serieus..
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyzo maa 17, 2013 9:17 pm

Het laatste oefening ging goed. Ze hadden een uur gevochten en beide waren dood op. “Dat ging goed hea?” Nina glimlachte naar hem. Even lachte hij terug, maar als snel moest hij hoesten. Snel had hij zich omgedraaid naar de gootsteen toe. Al hoestend viel het bloed alsnog erin. Het was te veel om op te vangen, zijn hand zat onder. Hij gleed via het muurtje naar beneden. s.shit… toch te druk gedaan.’ Dacht hij bij zichzelf. Hij had het kraantje aangezet om het bloed weg te krijgen. Maar nina was snel bij hem en had waarschijnlijk het bloed gezien. “Break gaat het wel met je? Wat is er aan de hand? Waarom hoest je bloed op?” Ze veegde wat haren weg, ze stopte voordat ze bij zijn missende oog kwam. “Wil je wat water?” Ze hielp Break naar de bank toe. Hij kreeg een handdoek en een flesje water. Weer was er een hoestbui, hij gebruikte de handdoek om het op te vangen. “Break wil je me alsjeblieft vertellen wat er aan de hand is?” zei ze serieus..
“Heb het gewoon wat te druk gedaan…” had het flesje opengedraaid toen het hoesten gestopt was en dronk er wat van. Ook veegde hij het bloed bij zijn mond weg. Hij merkte dat zijn handen aan het trillen was. Even vernauwde hij zijn ogen, vloekte weer van binnen. Legde zijn hoofd naar achter toe, en sloot zijn oog. Zijn witte haren gleden van zijn linkeroog af, maar het maakte weinig uit nu omdat hij ze toch beide dicht had. Even had hij nog geprobeerd om eronder uit te komen, maar naar Breaks idee hield ze goed stand als ze serieus was. ‘Ik heb een ziekte… dat als ik me teveel inspan dit kan gebeuren. ‘ Hij ging weer recht zitten en opende zijn rechteroog. ‘Als ik teveel inspan kan ik ook 2 dagen buitenwesten zijn. Daarom deed ik ook steeds langere pauzes. Zodat het niet op zou vallen…’ Hij keek Nina recht aan. ‘waarom vertel ik haar zo veel? Wat is er mis met me?’ Dacht hij bij zichzelf. Na het flesje leeg gedronken te hebben stond hij op. Wiebelde wat van het ene been op het andere. Hield zich recht en liep naar de tafel toe. Hij pakte wat pillen, nam er een in. Op het stickertje stond dat het een bestelbare medicatie was. Voor ene Meneer Rufus, rustpillen. hij ging op de stoel zitten. Hij keek Nina aan. ‘het is iets dat ik al heel lang heb… ‘ Hij keek naar het potje en speelde er even mee. “ ik heb dit al heel lang.. “ De pillen leken snel te werken, want break werd ook rustig en had moeite met wakker blijven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Nina

Nina


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyma maa 18, 2013 9:13 am

Nina knikt begrijpend terwijl Break uitlegd. “Je had het me gerust kunnen vertellen hoor. Maar je zult wel je reden hebben gehad omdat niet te doen” zei ze een beetje gekwetst. Ze liet het onderwerp maar varen. Ze wist nu wat ze kon verwachten en ze kon aan hem zien dat hij het er liever niet over had. Tenminste niet nu aangezien zijn ogen langzaam dicht vielen. “Break!” zijn ogen vlogen open en keken haar even aan. “Zullen we maar gaan slapen?” zei ze grinnikend. “Het wordt al donker en ik vindt het wel mooi geweest voor vandaag.” Ze liep naar haar kamer, bij Break stopte ze even en gaf hem een knuffel. “Weltruste” zei ze met een glimlach. Ze liep door naar de deur opening waar een grote zwarte leren lap voor hing. Ze schoof hem opzij en liep haar kamer in.

Er stond een nog redelijk goed bed in de hoek. Verder stond er een oude linnenkast zonder deuren, waar wat van haar kleding in lag, en een ouderwets en stoffig dressoir. Ze liep naar het dressoir met de grote gebarsten spiegel. Ze had al een aantal spullen voor haarzelf verzamelt. Er waren genoeg huizen om te onderzoeken in de omgeving. Ze had maar een paar kleine dingetjes, die ze ooit nog nodig kon hebben. De borstel die ze van Break had gekregen, een zakmes die ze in een la had gevonden. Een zaklantaarn, een knuppeltje, wat touwen, wat spullen om vuur te maken, een horloge, die het gek genoeg nog deed en een rugzak. Ze keek uit het raam en zag de verwoeste tuin. Aan de horizon tekende zich een kleine sliert zwarte rook af tegen de oranje avond lucht. Ze dacht aan Kuro. Ze vond het nog steeds vreemd dat hij zomaar weg was gegaan. Ze had graag meer van hem willen weten. “ach ja” ze haalde haar schouders op en springt overeind. Terwijl ze het elestiekje uit haar paardenstaart trok liep ze naar de badkamer. Ze kleede zich om en draaide de knop van de douch om “aah heerlijk”. ze spoelde al het zweet van de training eraf en zeepte zich in met een blokje zeep. Toen ze klaar was met douche droogde ze zich snel af en trok haar pyjama aan. Ze dook in bed en keek hoe de avond zon schaduwen maakten op het plafon. Ze wist dat ze niet voor eeuwig hier zou blijven. De training zat er bijna op en Break kon ook niet veel langer zo door gaan. Ze sloot haar ogen bang voor wat de toekomst zou brengen…

