Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

|| A place to hide ||

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Chandra

|| A place to hide || 2qjzwas
Chandra


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 17 jaar
Remission: Neutral

|| A place to hide || Empty
BerichtOnderwerp: || A place to hide || || A place to hide || Emptyma mei 13, 2013 8:18 am

Gedachteloos krabde Chandra aan haar linker bovenarm. Het voelde prettig om de jeuk te verlagen, maar in haar achterhoofd wist ze maar al te goed dat haar nagels haar dunne, beschadigde huid zouden beschadigen. Het meisje zuchtte, hield op met krabben en staarde naar haar nagels. Daar was eigenlijk maar weinig van over. Afgekloven, zo ver dat het soms bloedde. Toch was het een vorm van zelfbehoud. Chandra had namelijk gemerkt dat haar huid toch wat heler bleef wanneer ze haar nagels zo kort mogelijk hield. Op dat moment begon haar bovenarm ontzettend te schrijnen en te jeuken. Chandra knarste met haar tanden en sloeg op de huid die zo tintelde om het wat gevoellozer te maken. Die verdomde, idiote jeuk. Het was haast erger dan de pijn. Helaas veroorzaakte het krabben alleen maar meer jeuk en daarnaast creëerde ze oppervlakkige, maar stekende wonden. Knettergek werd ze ervan. De blondine zuchtte en zette zich af van het raamkozijn waar ze tegenaan had geleund. Haar donkere ogen gleden door de kamer waar ze zich bevond. Een oud kantoor met uitzicht over het spoor, waar ze net wezenloos naar had staan staren. Soms zag ze wel eens wat interessants. Een vos, een konijn en laatst had ze zelf een zwarte panter rond zien struinen. Het waren echter mensen waar ze voor uitkeek. Laatst was een hele kudde geweest. Tenminste, zo had het geklonken vanuit de kast waar ze zich in verstopt had. Het hadden er drie kunnen zijn, maar ook dertien.

Het was overigens niet zo dat Chandra bang was voor mensen. Ze verstopte zich dan ook niet uit eigenbelang. Ze verstopte zich omwille van die anderen. Chandra was geïnfecteerd, besmet, bedoezeld. Ze leed verschrikkelijk aan haar ziekte en het laatste wat ze wilde was andere mensen ermee besmetten. Dus verstopte ze zich. Hoe lang was het geleden dat ze een ander levend wezen had gesproken? Ze kon het zich niet eens herinneren. De blondine liep naar de oude, lederen bureaustoel die achter het nog bijzonder intacte bureau stond. Haar gezicht vertrok een beetje toen ze zich in de stoel liet zakken. Het leek was oud en uitgedroogd, sommige harde stukjes staken recht door haar spijkerbroek en shirt. Niet erg prettig als je naging dan 60% van Chandra’s huid beschadigd of open was. Het meisje zuchtte nogmaals en liet haar ogen over haar armen glijden. Haar polsen waren zwaar gehavend, vooral de onderkant. Een makkelijke plek om te krabben. De uitslag zat praktisch over haar hele lichaam, maar de wonden centreerden zich. In haar elleboogholtes, op haar schouders, haar nek, haar wangen. Chandra liet haar lippen over elkaar rollen. Ze waren droog en gespleten, haar bovenlip was eigenlijk een grote wond. Ook haar buik lag hier en daar open, net als haar knieholtes. Toch vond ze dat minder storend. Het was haar hoofd waar ze zich het meest aan ergerde. Zelfs haar oren waren kapot; haar oorlellen, de verbinding van het oor aan het hoofd, de verbinding van de oorlel aan het hoofd; allemaal wondjes.

