Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Destroyin' Curse

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Liz

Liz


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 25
Remission: Wrong

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptydi jul 09, 2013 8:43 am

'Het zal je verleren ooit nog eens weg te rennen.' Sprak vader recht in mijn gezicht, zonder enige pardon voor de extra spuug consumptie erbij. Strak met kaken op elkaar geklemd en handen op mijn rug, niet bewegend, keek ik strak vooruit. Tien jaar werd mij gegeven, evenals de naam Anna Elizabeth. Ik hield liever van Liz. Het klonk veel stoerder en beter dan die lange nette naam. Het was waar, we waren een nette familie. Alleen er was één probleem. De naam werd tegenwoordig niet langer in stand gehouden. En dat kwam allemaal maar door één ding. Of eigenlijk probleem. Mij. Ik hield ervan om het waaghalsje te zijn, me totaal niet aan de regels te houden en in het geheim lessen te krijgen in zelfverdediging. Dat was het voordelige aan rijk zijn en weinig toezicht, dan was alles mogelijk.
Als er iets me dwars zat was het wel de privé kostschool waar ik heen moest, enkel meiden waren er te vinden. Zoveel van die attitude tutjes dat ik er ziek van werd. Pesten deden ze graag, op allerlei manieren. Van roddelen, schelden naar harde daden. M'n hoofdhuid was nog steeds gevoelig van de vorige vrijdag, waarbij drie blonde tutjes duidelijk het doel op mij hadden gericht. In de meisjes wc was het gebeurd, aan m'n haren getrokken, geschopt en geslagen. Pijnlijk dacht ik aan vanmorgen, had enkel in ondergoed voor de spiegel gestaan en mezelf bekeken. De schrammen, blauwe plekken en gevoelige nagel afdrukken waren nog te zien op m'n lichaam. Er zou een dag komen waarbij er wraak kwam. En aan signalen in mijn omgeving te zien, vooral als ik alleen was, zou het niet lang meer duren voordat ik daar de kans voor had. En terwijl ik m'n best deed om serieus te blijven staren naar niets in het bijzonder, kon ik het niet helpen om een grijns erbij te toveren. Die gedachte verblijdde me. Waarop een klap tegen m'n kaak te voelen was.


