Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Home, sweet home. [Micki]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Yules

Yules


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 20 jaar
Remission: Neutral

Home, sweet home. [Micki] Empty
BerichtOnderwerp: Home, sweet home. [Micki] Home, sweet home. [Micki] Emptyma maa 18, 2013 8:45 am

Het was nog een eind lopen van het strand gezien het feit dat Yules ergens in de rand woonde in een villa-achtige buurt. Hij kreeg genoeg betaald als onderzoeker in combinatie met zijn architecturale kwaliteiten. Hij had dus een huis iets te groot voor hem zelf. Was het wel slim om dit meisje mee te nemen naar zijn huis. Hij liep aan en wenkte haar mee te komen. Hij glimlachte en liep rustig naar de trap die naar de stad leidde en hun over de duinen bracht. Hij liep voor Micki en hield af en toe over zijn schouder in de gaten dat ze meeliep. Zwijgzaam liep Yules over de lege straten. Het was nog steeds nacht en het had hier meestal meer weg van een spookstad. Dingen die onverwacht bewogen doordat de wind er mee speelde. Hij hield zijn pas wat in zodat hij wat meer naast haar liep. Hij hield vanuit zijn ooghoeken Micki in de gaten maar keek haar niet aan. Hij leek meer op een docent die zijn leerling geen blik waardig gunde.

Zwijgzaam liep hij het park door, nu pas leek hij serieus te worden. Het park was geen grapje en er waren regelmatig mensen die hier je van je bezittingen af deden en vervolgens je nog eens gevaarlijk dicht bij de dood konden brengen. Het was er akelig stil en Yules legde zijn hand op haar schouder om haar gerust te stellen dat ze bij hem veilig was. Zwijgzaam hield hij zijn omgeving in de gaten en keek even opzij toen hij iets hoorde kraken. Een schim van een dier schoot weg en hij haalde even opgelucht adem. Het park was het ergste, daarna kwamen ze in het levende gedeelte van Solumn. De lantaarns gaven een onheilspellende sfeer op de straat die uitgestorven was, maar ze waren er bijna.

Een prachtige tuin in strakke vormgeving spreiide zich voor hun uit. Het gras was mooi kortgemaaid en had een aantal ledlichtjes die een denkbeeldig pad voormde door weerszeide in een rimte langs een vijver te lopen. Naar de voordeur leidde van langwerpige stenen, tevens in een ritme, een soort pad dat zich in een strakke lijn versterkte. Het was typisch een rustige tuin van de moderne tijd. Somber, en strak met grijze en groene tinten. Zwijgzaam glimlachte hij. 'Home sweet home...' mompelde hij. Hij keek opzij en grinnikte. 'Tijd om eens naar binnen te gaan, het is vrij fris hier...' sprak hij met een glimlach en liep zwijgzaam over de stapstenen naar de deur. 'Kom je mee, Micki?' sprak hij met een vriendelijke stem en liep rustig verder naar de voordeur terwijl hij zijn sleutels tevoorschijn toverde.

Terug naar boven Ga naar beneden
Micki

Micki


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 15
Remission: Neutral

Home, sweet home. [Micki] Empty
BerichtOnderwerp: Re: Home, sweet home. [Micki] Home, sweet home. [Micki] Emptyma maa 18, 2013 8:19 pm

Micki was uit de stad gegaan voor een reden. Ze werd sneller ziek dan andere, en ze wilde niet zoals ze bij Kuro had ziek worden bij hem. Ze hoopte dat ze het dan deze keer niet had. Yules, een jongen die ze had leren kennen op het strand, had haar een slaap plaats geboden. Hij had een boodschappentas gegeven. Alle spullen van haa zaten in een boodschappentas, het was niet eens vol gevuld. Na het vuur uitgemaakt te hebben liepen ze dan zwijgzaam verder. Ik ben klaar, als je wilt kunnen we gaan. Ze lachte even naar Yules.

Ze liepen grote stukken, Micki kon het niet helpen om dan ook veel rond te kijken. Ze zag dat Yules soms wat over zijn schouder keek. Even leek hij zijn pas in te houden en kwam naast haar lopen. Ze keek hem even aan, maar hij keek haar niet aan. Ze keek ook maar weer recht. Ze zag verderop het park, even begon ze te lachen. Parken, die waren altijd wel leuk vind Micki. Maar in de verte zag ze veel bloed plekken, nu hield zij haar pas in. Ze voelde een hand op haar schouder, ze keek direct naar de hand. Het was de hand van Yules. Even voelde ze zich zekerder en knikte iets en liep samen met Yules verder. Er leek iets te kraken van opzij, niet alleen Yules was gelijk aan het kijken, Micki was naar de andere kant van Yules gegaan, waar het geluid vandaan kwam wilde ze niet staan. Hij haalde opgelucht adem. Micki wist niet wat het was of iets, ze keek nog even rond. Ze liepen weer verder. Vele gedachten gingen door haar hoofd heen. Het leek alsof ze er waren want Yules kreeg ondertussen een tunnel blik naar Micki’s gedachte. Ze keek ook maar wat vooruit. ‘Er moet vast een reden zijn waarom we zo stil zijn… Misschien is dit gebied niet 100 % veilig… je weet het niet.’ Ze keek op, een mooie tuin was te zien. Gras was kort, led lichtjes maakte een soort van pad. Ze zag een vijver en naar de voordeur werd geleid door Langwerpige stenen. Ze werd rustig al bij het kijken naar de tuin, even keek ze Yules aan. Hij lachte even en leek wat te mompelen, ze keek snel naar zijn lippen. ‘home sweet home. Dit moest zijn huis dus zijn.’ Ze bekeek het nog een keer, het leek zo groot voor maar een persoon… ze keek opzij naar Yules die aan het grinniken was. ‘Tijd om eens naar binnen te gaan, het is vrij fris hier.’ Hij glimlachte weer. Opgelucht lachte Micki terug, ze vond het al zo raar dat hij zo zwijgzaam deed… ‘zou hij iets misschien verbergen of over iets zorgen maken?’ Hij liep verder over de stenen ‘Kom je mee, Micki?’ Hij klonk vriendelijk. Micki volgde hem. Het was inderdaad fris geworden, de wind was op gaan zetten.

Ze keek nog eens buiten rond, het kon nooit kwaad om dingen snel te herinneren. Terwijl de voordeur openging en Yules naar binnen liep volgde Micki. Het was groot van binnen, ze had geen idee waar ze nu waren. Maar ze keek haar ogen uit, dit was dan misschien kleiner dan haar eigen huis. Maar het leek hier veel beter dan in haar eigen huis. Ze keek om naar Yules en weer rond in de plek waar ze was. Is dit echt zijn huis? Het is zo groot… als het zo is, dan moet hij wel erg goed verdienen… Maar waarom woont hij dan in z’n groot huis? En dan zo alleen?’ Vragen spookte door haar hoofd heen. Ze deed haar vest uit en hield die over haar arm heen vast, het was hierbinnen gelukkig warmer dan buiten.
Terug naar boven Ga naar beneden

Home, sweet home. [Micki]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» It's one of those days.. [MICKI]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Solumn-