Chandra zuchtte nogmaals. Dat deed ze veel. Misschien wat teveel. Ze wist het niet. Het meisje reikte naar de rugzak die op het bureau lag. Daarin zat een anderhalve liter fles die nog driekwart gevuld was met water, een gedeukt blikje bruine bonen (een gelukkige vondst!) en verder een grote plastic zak gevuld met kruiden, bladen, bessen en ander eetbaar natuurlijk spul. Chandra was nooit echt een buiten meisje geweest, dus de eerste paar weken waren vreselijk geweest. Ze had geen idee welke planten ze wel of niet kon eten, maar voedsel geproduceerd door mensen werd steeds lastiger te vinden. Dus had ze keer op keer dingen geprobeerd. Bladeren, wortelen. Bloemen had ze gemeden, omdat ze de theorie had dat ze dan de meeste kans liep op vergiftiging. Na een tijdje vond ze echter ook knolgewassen zoals aardappelen of suikerbieten. Die planten waren uitgezaaid en ver van hun akkers terecht gekomen. Sindsdien lette Chandra altijd op of ze de bladeren van een aardappelplant of iets dergelijks zag. Het meisje trok de waterfles uit de tas, draaide de dop los en nam voorzichtig een slok. Zodra het water haar beschadigde lippen raakte kromp Chandra in één. Snel haalde ze de fles van haar lippen en slikte het vocht dor. Drinken en eten was altijd een kwelling voor haar.

OOC: Mijn eerste post (: Beware, Chandra is dus besmet met virus type C! Maar ze zal haar uiterlijke best doen om niet met je in contact te komen Razz

[God Note] + Remission omdat je niemand wilt besmetten
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kanto-experience.actieforum.com/
Fade

Fade


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 3 Years
Remission: Good

|| A place to hide || Empty
BerichtOnderwerp: Re: || A place to hide || || A place to hide || Emptyvr mei 17, 2013 11:06 am

Zwervend en alleen liep de Shetland over het verlaten station. Losse papiertjes, koffers half open, hij was er nu wel aan gewend geraakt. Toen hij hier net aan het rondzwerven was, opzoek naar voedsel was hij verbaasd over de grote hoeveelheden rommel die de mensheid had achtergelaten. Hij had in koffers gesnuffeld, plekken bezocht waar hij vroeger gewoon werd weggejaagd, zoals de warme boilers waar hij vroeger toen hij nog een straathond was graag sliep vanwege de warmte, en hij had zelfs een paar kattenbrokjes van de stationskat gevonden. Ze waren weliswaar niet zo smakelijk als wat hij vroeger at maar het vulde de maag. Maar dat was al een paar dagen geleden en de honger knaagde in de buik van de hond. Hij liep nu trots en statig met zijn staart kwispelend omhoog door de verlaten peronnen met een konijn in zijn bek. Hij had de nek doorgebeten en de goden bedankt voor het voedsel wat hij had verkregen. Tot nu toe waren ze hem goedgezind, maar voor hoelang nog? Hij gromde wat tussen het vacht van het beest heen over een bedankje en dat hij de Goden trouw zou zijn maar zelfs een beest dat zijn taal sprak zou hem niet hebben verstaan. Over talen gesproken. Hij had al dagen, weken geen mens meer gezien. Waren ze dood? Misschien wel opgegeten door een groot beest? Gestorven aan het virus? Fade ging met zijn optimistische kop voor optie beest. Hij had al vaker trillende aarde gevoeld en diepe, zware stappen ergens ver weg. Hij grijnsde zover het beest in zijn bek het toeliet. Fade legde het konijn neer om aan een wat jeukerig plekje ergens in zijn zij te krabben. Had hij misschien ook het virus? Daar dacht hij niet aan. Maar terwijl hij zo zijn eigen lichaamsgeur rook en dat van het overheerlijke maal kwam er toch nog een andere geur tussen beiden. Mens. Zodra hij klaar was met krabben snoof hij diep in, pakte het bruine, pluizige konijn weer op en volgde de geur.
Het bracht hem naar de kantoren, waar een meisje met een geschilferde huid, blond haar en blauwe ogen zat. met een eenzame lege rugzak met water. fade had eigenlijk meer dorst dan honger en aangezien het meisje haast geen eten leek te hebben kwam er een plannetje op in zijn hoofd. Hij schuifelde zielig dichterbij en hij legde het konijn voor haar op de grond. De nek was doorgebeten en er druppelde nog wat geronnen bloed uit, niet erg smakelijk om te zien, but Fade didn't care. Hij keek haar zielig aan, schoof met zijn snuit het konijn dichter naar haar toe en keek toen naar de waterfles. Het meisje zag er zo slecht uit dat het bij fade niet eens opkwam dat ze misschien het virus zou kunnen hebben.