Ademhaling was lastig onder controle te houden, evenals het kokende bloed wat wild door haar aderen stroomde. Maar ze wist wel beter, ze moest het bij elkaar houden. Altijd oplettend blijven op wat er zou gebeuren, vooral nu ze er alleen voor stond. Liz was eraan gewend, het 'loner' zijn. Ze had in de jaren door geleerd hoe ze moest overleven, en vooral moorden. Niet enkel avondeten, maar ook het jagen op mensen en grotere dieren. Het was een overlevingsinstinct voor haar geworden. Als er niets anders op zat, was mensenvlees in tijden zoals deze helemaal niet zo'n big deal. Bovendien was het nog goed ook. Alle bouwstoffen die ze nodig had zaten er in, in de juiste delen van het lichaam dan. En enkel de lichamen zonder de ziekte. Ze had het nog aardig volgehouden, al was het gebied waar ze zich al een tijd bevond ook al besmet geraakt. Het had weinig symptomen en snelle dood. Ze had het mogen aanschouwen bij wachters in het kasteelachtige gebouw waar ze in had gewoond. En gevangenen achter slot en grendel, ze had zich als tiener uitstekend vermaakt. Het wraak nemen op schoolgenoten, dat was slechts een korte periode. Daar was het niet langer op gebleven, de cirkel van slachtoffers was groter en groter geworden met de tijd. De tijd waarin mensen verslechterde en zij wel steeds geweldadiger begon te worden.
De blondine staarde naar zichzelf in het meer, al knielend. Uit verveling, wachtende tot de zon niet langer een ochtendgloed over het gebied uitsmeerde, had ze in gedachten gezeten. Af en toe wat zand gepakt en tussen haar vingers gewreven, wat uiteindelijk wel wat vuil eraf haalde. Maar om echt schoon te worden moest ze toch echt het lot ondergaan, het koude water induiken. Hoewel het in de loop van de dag niet lang koud zou zijn, was dit de kans die ze moest nemen. En al langzaam kleedde ze zichzelf uit, net zoals ze vroeger iedere dag voor de spiegel had gedaan. Alles af, net zolang tot enkel ondergoed overbleef. En met gedachten op stil, kleren langs de kant evenals wapens, liep ze zonder de temperatuur te voelen het water in. Haren niet eens omhoog gebonden, gewoon laten slingerend, probeerde ze het vuil van haar lichaam af te boenen. Het werd kouder en kouder, maar het moest gebeuren. Naar natuur ruiken was voordelig, maar op een gegeven moment was de stank niet meer te harden en was het zeker weten geen dekking meer tegen dieren die alles deden tegen het stillen van de honger. Kort keek ze de omgeving rond, al klappertandende.
De ondergrond was niet lekker om op te staan, wetende dat er van alles in het meer geflikkerd werd. Van gebruikte bierdopjes naar lijken, noem maar op. Ze stond er niet graag in, maar natte schoenen was geen doen om mee te lopen. Het werd zwaarder en duurde dagen voor het droog zou zijn.
Geknetter van een tak dat brak deed haar op kijken, gelijk stoppen met waarmee ze bezig was. Haar ogen schoten opnieuw de omgeving rond. En zonder aarzeling rende ze terug naar de kant, merkte hoe haar linkervoet bij een afzet haast diep wegzakte in de modder. Al voelde het meer giftig aan dan gewoon smerig zanderig. De blondine kreeg er de rillingen van, pakte de kleding als een paniekerige op en probeerde die over haar lichaam te trekken. Uit veiligheid pakte ze een geslepen machete op en hield die vast, voor het geval er iemand in de buurt was die het niet goed op haar voor had.

[&Rat]
Terug naar boven Ga naar beneden
Rat

Rat


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 1,2 jaar
Remission: Neutral

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptyzo jul 14, 2013 1:20 am

Een viertal korte pootjes trippelde met een snelle pas in de richting van het meer.  Ze ondersteunden een langgerekt lichaam met een beige en witte vacht. Wie de grote, alert staande oren zag, zou dit dier al snel herkennen als een hond. En niet zomaar een hond, maar een vrouwelijke Pembroke Welsh Corgi.
Er heerste rust langs het pad dat ze nam. Geen enkel ander dier was er te zien, wat geen wonder was met de lage populatie tegenwoordig. Natuurlijk was de kans groot dat insecten en ondergrondse wezens zich in haar buurt bevonden, maar hier dacht ze niet over na. Survival of the fittest was namelijk van toepassing. Wie zich teveel bekommerde om anderen, kon net zo goed zelfmoord plegen. De hond wist dat hier waarheid in zat, maar dacht er verder eigenlijk nooit over na. Er waren toch nooit wezens geweest die met haar samen wilden werken en tot nu toe vond ze dat prima, zelfs al was haar leven daardoor zo nu en dan wat eenzaam. Tot nu toe had de jonge hond echter nooit iemand ontmoet met wie ze een band zou willen scheppen, dus vond ze het prima om in haar eentje rond te dwalen.

Haar eenzaamheid was voor haar misschien geen probleem, maar de manier waarop ze er mee om ging scheen voor anderen soms wat vreemd over te komen. Het was niets wat grote problemen veroorzaakte, maar blijkbaar wel genoeg voor zij die haar kenden om haar een bijnaam te geven: Rat. Ze was er zo aan gewend om Rat te worden genoemd, dat ze dat gebruikte als naam wanneer iemand vroeg hoe ze heette. Ze kende haar oorspronkelijke naam zelfs niet meer, omdat ook haar moeder toen ze nog klein was de bijnaam van de rest van de dierenwereld had overgenomen. Rat had er eerst tegen geprotesteerd. Ze was immers een hond en geen knaagdier, maar het was tevergeefs en ergens lag de naam wel lekker in de mond. Ze had het geaccepteerd en was zich er misschien ook wel een beetje naar gaan gedragen. Misschien had ze wel besloten om er niet moeilijk meer over te doen omdat een naam toch niet heel belangrijk was voor haar. Het was slechts een woord wat je gebruikte om iemand aan te spreken. Soms iets verzonnen, soms iets met een betekenis. Maar het was niet zo dat een naam je vormde tot wie je was. Rat geloofde daar in elk geval niet in.

