De oorlog had een gooort deel van de wereld verwoest en de meeste steden waren uitgestorven er waren nog maar een paar mensen over die de oorlog en de ziekte hadden overleefd. Vincent was een van die mensen, gelukkige was hij immuun. dus het Virus had geen effect op hem. Maar veel van ze famillie en vrienden waren door het virus gestroven. Of omgekomen in de oorlog zelf. Natuurlijke was hij wel gewend om vrienden of collega's te verliezen hij had tenslotte in het leger gewerkt. Maar hij had nooit gedacht dat het zou uit de hand gelopen is. Vincent reed rustige door de verlaten starten van Solum. Terwijl de radio zachtjes zijn favoriete muziek op een cd afspeelde. Vincemt was opzoek naar spullen die nog van pas konden komen en eten. Hij was bijna door zijn muntie en voorradden heen. Gelukkige had hij op een verlaten legerpost een nog werkende jeep gevonden. Zijn rugzak lag naast hem pas zijn geweer. Vincent reed rustige een parkeer terrein van een grootte supermarkt op waarna hij de monter afzette en de sleutels in zijn broekzak deed. Waarna hij zijn rugzak en geweer pakte en uitstapte. En even zijn blik over het terrein en de winkelcomplex liet het was een redelijke groot gebouw. Vincent ging er vanuit dat hij waarschijnlijke iemand tegenkwam. En hopelijke was het vriendelijke, het was al een tijdje geleden dat hij voor het laatste weer een levende ziel had gezien. Rustige liep Vincent naar de ingang van het gebouw waarna hij de door voorzichtige opende en naar binnen ging. Vincent bleef even in de deur opening staan en zocht naar een zaklamp aangezien het behoorlijke donker was. Toen hij zijn zaklamp vond bevestige hij dit aan zijn geweer waarna hij verder naar binnen ging. Het eerste op zijn agenda was kijke of er nog stroom was en of hij de lampen van het gebouw aan de praat kreeg. Hij had geen zin om in een donker gebouw rond te lopen. Met behoedzame stappen liep Vincent door het donkere gebouw.

Er was een lange tijd voorbij gegaan dat micki een levend iemand had gezien. Samen met haar vriendin Snow zat ze in een supermarkt. Het was niet veel, maar ze hadden in iedergeval genoeg te eten voor een langere periode. Veel stroom was er alleen niet. Micki had geen idee van draden en bedieningen dus ze liet het maar voor wat het was.

Ze herinnerde het nog als de dag van gisteren dat ze met zn allen aan een tafel zaten. Vader had het weer over zijn werk, Die deed aan het leger, Ze hadden vandaag een oefening gedaan voor het ergste geval dat er kon gebeuren. Moeder had weer geklaagt over het kantoorwerk. Ik hield mijn mond maar van school, Ze zouden toch niet vrolijk worden. Jammer genoeg kwam paar uur later het noodlot toe. Er gebeurde zo veel dat Micki het niet meer volgde, Vader had haar in een auto gestopt en ze reden over de wegen. Nadat ze van de weg waren geraakt verloor ze het bewust zijn. Bij het wakker worden kon ze niemand vinden. sindsdien loopt ze maar wat rond. Verdwaald en onrustig.

Ze schrok wakker van het dagdromen door een motor dat afsloeg. Snow liet een zachte grom horen en micki keek uit het kleine raampje. Er stopte een Auto. twee tellen later zag ze iemand uitstappen. micki vertrouwde het niet en pakte haar stok. en zorgde dat ze achter de toonbank school. Snow bleef bij micki in de buurt.
Ze hoorde de deur opengaan en even later viel er een licht op de grond. het was een rond licht. het moest wel een zaklamp zijn. Ze hoorde wat geschuif en zachte voorzichtige voetstappen, Ze probeerde een beter zicht van hem te krijgen, Ze zag een rugzak met een groot wapen. Even bevroor ze, de grip rond de stok werd strakker. Ze sloop achter hem en hief de stok boven haar hoofd en sloeg de stok naar beneden, Ze miste hem op een haar na en de stok brak onder de klap. De schokken trilde nog na in der handen van de klap. Terwijl ze snel om haar heenkeek en geen andere weg zag maakte ze dat ze richting de opslag rende.
Snow volgde haar waardoor je een witte vlek de opslag zag inrennen.

