Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Frozen breath.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Sairus

Sairus


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 5 Years
Remission: Neutral

Frozen breath. Empty
BerichtOnderwerp: Frozen breath. Frozen breath. Emptydi jul 16, 2013 3:11 am



Frozen breath. 2je35gn

S A I R U S

Words:491 Tag: Megan | Zahava Notes: beetje inkomen heur ;p






Het was koud. Zonder enige genade had moeder natuur de kou in zijn vlees gezet, als nagels sneed het door zijn spieren. Een leeuw was een dier gebouwd op kracht en overleefde in gebieden waar het warm was, alles in tegenstelling tot waar Sairus zich nu bevond. Echter was hij wel wat gewend, en bleef hij hard voor zichzelf. Sairus verplaatste zijn gewicht op alle vier zijn poten waarna hij zichzelf in beweging bracht, hij moest in beweging blijven om zich warm te houden. Dit gebied verlaten was misschien ook een optie, maar hij moest wel door dit gebied trekken wou hij verder komen in het zo geheten Perished. Misschien was het wel overal zo koud, dan zou hij niet langer in Perished blijven. Sairus ademde op een rustig tempo waarbij zijn borst onopvallend op en neer bewoog, witte wolkjes kwamen uit zijn neusgaten bij ieder vasthoudend ritme. De spieren onder zijn gladde blonde vacht rolde mee met zijn passen, evenals zijn enorme manen mee waaide met de wind. Op sommige stukken van zijn manen was ijs te zien, bevroren stukjes vacht die een prachtig maar ijskoud texture gaven.  Een zucht ontsnapte tussen zijn lippen door, die een witte bevroren wolk achter liet. Sairus hielt zijn kop laag, en probeerde wat geuren op de vangen. Hij rook enkel de kou, die zijn neus van binnen deed snijden. De kou was vreselijk. Sairus dacht dat hij dood zou gaan, maar hij stond nog, en hij ademde nog dus hij leefde nog. Al betwijfelde hij of dat nog wel lang vol hielt. Hij moest opzoek naar een warmere plek, en snel ook. Sairus bleef lopen en lopen, het gebied om hem heen bleef koud en bevroren. Maar Siarus was niet iemand die opgaf, en hij zou doorgaan totdat hij de zon had gevonden, en de zon hem. Plots veranderde de snijdende geur in de geur van een vreemdeling, een onbekende geur. Sairus verhief zijn massieve manen bos, en zocht naar een beeld wat de geur kon zijn. Hij vond niks, nog niks. ’Hé!’ Riep hij, zijn stem hees en hard.