Cesile
Character Geslacht: Vrouwelijk Leeftijd: 11 Months Remission: Neutral
| Onderwerp: Starting to become a great hunter zo jun 22, 2014 1:31 am | |
| Mijn soort was bedoeld om de kudde bij elkaar te houden... mijn familie was zo opgegroeid, en mijn baas probeerde me op die manier op te laten groeien... Tot dat ze er niet meer waren. Haar verschillend gekleurde ogen bespeurde het gebied. Ze was nog jong en klein, haar vacht was nog zacht en pluisend, maar haar instincten waren versterkt, waar door ze geen aaibare lieve puppy meer was. Ze vreesde de mensheid nu, en leefde met de natuur. Alles wat de natuur haar gaf, nam ze dankbaar met zich mee om te kunnen overleven. Bessen, kleine knaagdieren, of kleine gevogelte, dat was haar maaltijd. Al verkoos ze de bessen en kleine knaagdieren. En dan bleef vers regenwater, of kleine meertjes en rivieren over om uit te drinken, en zich in te wassen. Nu liep ze rond, met haar nog half hangende oren gespitst, haar staart hoog in de lucht, en haar neus in de lucht gestoken. Haar slaap plek was alles wat beschut was, ze had geen vaste thuis, en reisde alleen maar rond, ontmoette anderen, en ging verder.
OOC: Open.
|
|
Hircine
Character Geslacht: Mannelijk Leeftijd: Forever not your concern Remission: Chosen
| Onderwerp: Re: Starting to become a great hunter wo jun 25, 2014 11:50 am | |
| Hij had de aarde al een tijdje gemist. De kleuren en de vormgeving van het landschap. Vroeger was hij er nooit echt fan van geweest. Het leek allemaal op elkaar en de kleuren hadden hem nooit echt aan gestaan. Behalve in de lente, dan leek alles echt tot leven te komen. Daarna was het voor hem óf te kleurrijk óf te doods. Maar toen hij doodging waren het de dingen die hij het meeste miste. Heel vaak had hij aan het afwisselende landschap gedacht en aan de dieren en mensen die het geluk hadden om er nog wel in rond te dolen. Maar Mider sloop nu rond. In zijn jakhals-vorm. Zijn witte vacht stak af tussen de groene grassprieten. Wit was zijn kleur. Welke vorm hij ook aannam, hij zou elke keer een witte kleur kiezen. Zijn oren waren gespitst en hij keek in de richting waar hij een bewegende vorm had gesignaleerd. Een hond, identificeerden zijn ogen. Hij dook het gras in, in dit deel was het vrij hoog, en zachtjes sloop hij dichterbij. Hij dook achter de hond, het bleek zelfs nog een kleine pup te zijn, op en sprak met een neutrale stem. ''Well, hallo daar. Lang geleden dat ik een écht levend wezen heb gezien.' Zover een Jakhals kon lachen deed Mider dat. De grijns leek wat speels, ietwat vals. Maar daar had Mider geen kwade bedoelingen mee. Oh nee, nog niet. |
|