Hello?

Onderwerp: Hello? do jun 20, 2013 6:30 am

Voetstappen deden de takken en bladeren op de grond kraken ,rood haar danste met de bewegingen mee , twee bruine ogen namen alles om zich heen op , het lichaam was bedekt met bont en aan een leren riem zwierde een jachtmes. Haar naam is Lynn. Een scheve glimlach vol zelfvertrouwen stond op haar lippen. Toch was ze zeer alert , in deze bossen leefde verschillende wezens , mensen , roofdieren en prooidieren en voor alle drie moest ze oppassen. Voor mensen , omdat ze je zo in je rug konden steken , voor roofdieren omdat dat haar einde zou kunnen betekenen en voor prooidieren omdat ze toch moest eten. Van de planten alleen die hier groeide kreeg ze niet genoeg energie en voedingstoffen en overleven was eigenlijk een must. In de buidel die ze bij haar droeg zat nog een enkel konijn en een tiental grassen , planten en bessen. Voor nu was het nog genoeg maar een voorraadje had ze graag. Je wist immers nooit wat er op je pad zou verschijnen . Een stille zucht verliet haar lippen. Ze had wel zin in goed gezelschap , dat had ze al ongeveer een maand niet gehad , en eerlijk gezegd begon ze het een beetje te missen. Ze keek op toen ze boven haar een groep vogels zag wegvliegen , Maar ze waren niet in paniek dus er was waarschijnlijk geen roofdier in de buurt. Ongeveer een uur liep ze rond zonder wat te vinden en ze zakte tegen een steen of even tot uit te rusten en wat water te drinken uit de flacon. De flacon had ze drie weken terug gevonden in een verlaten huis en daar was ze de goden dankbaar voor. Nu had ze ten alle tijden water en hoefde ze minder vaak opzoek naar een beekje , rivier of meer om snel een paar slokken te nemen. Een tak die knapte greep haar aandacht en ze sprong op en greep haar mes uit de schede. Aandachtig luisterde ze naar wat het zou kunnen zijn. Het moest eigenlijk wel een mens of een roofdier zijn , want een prooidier als een konijn kon een tak niet zo laten breken. Diep ademde ze in en uit en luisterde naar de voetstappen. krak. krak. Een mens , hopelijk. Een roofdier had toch snellere voetstappen? Ze wist het niet zeker. Ze nam het zekere voor het onzekere en riep , met haar mes in de hand. 'Wie is daar? Denk niet dat ik je geen pijn zou doen!' En wachtte

[ ik... ben niet zo heel tevreden]

Onderwerp: Re: Hello? di jun 25, 2013 7:54 am

Een zwervende man had kamp opgeslagen vlakbij een beekje, nog niet zo diep in het bos, de bomen stonden nog redelijk ver van elkaar verwijderd. De eigenaar van de zooi die rondgeslingerd lag, Tyr, waste zijn gezicht in de beek. Het was een tijdje geleden dat hij laatst een natuurlijke, onbesmette waterbron had gevonden, en zijn lange haren waren zo sluikig geworden dat het hem begon te irriteren. Door er gewoon wat water over te spoelen zouden zijn haren niet zo glanzen zoals ze ooit hadden gedaan, maar ze waren tenminste niet meer zo sluik. Zodra zijn hoofd goed gewassen was propte hij zijn spullen in zijn rugzak van dierenvacht, hees hij die en zijn clanzwaard over zijn schouder, en trok noordwaards, dieper de bossen van Arborius in.

Een paar uur lang volgde Tyr de beek stroomopwaarts. Hij leek breder en breder te worden hoe verder hij ging, totdat hij bij een aftakking van een rivier kwam. De rivier ging van het noordwesten naar het zuidoost, als Tyr de stand van de zon goed berekend had. In ieder geval kon hij niet verder noordwaarts trekken, dus volgde hij de rivier. Na nog wat langer naast de oever gelopen te hebben begon de stroom lichtjes te buigen naar het westen. Tyr gromde, 'als ik zo doorga kom ik terug van de richting waar ik vandaan kwam.' Net toen hij zich erbij neerlegde dat hij maar terug westwaarts zou gaan hoefde hij dit echter niet te doen, want een bemoste boomstronk overbrugde de rivier. Aan zijn dikte was hij minstens 70 jaar oud voor hij omgewaaid, of geduwd werd. Maar hij kon zeker het gewicht van een volwassen man dragen. Tyr zuchtte van opluchting en hopte op de stronk. Hij liep traag naar de andere oever. Dit ging niet even te gemakkelijk omdat het mos op de stronk glad was. Zijn leren botten waren verschillende keren bijna geslipt, maar uiteindelijk was hij zonder nat te worden aan de overkant bereikt. 'Mooi zo, nu kan ik terug noordwaarts trekken, en niet in de richting waar ik vandaan kwam.'