Verschrikt keek Nina om zich heen. Ze stond in een koud en schemerig huis. Ze liep weer door de bekende gang naar de slaapkamer. Daar zat Break op het bed met zijn rug naar haar toe, tegen iets in zijn armen te fluisteren. “Break! Geef maar aan mij” Break draaide zijn hoofd om. Zijn mond half geopende waar dikke druppels bloed uit dropen. Nina wilde gillen maar het bloed was al weer verdwenen. Break legde het iets op het bed en liep snel naar haar toe. Ze probeerde om hem heen te kijken wat hij op het bed had gelegd maar hij ging voor haar staan en pakte haar schouders vast “ik heb dit al heel lang…” Zijn mond zat meteen weer vol bloed op het moment dat hij begon te praten. Hij draaide zich om rende naar het bed en gritste het iets van het bed. Hij rende naar de hoek van de kamer en ging weer met zijn rug naar haar toe tegen het iets fluisteren. Nina rende gouw achter hem aan “Break geef aan mij! Het is van mij!” zei ze nu met een boosheid in haar stem die werd gevoed door een kracht van binnen uit.. Hij reageerde niet. Ze legde haar hand op zijn schouder. Hij draaide langzaam zijn hoofd om. Ze keek recht in het hysterische gezicht van een man met zwart piekerig haar.

Badend in het zweet en gillend schoot ze overeind. Hijgend keek ze de donkere kamer in. Van alles ging door haar hoofd. “Die droom.. waarom heb ik telkens die droom? Wilt het me iets vertellen? Het voelde zo belangrijk!” het gezicht van Break kwam weer terug en zweefde voor haar ogen. Zijn mond en kin zaten onder het bloed en hij had beide ogen open waardoor ze het missende oog zag. Ze onderdrukte nog net een gil. Break keek woest in haar ogen en kwam op haar af. Ze kneep haar ogen dicht en sloeg een hand naar voren. Het bleef stil… voorzichtig opende ze haar ogen. Het gezicht van Break was weg.. “Misschien waarschuwd de droom me voor Break… wat als hij mij langzaam aan het vergiftigen is! Ben ik daarom telkens zo misselijk!” Haar gedachten tolde als een orkaan door haar hoofd. Ze werd bang en keek verwilderd om zich heen. “Ik moet hier weg! Voor het te laat is!” ze gooide de dekens van zich af en rende naar de kast waar ze haar kleding snel mogelijk aan trok. Ze greep haar rugzak en propte alles wat ze had erin. Ze rende naar de badkamer en pakte ook daar haar spulletjes. Toen rende ze naar het bed greep de deken, rolde deze slordig op en bond hem met wat touw vast boven op haar rugzak. Ze greep de knuppel en duwde voorzichtig het zeil opzij. Ze keek de donkere kamer in. Met haar zaklantaarn vond ze stilletjes haar weg naar de kamer van Break. Hij lag snurkend in zijn bed. Ze keek naar zijn gezicht.. “wat ben ik aan het doen!” ze wilde zich omdraaien maar zag op dat moment weer het bebloede hoofd van Break voor haar ogen. Ze kneep in de knuppel en maakte haar keuze. Ze sloop naar het bed en hief haar arm boven zijn hoofd. Met een flinke vaart liet ze de knuppel op Breaks hoofd terecht komen. Toen ze zich om draaide om weg te lopen hoorde ze hem plotseling kreunen van de pijn. Verschrikt sloeg ze nog twee keer, met al haar kracht. Dit keer bleef hij roerloos liggen. Met opengesperde ogen van de spanning en angst rende ze naar de keuken waar ze een pan en twee blikken soep, en wat flesjes water in een zak gooide en ook aan haar rugzak bond. Ze liep naar de deur en draaide zich nog twijfelend om. “nu is het al te laat!” ze trok de deur achter zich dicht en rende zo snel ze kon de zwarte nacht in...
Terug naar boven Ga naar beneden
Xerxes

Xerxes


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 19
Remission: Neutral

the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Emptyma maa 18, 2013 9:32 am

{{ Deze topic is klaar. }}

Note: AUW?!
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




the Patient - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: the Patient the Patient - Pagina 2 Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

the Patient

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 2 van 2Ga naar pagina : Vorige  1, 2

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Solumn-