Tussen het dorre gras sloop een klein katachtige naar voren. Ze had honger en had een muis in haar blikveld. Ze wilde die graag verschalken. Het gras streek zachtjes langs haar witte gestreepte vacht. Ze was erg nieuwschierig naar de wereld om zich heen, maar bleef het liefste zo ver bij andere vandaan als het kon... Maar nu wilde ze die muis tussen haar kaakjes krijgen. Zachtjes stapte ze verder. Haar blik gevestigt op het knabbelende knaagdiertje. Het had niets in de gaten. Ze voorzichtig deed ze het, maar kennelijk deed ze toch iets verkeert of waar kwam dat geluid ineens vandaan? Manada wist dat ze nu toe moest slaan en niet naar het geluid te kijken. De muis racete weg en Mana er achteraan. Ze spron, maar miste de muis net al was het enkel het staartje dan was ze al tevreden! Manada stond op en gromde zachtjes, maar het klonk nog niet als die van een volwassen dier, maar ze klonk al aardig. Ze draaide zich om en probeerde de bron van het geluid te vinden, maar kon niets vonden... Wie had dan dat geluid gemaakt? Opeens klonk het weer en ze sprong geschrokken opzij, maar toen merkte ze dat het haar maag was geweest... Ze zuchten en begon een nieuw geurspoor te volgen. Het was erg vervelend, maar om de zo veel tijd bleef haar maag grommen! Ze stapte verder tot ze bij een hele boel gaten uit kwam. Wat leefde hier eigenlijk?

Open

Het flitste even snel langs. Vanuit haar ooghoek was het maar heel even te zien geweest. Maar Asis had mazzel vandaag. Haar poot was direct uitgeschoten en had een muis gegrepen. Het diertje lag roerloos op de grond. Het was niet veel. Het was bijzonder armzalig, maar het was voedsel. En wat nog belangrijker was. Het was voedsel dat niet geïnfecteerd was met het virus. Ze wilde haar pas gevangen prooi net rustig verorberen toen ze een zacht gegrom hoorde. Meteen spitste Asis Mahola haar oren. Maar liet ze ook snel weer wat zakken. Dit gegrom...klonk vreemd. Niet als gegrom dat ze eerder had gehoord. En toch...het deed haar herinneren aan iets. Maar wat? Ze wist het. Dit was het gegrom van een kleine katachtige. Zelf had ze ooit ook zo geklonken. Met de muis nog bij zich sloop Asis op het geluid af. Een stukje verderop zag ze de eigenaar van de grom. Een kleine witte tijger. Een paar maanden oud nog maar gokte ze. Asis keek even naar de muis. Misschien wel het enige eten wat ze vandaag zou vinden. Toen weer naar het kleine tijgertje. Ze zuchtte even en liep op het dier af. 'Hier, jij moet er nog van groeien,' zei ze tegen het dier terwijl ze de dode muis naar haar toe rolde.

(Ah, flut)

[God Note] + Remission omdat je je voedsel met iemand anders deelt

Honger knaagde aan haar maag, maar veel prooi was er niet op dit moment en zeker niet die niet ziek waren. Ja ze was dan nog wel jong, maar niet gek. Manada stond op en wilde net weg lopen toen een oudere katschtige een muis naar haar toe gooide. Manada keek de katachtige vragend aan, maar zei niets en begon de magere muis naar binnen te werken nadat ze was gaan liggen. Het was niet veel, maar elk kleine beetje hielp. Toen de muis op was ging ze zitten en likte zichzelf schoon kwa voorpoten en haar lippen. 'Bedankt... euh hoe mag ik je noemen? Ik ben Manada.' bedankte ze de katachtige en keek hem of haar met haar eigen blauwe oogjes aan.

(Kan gebeuren) XP