Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Intruder [open]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Rat

Rat


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 1,2 jaar
Remission: Neutral

Intruder [open] Empty
BerichtOnderwerp: Intruder [open] Intruder [open] Emptyma aug 05, 2013 9:15 am

Enkele vogels vlogen geruisloos boven het pretpark. Aan de cirkelende bewegingen die ze maakten te zien, hadden ze een prooi gesignaleerd en stonden ze op het punt om toe te slaan. Rat keek naar ze op vanaf de andere kant van het pretpark. In haar bek droeg ze een dode eend waar een ander dier van had zitten eten. Ze had zich afgevraagd waarom niet het hele beest was genuttigd, of het misschien het idee had gehad dat de eend er later nog zou liggen en het er toen nog meer van kon eten. Helaas voor dat dier werkte deze wereld niet zo. Als het om eten ging, was de regel ‘wie het vind mag het houden’ geldig. Daarom zorgde Rat er voor dat niemand haar voedsel kon vinden. Het voordeel van dat ze zo klein  was, was dat ze niet veel hoefde te eten en vaak wat over hield voor een andere keer. Dan zocht ze haar schuilplaats op en verstopte het eten goed, wat precies was wat ze nu van plan was.

Eén van de vogels dook met volle vaart naar beneden. Een ander volgde, hopend ook wat van de buit op te kunnen schrokken. Rat schudde haar kop zachtjes afkeurend heen en weer. Dit was precies waarom ze niet samenwerkte. Er was er altijd één die al het werk deed en de rest profiteerde daar van. Nee, voorlopig was ze beter af in haar eentje. Ondanks dat ze niet zo’n goede jager was en niet veel ouder dan een jaar was, kon ze zich prima in leven houden zonder directe hulp van anderen.

Met een soepele pas verplaatste Rat zich verder het pretpark in. Het beeld van de verlaten attracties zou somber zijn voor iemand die wist hoe levendig het er uit zou zien als alles nog in werking was, maar voor de Welsh Corgi was het een prachtig beeld. Al die vreemde bouwwerken en klimrekken. Wie kon er nou niet van houden? Het was dat ze zulke korte pootjes had en dat haar nagels niet voor klimmen gemaakt waren, anders had ze allang geprobeerd aan de top van de achtbaan te komen. Misschien dat ze dat alsnog eens ging proberen, maar niet nu. Ze moest nu eerst haar voedsel in veiligheid brengen.

Waakzaam keek de corgi om zich heen. Ze was de roofvogels die het pretpark momenteel bezochten nog niet vergeten en was niet van plan om door ze opgegeten te worden. Ze versnelde haar pas wanneer ze dacht iets achter zich te horen, maar deed ook al snel weer rustig aan toen ze door had dat er niets was. Toch bleef ze op haar hoede, en ook toen ze haar schuilplaats in zicht kreeg bleef ze waakzaam om zich heen kijken. Het souvenirwinkeltje achter in het park leek een hele vreemde plek om je te verstoppen, maar voor Rat was het perfect. Ze zat er ook niet in, maar betrad het pand door een luik wat achter op het gebouwtje zat, verstopt in de struiken. Het luik stond altijd op een kier, wat ze makkelijk open kon duwen met haar snuit of poten, om een groot genoege opening te laten ontstaan waar ze door paste. De ruimte was erg donker en koel, waardoor het een heerlijke plek was om uit te rusten in de zomer. Winters zouden waarschijnlijk minder comfortabel zijn, verwachtte Rat. Ze had het luik pas enkele maanden geleden gevonden en had er dus nog geen winter doorgebracht. Maar als dat zo ver was, dan zou ze wel op zoek gaan naar een nieuwe plek om te verblijven. Nee, Rat maakte zich absoluut nergens zorgen over. Tot ze het luik door was en rook dat er een andere levende in haar ruimte was.

Dit was voor het eerst dat Rat zich ergerde aan het feit dat het zo donker was in de ruimte. De duisternis had vast een hoop andere dieren uit haar schuilplaats gehouden, maar blijkbaar kon het niet iedereen weg houden. Ze moest nu volledig af gaan op haar reukvermogen en gehoor, wat nog best lastig kon zijn. Een voordeel was dat de ander haar ook niet kon zien en dus niet zag dat ze slechts een Corgi was. Als ze maar diep genoeg gromde, kon ze de indringer vast afschrikken.
Dat was daarom ook precies wat ze deed: grommen. Ze stapte langzaam verder de ruimte in. Inmiddels wist ze de meeste obstakels in de ruimte al te vinden. Wat het precies was kon haar niet veel schelen, als ze er maar onderdoor, overheen of omheen kon, en als het maar niet stonk. Ze zocht eerst een plekje om haar eend weg te stoppen en richtte zich toen weer op de geur en het geluid van de indringer. “Wie is daar? Maak jezelf bekend!” blafte ze. Ze vervolgde het met wat extra gegrom, om duidelijk te maken dat dit haar plek was, en dat niemand er zomaar binnen mocht komen.

[open voor iedereen.]
Terug naar boven Ga naar beneden

Intruder [open]

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» ~~What now?~~ [Open] (Vervolg op All.. But really.. All alone.. {Open})
» Wet fur || Open
» All.. But really.. All alone.. {Open}
» First Trial {open}
» what happend (Open)

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: The theme park-