- Zo ongeveer iets? -

Vincent stopt even. Hoorde hij nou iets even bleef hij doodstil staan terwijl hij aandachtige naar de omgeving luisterde. Even dacht hij het weer te horen waarna hij zich wilde omdraaien. Maar ineens zag hij een stok op hem afkomen. Meteen liet hij zichzelf vallen, met een draaide veil probeerde hij te ontdekken wie hem beslopen had. Maar voordat hij kon zien wat of wie hem had aangevallen nam het de benen. Vincent wilde het vuur open maar kon nog net waarschijnlijke een kind was. hoewel hij niet dat witte helemaal kon verklaren. Vincent krabbelde snel overheid en ging achter haar aan. ging het om twee personen of was het een dier. Vincent schudde even zijn kop nee het was een kind dus geen dier. Misschien had ze een huisdier. Vincent merkte op dat ze richting da opslag rende wat op zich wel mooi uitkwam daar was ook meestal de stroom voorziening. Vincent bleef meteen even staan toen hij een beter beeld op zijn aanvaller en op haar huisdier kreeg. Ze had een tijger als huisdier. Hij mag dan van geluk spreken dat de tijger hem niet had aangevallen. ‘Heey wacht ik doe je niks.’ Roepte hij waarna hij weer achter haar en de tijger aanging.

De buis was gebroken en het meisje rende naar de opslag. De jonge man volgde hun 'Heey wacht, Ik de je niks!' Hoorde we hem roepen. Micki draaide zich om en liep nog een paar stappen achteruit. Ze raakte de muur met haar rug. Snow ging voor micki staan. maar deed voorde rest niets. Dat maakte micki aan het twijfelen. Waarom doet snow niets. Ze is altijd heel beschermend, Nu staat ze hem alleen maar aan te gapen. dacht ze bij haarzelf. 'Wie ben jij? Wat doe je hier?'. Riep ze uit naar hem.

Ondertussen zocht ze alweer naar een uitgang indien het nodig was. Terwijl ze steeds dichterbij de voetstappen hoorden. Het was niet rennend meer. Maar er waren meerdere voetstappen. Was hij niet alleen? Zijn er meerdere van hun? meer gedachte die door haar rond spookte. Er was geen andere uitweg. Enige wat ze kon doen was hem confronteren. Ze bleef staan met gebalde vuisten langs haar lichaam hangend. bang dat hij alsnog zou gaan schieten. Terwijl snow rustig bleef staan zonder een spier te verrekken.

Vincent rende achter het geschrokken meisje aan en haar metgezel wat hem toch niet echt lekker lag. Die tijger kon hem zo aan stukken scheuren als het beest zin had en de motivatie. Na een achtervolging door de winkel. had ze zich klem in een hoek van de winkel. Met gebalde vuisten bleef ze staan met haar witte tijger naast haar. Vincent bleef een paar meter voor haar staan en knikte met een vriendelijke gebaar naar haar. 'Hey daar, doe maar rustige hoor ik doe je niks ik was alleen op zoek naar wat voorraden en wat eten en een slaapplek.' Zei hij met een rustige en een kalme stem. om zo haar wat gerusts te stellen. Vincent haalde de zaklamp van zij geweer. Waarna hij de geweer om zijn schouder slaag en met een kalme en vriendelijke blik naar het meisje en de tijger keek. hoewel de tijger hem wat ongemakkelijke maakte. Was dat echt haar huisdier. Vroeg hij zich af ook vroeg hij zich of hoe ze aan zij tijger is gekomen. Tijgers warren niet echt normale huisdieren. Maar ja dat was voordat de wereld was vergaan. En een groot deel van de wereld bevolking is gestorven door ziekte oorlog en andere ellende wat erna is gekomen. Vincent schudde even zijn kop en richtte zijn aandacht weer op de tijger en het meisje. Vincent wachtte maar rustige af 'Ik ben Vincent en jij.' Zei hij om haar verder gerust te stellen en om haar aan het praten te krijgen en wat vertrouwen op te bouwen.