[OOC; sorry voor de korte post, had niet heel veel inpspiratie]

~God Note~ + Remission voor het aanbieden van eten aan een ander
Terug naar boven Ga naar beneden
Chandra

|| A place to hide || 2qjzwas
Chandra


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 17 jaar
Remission: Neutral

|| A place to hide || Empty
BerichtOnderwerp: Re: || A place to hide || || A place to hide || Emptydi mei 21, 2013 1:46 am

Chandra draaide de dop stevig op de fles en zette hem op het bureau. Haar blik dwaalde door het gehavende kantoor. Hoewel het een eeuwigheid geleden leek, kon ze zich zonder al teveel moeite voor de geest halen hoe het er vroeger uit gezien had. Strakke, witte muren. Een keurig gestofzuigde vloer, een glimmend bureau, stapels papier erop. Ja, dat waren fijne tijden geweest. Normale, lang vervlogen tijden. Het meisje streek haar haren naar achter en liet toen haar vingers over haar voorhoofd glijden. Korstjes, wondjes, bah. Soms vroeg ze zich af waarom ze nog de moeite nam om haar lichaam te verzorgen, aangezien het haar zo vreselijk in de steek liet. Chandra zuchtte en wreef met de muis van haar hand over haar voorhoofd en wenkbrauwen. Verlichtend, doch irriterend. Het was nooit goed.

Plotseling hoorde ze een geluid op de gang. Verschrikt keek ze op en haar donkere ogen vonden een verfomfaaide, doch prachtige hond. Chandra was altijd dol geweest op herders en andere langharige honden. Ze had geen idee wat voor ras dit dier was, maar ze vond hem prachtig. Het duurde even voordat ze door had dat de hond een dood konijn in zijn bek hield. Onmiddellijk begon haar maag oorverdovend te rommelen. Vroeger was ze gillend naar een hoekje gerend bij het zien van een dood, bloedend dier. Nu zag ze het alleen maar als een prachtig, heerlijk, calorierijk stuk vlees. De hond kwam dichterbij en Chandra reed de stoel onmiddellijk achteruit. Niet omdat de hond zo dreigend was, nee, integendeel. De hond kwam in een zeer onderdanige houding naar haar toe en legde het konijn voor haar neer. Chandra merkte dat ze zwaar de neiging had om het dier te aaien. Helaas was het virus ook besmettelijk voor dieren. Het meisje balde haar vuisten en drukte deze in haar schoot. Wat moest ze nu doen? Haar blik ging weer naar de hond, maar die keek naar de waterfles op haar bureau.

"O, je wilt wat drinken!" zei Chandra verrast. Haar blik ging rond de kamer en viel toen op een oud plantenbakje. Het meisje stond op en liep achter de stoel langs om het bureau heen, zodat ze zich niet langs de hond hoefde te werken. Ze pakte het bakje zo voorzichtig mogelijk op, er op lettend dat ze de binnenkant niet aanraakte. Gelukkig voor haar was het ding vrijwel helemaal schoon van binnen. Ze blies het stof eruit en zette het op het bureau neer. Op het moment dat ze de fles pakte kwam er echter een gedachte in haar op. Ze dronk uit deze fles. Met haar lippen. Het virus was vooral besmettelijk via lichaamssappen, dus ook speeksel. Even twijfelde ze, waarna ze in haar tas begon te rommelen. Ze had hier ergens een doekje.. Hebbes. Ze trok het ding er aan één punt uit en drapeerde het over de opening van de fles. Daarna pakte ze haar vest, die over de stoel had gehangen, en legde haar mouw op de doek. Zo maakte ze de opening zo goed mogelijk schoon. Eigenlijk had Chandra geen idee of dit allemaal wel nut had, niks was hier echt steriel. Het meisje zuchtte, legde haar vest en de doek aan de kant en schonk het kommetje vol met water. Ze kon wel wat missen. Opnieuw pakte ze het kommetje zo voorzichtig mogelijk beet met haar vingertoppen en zette het naast het konijn neer.

