Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

A land of snow and sorrow

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Týr

Týr


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 25
Remission: Neutral

A land of snow and sorrow Empty
BerichtOnderwerp: A land of snow and sorrow A land of snow and sorrow Emptyvr jan 17, 2014 5:52 am


Far away there's a land of snow and sorrow
Time has made the frozen tears fall like rain from the starlit sky
And I feel so cold, I can't make it to tomorrow
Oh, but the night will see where this path will lead my life
Endless field of snow at the edge of the world and the wailing
Winds so cold scar my face, I'm going insane
_____________

Een dikke laag sneeuw had de laatste groene bossen van de wereld genadeloos verwijderd. Ieder vruchtbaar plantje was afgestorven van de koude. Als gevolg lagen er tientallen kadavers van dieren verspreid in de bossen, enkel degenen die een winterslaap deden of vooraf een voorraad hadden ingeslagen maakten de meeste kans op overleving. De rest moest het doen met de kadavers, als ze niet omkwamen van de kou of ziekte. Een van deze pechvogels was een uitgehongerde man. Op het einde van de herfst had hij een boomhut gevonden, aan de tekeningen leek hij lang geleden door tieners gemaakt te zijn. Daar had hij een mooie voorraad kunnen opslaan van noten en planten. Helaas had en groep bandieten zijn schuilplaats gevonden en ze overvielen de hut. Het enige wat Tyr kon grijpen was zijn rugzak met nodige uitrusting, die hij gelukkig altijd binnen handbereik hield, en een handjevol noten. Toen de eerste sneeuwvlokken vielen besloot hij weg van de koude, naar het meest zuidelijkste punt van de overgebleven wereld te reizen. Dit verliep moeizamer dan verwacht; Tyr wilde absoluut alle grote wegen vermijden omdat die naar steden zouden leiden. Aan de andere kant waren alle mindere wegen onzichtbaar geworden door de sneeuw. Dan kon je nog maar op één iemand vertrouwen als je de weg wilt weten: de zon. In het middaguur staat hij zelfs nog na het Eind der dagen in het zuiden, en eens hij rood kleurt gaat hij naar het westen. Tyr vertrouwde blind in de zon en weigerde om van het zuiden af te wijken, zelfs al moest hij over rivieren of door angstaanjagende bossen.

Maar zelfs de meest ervaren overlevers breken op een bepaald moment. Op de zevenentwintigste dag na zijn vertrek van zijn boomhut werd Tyr ziek. Zijn broodmagere lichaam begon te zweten en te rillen. Hij betwijfelde dat zijn ziekte aan het virus lag. Als je een maand in extreem koud weer zou lopen met weinig voedsel en met zo goed als geen beschutting zou ieder mens koorts krijgen. Toch kon hij beter zo snel mogelijk een schuilplaats vinden en een vuur aansteken, in deze kwetsbare omstandigheden zou je gemakkelijk nog een ergere ziekte vatten.
Op de éénendertigste dag na zijn vertrek vond Tyr een ruime open plaats uit het bos. Tot zijn verbazing kwam die uit op een spoorweg. Nu moest hij noodgedwongen de sporen naar het oosten of naar het westen volgen wat zuidwaarts lag er nog meer bos en in één van deze richtingen moesten naar een oud station leiden waar hij tijdelijk kon schuilen. Tyr koos ervoor om de spoorwegen naar het oosten te volgen.
Hij hoefde niet te lang lopen om een bordje tegen te komen met de gegevens van deze spoorlijnen. Het enige probleem was dat ze in een onleesbaar schrift geschreven waren:
Харьков - Москва
(Харків - Москва)
линия 195
''In wat voor vreemd land ben ik terechtgekomen?'' mompelde Tyr tegen zichzelf toen hij de sneeuw van het richtingsbordje had geveegd. Om zijn nieuwsgierigheid compleet te maken zag hij in de verte een stip op het spoor staan. Hoelang hij er ook naar keek, hij werd niet groter. Dit moest dus een stilstaande trein zijn! Zonder een moment te twijfelen zette hij zijn laatste krachten in voor een korte spint naar de trein, waar er toch minstens enige beschutting moest zijn.
Eens aangekomen zag hij dat er grote containers, opengebroken een leeggeroofd, aan de locomotief hingen. Er waren gigantische letters en logo's op de containers met hetzelfde schrift als op dat bordje. Omdat de containers nu eenmaal leeg waren, ging Tyr naar de voorste wagon, de locomotief waar normaal de bestuurder in zou moeten zitten. Wel, hij zat er nog steeds op zijn stoel. Alleen stak er een ijzeren pijl uit zijn voorhoofd. Naast het lijk lag er een korte boog gemaakt van taxushout en over de hele coupé lagen er pijlen verspreid. Zou deze man zichzelf van zijn eigen leven beroofd hebben? Of was dit het resultaat van een bende bandieten die de goederen in deze trein wilden hebben? Het lijk zag er oud uit, dus het deed er al lang niet meer toe.. Niet in dezer dagen. Tyr nam de boog en alle pijlen die hij kon vinden. Nu kon hij tenminste jagen zonder dichtbij het dier te moeten sluipen. En als je een scherpe punt aan een tak slijpt, heb je meteen een goede plaatsvervanger voor deze ijzeren pijlen. Hij vond ook een aansteker onder het dashboard.

Nu hij zeker was dat de trein leeg was, kon hij buiten een wagon een vuurtje maken en in de wagon liggen voor beschutting en warmte. Gelukkig liep het bos nog steeds door tot aan de plaats waar de trein stond, dus voor een kampvuurtje te maken hoefde hij maar een paar meter te strompelen, wat takken af te hakken met zijn zwaard en deze aansteken. Zo'n simpele taak ging ongewoon moeilijk, met iedere stap voelde hij zich zwakker. Tegen dat hij bij de kale struiken stond had hij nauwelijks genoeg kracht om een paar takken af te snijden en terug te dragen. Toen lukte het niet om de aansteker te laten werken omdat zijn vingers trilden en stijf bevroren waren. Met een uiterste wanhoop schuurde hij zijn tanden tegen het wieltje en verschroeide hij zijn snor als gevolg. Maar het was het waard, een klein vlammetje verspreidde zich snel over de takken en in een mum van tijd stond er een knapperend vuurtje voor de wagen. Tyr klom in de wagen en ging tevreden zitten. Zijn lichaam was vel over been, hij rilde, maar tenminste zou hij binnen een paar uur weer kunnen jagen, tenzij iemand anders kwam...

[Open]
Terug naar boven Ga naar beneden
http://flightrising.com/main.php?p=lair&tab=userpage&id=

A land of snow and sorrow

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» White as snow
» Colorless snow

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Trainstation Sero-