De man bleef staan enkele meter van haar verwijderd. Snow bleef rustig bij haar staan en vertrok geen enkele spier, Micki vond dat maar raar. Dat is nog nooit een reactie van Snow geweest. De man sprak rustig en kalm naar haar toe 'Hey daar, doe maar rustig hoor. Ik doe je niks, ik was alleen op zoek naar wat voorraden en wat eten en een slaapplek.' Even dacht micki na. Zou deze man gewoon een reiziger kunnen zijn? even keek ze naar de grond. Waarnaar ze gelijk opkeek. De man haalde de zaklamp van zijn geweer en sloeg het geweer om zijn schouder. Hij keek vriendelijk naar haar.
Ze zag dat snow hem ongemakkelijk maakten. en even kalmeerde het haar dat ook. Met snow in de buurt zal hij niet snel dichtbij komen dacht Micki. Micki kende snow natuurlijk al een tijdje, Snow was zelfs slim genoeg om deuren en liften te bedienen / openen! Ook zal hij haar geen vlieg kwaad doen en zelfs bevelen opvolgen. Ze zag de man zijn hoofd schudden. 'Ik ben Vincent en jij?' had hij gezegt. Even dacht ze dat het een inprovisatie was.
'Ik ben Micki. Micki Bell. En dit is Snow.' Wees naar de tijger. 'Hij is heel aardig hoor.... Uhhmmm... Wat doe je hier precies?' Had nog wat van nerveusheid in der stem maar klonk al snel wat aardiger en zelfverzekerd. Ondertussen was snow naar een groot kuzzen gelopen en daarop gaan liggen.

Vincent wachtte maar rustige af terwijl hij haar aankeek wachten op antwoord. Nadat hij zich had voorgesteld leek het meisje zich al meteen wat meer op haar gemak te voelen. en stelde zich voor als Micki en de tijger schijn snow te heten wat wel bij de witte tijger paste. Vincent glimlachte wat zwakjes toen ze zei dat de tijger heel aardige was. Waar na ze een vraag stelde. Die hij eigenlijke al beantwoord had. 'Ik was op zoek naar wat eten en spullen en jij?' vroeg hij vriendelijk waarna zijn blik weer naar de tijger af ging hij vroeg zich echt af of het haar huisdier was. Of was ze de tijger gewoon eens tegengekomen. ‘Is snow jou huisdier?’ Vroeg hij met een wat nieuwsgierige stem. Hij was wel benieuwd naar het verhaal, als er een verhaal was.

micki keek Vincent verbaasd aan. Even nam ze een stap dichterbij om een betere kijk te krijgen op vincent. 'Ik... wat ik hier doe... I.ik weet het niet...' even overdacht ze haar woorden en besloot maar om op de volgende vraag over te gaan. 'Ik ben snow tegen gekomen terwijl ik wakker werd... Ik lag tegen zijn buik aan alsof hij me warm hield. Hij is me gaan volgen sinds dien... Hij heeft veel dieren ehh... doodgemaakt voor vlees voor ons beide.. Is wel lief...maar tegelijkertijd ook niet zo lekker...'

Ze was nieuwschierig geworden naar wat vincent allemaal bij zich had en rende achter hem en opende de zugzak uit nieuwschierigheid. Vergat alleen even om het aan vincent te vragen. haar ogen vielen op het wapen. haar hand ging langzaam naar het wapen... Ze had er veel mensen mee zien lopen. Mensen in zwarte pakken en zwarte helmen... Ze schoten alles en iedereen neer die ze zagen in dit dorp. Dat had ze gezien via een video van de winkel. 'Zoveel dood... door deze dingen...' Ze trok der hand terug. En haalde die beelden voor zich, terug dwingende tranen en liep met grote passen naar een kast waar ze zich in verstopte. Alsof het haar terug leek te brengen naar slechtere tijden.

Snow echter leek het allemaal weinig te boeien. Micki rende de kast in en snow sprong gelijk op. Links rechts links rechts, Zo bleef hij voor de kast lopen. Uiteindelijk liep snow naar vincent toe en ging voor hem zitten. Alsof hij wilde zeggen: ga jij er eens wat aan doen.