Met een zucht liet ze zich terug ploffen in de oude, leren stoel. Meteen vertrok haar gezicht. Oud leer, heerlijk. Wat een gedoe was dit allemaal. Die hond had geen idee in wat voor situatie hij zich had geplaatst. Of waarin hij haar had geplaatst. Dat konijn zag er behoorlijk aanlokkelijk uit. Ze had een met waarmee ze het kon villen, maar zodra ze het aanraakte, kon de hond er niet meer van eten.. Haar maag rommelde hard, alsof hij haar wilde overhalen om de beslissing te nemen. Chandra beet op haar lip. Wat moest ze doen?

OOC: Beetje laat, sorry!
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kanto-experience.actieforum.com/
Fade

Fade


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 3 Years
Remission: Good

|| A place to hide || Empty
BerichtOnderwerp: Re: || A place to hide || || A place to hide || Emptywo aug 14, 2013 2:41 am

Het meisje leek te schrikken van hem, maar Fade bleef alleen maar aardig en liet zijn tong hijgend uit zijn bek hangen. Met oogjes die twinkelde, ondanks dat hij verschrikkelijk zielig keek, keek hij van het konijn naar de waterfles. Hij zette een paar pootstappen voor uit en meteen reed het meisje op de stoel achteruit. Dat leek hem ook wel leuk. Hij zag het al voor zich hoe hij op de stoel over de peronnen zoefde, zijn tong uit zijn bek en dolblij, en dan crashen in een grote stapel koffers. Waarom niet? En het meisje snapte eindelijk de clue, hoera voor haar. "O, je wilt wat drinken!" Riep het meisje verrast. Hehe, Fade maakte een soort knik, alsof hij haar begreep. Het meisje keek de kamer rond, Fade begreep haar niet en hield zijn kop onbegrijpend scheef. Waarom gaf ze hem de waterfles nou niet? Hij had zo'n dorst, hij kon een hele rivier wel leegdrinken. Maar toen stond het meisje op. Verliet ze hem nou? Hij had net een deal met haar gesloten. Hij blafte twee keer, van verwarring want het meisje liep niet weg, ze liep naar een leeg plantenbakje wat ze uiterst zorgvuldig oppakte en het stof eruit blies. Waarom was ze zo voorzichtig met aanraken van dingen, het leek alsof ze wel ziek was. Had ze misschien..? Nee, ieuw! Voorzichtig deed Fade een stapje achteruit, niet wetende wat nu te doen. Als ze het virus had, wist hij niet zo goed of het wel zo handig was om uit de waterfles te drinken. Maar om nu weg te rennen, terwijl zij zoveel moeite deed was verschrikkelijk niet-aardig, dus hij besloot te staan waar hij stond en de handelingen van het meisje zorgvuldig te volgen. het meisje liep naar het bureau maar kwam daar tot stilstand. Ze had het ook beseft. En nu? Fade was gaan zitten, zijn blije karakter was er nog steeds maar hij voelde ook hoe zijn hart klopte van lichte adrenaline en spanning. Alsof deze stap cruciaal was. En eigenlijk was het dat ook. Maar het meisje kwam op een idee. Ze pakte een papieren doekje uit haar tas en hield het vast met haar mouw.Zo maakte ze het schoon en legde het vervolgens weg. Het meisje zuchtte en schonk wat water in het kommetje. Water! Zijn gezicht klaarde weer op. Heerlijk water! Nu kon hij eindelijk de droogt uit zijn mond verdrijven. Ze pakte het kommetje voorzichtig op en zette het naast het konijn neer. Fade was opgesprongen en zijn staart kwispelde vrolijk en van dankbaarheid. Meteen begon hij te drinken. Het meisje plofte terug in de stoel en bleef daar zitten. Toen Fade's dorst gelest was keek hij haar aan. Het was duidelijk dat ze in een strijd zat. Hij hoefde het konijn niet, hij kon later nog wel wat anders vangen. Met zijn snuit duwde hij het helemaal naar haar toe. Misschien maakte dat duidelijk dat hij later wel een maaltijd zou nuttigen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




|| A place to hide || Empty
BerichtOnderwerp: Re: || A place to hide || || A place to hide || Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

|| A place to hide ||

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» The unexpected person, in a common place. [Liz]

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Trainstation Sero-