Tussen het dorre gras sloop een klein katachtige naar voren. Ze had honger en had een muis in haar blikveld. Ze wilde die graag verschalken. Het gras streek zachtjes langs haar witte gestreepte vacht. Ze was erg nieuwschierig naar de wereld om zich heen, maar bleef het liefste zo ver bij andere vandaan als het kon... Maar nu wilde ze die muis tussen haar kaakjes krijgen. Zachtjes stapte ze verder. Haar blik gevestigt op het knabbelende knaagdiertje. Het had niets in de gaten. Ze voorzichtig deed ze het, maar kennelijk deed ze toch iets verkeert of waar kwam dat geluid ineens vandaan? Manada wist dat ze nu toe moest slaan en niet naar het geluid te kijken. De muis racete weg en Mana er achteraan. Ze spron, maar miste de muis net al was het enkel het staartje dan was ze al tevreden! Manada stond op en gromde zachtjes, maar het klonk nog niet als die van een volwassen dier, maar ze klonk al aardig. Ze draaide zich om en probeerde de bron van het geluid te vinden, maar kon niets vonden... Wie had dan dat geluid gemaakt? Opeens klonk het weer en ze sprong geschrokken opzij, maar toen merkte ze dat het haar maag was geweest... Ze zuchten en begon een nieuw geurspoor te volgen. Het was erg vervelend, maar om de zo veel tijd bleef haar maag grommen! Ze stapte verder tot ze bij een hele boel gaten uit kwam. Wat leefde hier eigenlijk?
Open