Vincent keek het meisje vriendelijke aan terwijl he rustige op antwoord wachtte. Even leek zijn eerste vraag haar te overvallen. Als ze niet verwachte dat hij ook vragen kon stellen of dat ze nou pas besefte dat ze niet echt wist wat ze hier aan het doen was. Vincent keek haar rustige aan. 'Ik... wat ik hier doe... I.ik weet het niet...' Klonk het waarna ze meteen verder ging. Om ze verder vragen te voorkomen of het onderwerp. Vincent liet het er ook maar bij. Hij was blij dat ze niet al te erg was geschrokken van hem, hij knikte enkel bij haar verhaal over Snow de tijger waarna hij toch wat verbaast op keek toen ze ineens achter hem ging staan en meteen aan zijn rugzak zat en opende. Vincent was erg verbaast door deze actie en de nieuwsgierigheid die ze ineens had. Maar net zo snel als die gekomen was verdwijn die waar en hoorde ze haar nog wat mompelen voordat ze een kast in rende. Vincent keek verbaast en wat bezorg naar de kast waar ze zich ineens verstopte. Vincent keek even naar de tijger die even voor de kast op en naar ging en daarna ineens voor hem ging zitten. Alsof hij wou zeggen dat hij er iets aan moest gaan doen. Vincent liep langzaam naar de kast terwijl zijn blik even op de tijge bleef hangen. Niet echt weten wat hij moest doen en wat hij aanmoest met deze situatie ging hij naast de kast staan en zei met een duidelijke maar zachte stem. ‘Heey, gaat het wel met je? Wat is er?’

Snow echter leek het allemaal weinig te boeien. Micki rende de kast in en snow sprong gelijk op. Links rechts links rechts, Zo bleef hij voor de kast lopen. Uiteindelijk liep snow naar vincent toe en ging voor hem zitten. Alsof hij wilde zeggen: ga jij er eens wat aan doen. Hij ging naast de kast staan en sprak met een zachte maar duidelijke stem naar micki toe.

'j.ja! Alles gaat goed! er... Er is niets aan de hand.... Het is alleen... Het... alles hier, alles wat ik heb meegemaakt.... Die dingen op je rug... Zoveel...' Verder kwam ze er niet uit dan huilen. Snow maakte krassen op de kast zodat ze er misschien uit kwam. het werkte wel micki kwam de kast uit.

'Spijt me... Ik... ben gewend nu dingen in mn uppie over te komen...' even nam ze een grote hap adem en keek vincent recht in de ogen aan. 'Ben door veel geweest... Dat wapen wat je heb... Heeft iedereen en alles plat gelegd.' Ze gaf Vincent een Dvd. 'Ik dacht eerst dat je iemand was die de klus kwam klaren... Maar dat bleek zo niet te zijn. Toen zag ik veel bloed op je wapen... Dat bracht me terug naar een rotte tijd... ( Zie The 'Forgotten' Past ), Spijt me dat ik zo reageerde...' Ze nam weer een grote hap lucht en snow stond rustig tegen haar aan. 'Wat is jouw geschiedenis?' Vroeg ze om de stemming te veranderen.

Vanaf bovenop een gebouw had Mortal Rustig de omgeving bekeken naar waar hij heen kon. Hij vond het nog steeds vervelend dat de stad er nu zo leeg bij stond zonder mensen, al had hij wel een aantal dieren gezien. Hij was op het moment vlees aan het klaarmaken boven een vuur dat hij had gemaakt. Zijn maag rammelde bij de gedachte dat hij eindelijk weer eens vlees zou eten. "lang geleden... vlees... sinds de ramp..." Hij praatte met pauzes al wist hij niet waarom. Mortal keek nu naar beneden van het gebouw af, zag hij daar licht? Hij keek beter en zag dat het daadwerkelijk licht was, waarschijnlijk van een zaklamp. Een figuur liep rond over de parkeerplaats. "een mens dat moet wel... mischien zelfs wel een mogenlijke vriend!" Hij haastte zich naar het vlees en keek of dat gaar was en deed dat in zijn rugtas. hij haastte zich via de brandtrap naar beneden.
Beneden keek hij hoe de man binnen in de supermarkt stilstond. "wat doet hij??" Hij kon niet zien wat de man deed, maar liep nu rustiger voor veiligheid en zoveel mogenlijk langs dekking. Mortal pakte zijn boog en een pijl en liep verder zonder de boog aan te spannen.
Mortal keek nu de supermarkt in en zag een witte tijger. Hij schrok ervan maar zag dat de tijger niks deed bij de man en hem zelfs wel aardig leek te vinden... of was dat maar verbeelding? "heey?" op voorzichtige manier probeerde hij de man zijn aandacht te trekken. "D doet die tijger iets??" Pakte nu de pijl en boog wat strakker vast zodat hij als het nodig is meteen kan schieten, maar spande de boog nog niet aan. Mortal bleef nu stil en keek rond om te kijken of de man en de tijger alleen waren en zag nu het meisje ook. Mortal dacht na over de situatie en zag wel in dat hij in een benauwde situatie zat, maar zag ook dat het meisje de man nog een beetje wantrouwde.