Al stonden de bomen dicht op elkaar, Tyr kon nog duidelijk de zonnestralen zien die erdoor schenen. Als hij perfect noordwaarts ging, was het bijna middag nu, want de zon stond nu bijna achter hem. Opeens kwam er een verandering in het geluid van het geritsel van de bladeren, en kleine voetstappen van een haas of een eekhoorn. Luidere voetstappen. Tyr stond stil en bewoog niet. Zou er een wolf in de buurt zijn? Als dat zo was, was lopen wel het slechtste wat hij kon doen. In de plaats probeerde hij zich te focussen op het geluid van de voetstappen, die veel stiller waren, alsof ze aan het sluipen waren. Tyr hield zich klaar om een gegrom te horen, en dan om een aanvallen van zich af te gooien. Die kwam er niet. In de plaats van gegrom hoorde hij een vrouwelijke mensenstem die naar hem schreeuwde. 'Wie is daar?' klonk het. Vanaf het moment dat Tyr wist dat er geen roofdier in de buurt was, schoot hij naar de richting van de stem af, een paar meter voor de eigenaardige vrouw kwam hij tot stilstand. 'Denk niet dat ik je geen pijn zou doen!' riep ze, terwijl ze een mes op hem gericht hield. Al had hij een zwaard bij zich dat minstens twee keer zo groot was als dat jagersmes ging hij niet dreigen, hij was er zeker van dat deze vrouw geen kwaadaardige bedoelingen had. 'Rustig,' zei hij geruststellend. 'Ik ben een gewone eenzame zwerver, en ik heb geen bedoelingen om je spullen te beroven.' Hij liep langs haar en leunde tegen een steen die dichtbij haar stond. 'Mijn excuses dat ik je jacht verstoord heb, ik ben al een paar uur aan het lopen, en mijn benen zijn moe. De naam is Tyr trouwens, aangenaam.' Hij greep zijn rugzak en controleerde zijn vangst van gisteren. Twee konijnen, dat was alles wat hij kon vangen. 'Hoe gaat de jacht hier?' vroeg hij aan de vrouw. 'Ik heb gisteren slechts twee konijnen gevangen, maar dat was aan de rand van het bos.' Wat jagersadvies over deze omgeving zou geen kwaad kunnen.

[God Note] + Remission omdat je iemand gerust probeert te stellen en dat je haar niet berooft en zo

Onderwerp: Re: Hello? zo sep 29, 2013 6:30 am

Met haar mes getrokken keek ze de man aan. 'Rustig' zei hij geruststellend. Lynn slikte en haar ogen flitste naar zijn zwaard. 'Ik ben een gewone eenzame zwerver, en ik heb geen bedoelingen om je spullen te beroven.' Ging de vreemdeling verder en hij liep langs haar heen waarna hij tegen een steen aan leunde. Ze liet haar mes een beetje zakken , hij leek geen kwaad in de zin te hebben , maar zeker kon je het nooit weten dus haar mes borg ze nog niet op. 'Mijn excuses dat ik je jacht verstoord heb, ik ben al een paar uur aan het lopen, en mijn benen zijn moe. De naam is Tyr trouwens, aangenaam.' Lynn knikte en hief haar hand op in een "hoi" beweging. De vreemdeling , Tyr genaamd dus , pakte zijn rugtas en controleerde iets. Zijn wapens? Zijn vangst? 'Hoe gaat de jacht hier?' Zijn vangst dus. 'Eerlijk gezegd had het vele malen beter kunnen zijn. De dieren aantallen worden steeds minder en de planten en bessen worden schaarser nu het kouder word' Een zucht ontsnapte haar mond. 'Ik heb eerlijk gezegd nog maar weinig mensen gezien hier , je bent een van de eersten eigenlijk. Zijn er , zover je weet , meer mensen in de buurt?' Ze wachtte hoopvol af en hoopte op een positief antwoord , in een groep was alles vaak veiliger. Als je de goede mensen om je heen had tenminste. Mensen die geen mes in je rug zouden steken op het moment dat je het niet verwacht.

[whoop eindelijk weer gepost ^^]

Onderwerp: Re: Hello? za okt 12, 2013 7:49 am

De vreemdeling knikte, als een teken dat ze hem begroette. Wat een opluchting voor Tyr. De laatste tijd rende iedereen van elkaar weg van één blik. Zelfs al kwamen ze ongewapend op hen af. Dwazen van mensen waren het. De vreemdeling sprak een antwoord op zijn eerdere vraag over de jacht:
''Eerlijk gezegd had het vele malen beter kunnen zijn. De dieren aantallen worden steeds minder en de planten en bessen worden schaarser nu het kouder word.'' sprak ze.
''Wat spijtig om dat te horen.'' antwoordde Tyr. ''Dit wordt een opnieuw strenge Winter. Ik heb opgemerkt dat zo'n beetje alle vogels dezer dagen naar het zuiden vliegen.'' Hij slaakte een zucht en begroef zijn gezicht in zijn handen. ''Zal ik nog eens een Lente meemaken, of zal de Kall Död* mij deze keer vinden en mij meenemen?'' mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen de vreemdeling.
''Ik heb eerlijk gezegd nog maar weinig mensen gezien hier, je bent een van de eersten eigenlijk. Zijn er, zover je weet, meer mensen in de buurt?'' Vroeg de vrouw.
Tyr schudde zijn hoofd als antwoord. ''Nee, ik reis al een hele lange tijd op mezelf. De laatste keer dat ik een mens zag, was voordat de bladeren verkleurden en vielen, en die gaf mij een schotwond in mijn schouder.''
Aan de gedachte voelde hij opnieuw de pijn in zijn schouder opwellen. Met een betrokken gezicht wreef hij over de pijnlijke plaats. Kruiden en oude linnen waren het enige wat hij had kunnen doen om de wond te verzorgen destijds. Maar dat kan je enkel zover helpen, Tyr vreesde dat het voor de rest van zijn leven, als het nu nog negen dagen of negenennegentig jaar zou duren, een litteken zou blijven.
''Ik ben blij om nog eens een vriendelijk gezicht te zien. Ik vreesde al dat iedereen die dat virus niet had gekregen krankzinnig was geworden.'' sprak hij met een glimlach, en besloot om recht te staan.
''Ik zou nog een paar eetbare dingen moeten zoeken. Dieren, kruiden of zelfs noten. Heb je zin om mee te gaan?''

*Kall Död: de Koude Dood, of gewoon winter genoemd door de middeleeuwse volken in Scandinavië.