Zelfs toen Rat het meer bereikt had, was het rustig. Op het eerste gezicht was er geen enkel ander wezen bij het meer, en dat vond ze best. Ondanks het feit dat ze een hond was waren haar sociale vaardigheden soms nog wat aan de lage kant. Ze ging gewoon op haar volledig eigen manier met anderen om, en niet iedereen waardeerde dat.
Ze wilde net de struiken verlaten en zich naar het water toe begeven toen ze een gedaante zag bewegen. Aan de anatomie te zien was het een mens. Meteen was haar interesse gewekt. Mensen waren de vreemdste wezens die Rat kende en ze zou ze waarschijnlijk nooit begrijpen. Het waren de enige wezens waarmee ze echt moeite had met communiceren. Die complicaties zorgden echter voor interesse bij Rat. Waarom kon ze mensen niet begrijpen en wat als ze ze wel begreep? Dat ze slechte ervaringen had gehad met mensen vergat ze nu totaal terwijl ze met rechtopstaande oren het mens probeerde te benaderen.

Er was echter één probleem. De bosbodem stond haar niet toe dat ze in stilte het mens observeerde. Een takje lag in de weg, die een luid krakend geluid maakte toen ze haar korte, mollige pootje er op neerzette. Het mens schrok hier van, en ook Rat bleef stokstijf staan, hoewel dat meer was in afwachting van wat het mens zou gaan doen. Ze verliet het meer en trok haar vacht, wat ze schijnbaar uit had gedaan, over haar gladde huid heen. Vervolgens nam ze een soort draagbare klauw in haar hand. Als reactie keek Rat even naar haar eigen klauwen, die lang niet zo scherp oogden als de klauw die het mens bij zich had. Even vroeg ze zich af of ze het mens kon vragen of ze nog zo’n klauw had voor haar, maar toen bedacht ze zich dat ze niet met haar kon communiceren. Toch wilde de Corgi haar mens nu niet weer verlaten. Ze was net zo dichtbij gekomen, en er schenen verder geen tekenen van gevaar te zijn. Dus zette ze haar grootste puppyogen op en waggelde ze langzaam de struik uit, in de richting van het mens.  Het kleine knobbeltje dat haar staart moest voorstellen wiebelde zachtjes heen en weer. En hoe dichter bij ze kwam, hoe leuker ze het vond. Op het moment dat ze de benen van het mens had bereikt, liep ze allang niet meer. Ze sprong vrolijk in de rondte en kwispelde zo hard ze kon. Er was iets aan dit mens wat haar gewoon zo vrolijk maakte. Het allermeeste van alles hoopte ze dat dit gevoel van vreugde wederzijds was. Misschien zou Rat dan eindelijk een maatje hebben om samen mee te leven.
Terug naar boven Ga naar beneden
Liz

Liz


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 25
Remission: Wrong

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptydo aug 08, 2013 8:36 am

Tegenstrijdig probeerde ze de witte, of wat er inmiddels nog van de witte kleur over was door het overtollige gebruik, tanktop over haar hoofd te trekken. Haar huid was nat en daardoor plakte de luchtige stof er tegen aan. Ze had geen tijd om kleren te wassen, ze was geen verdomd huiswijf. Slordig had ze de kleding aan gedaan, checkte gelijk de omgeving met de machete in haar hand. Terwijl ze langzaam een aantal passen naar voren zette, een spanning stijgende in haar buik, bang dat er ieder moment een moordlustig, hongerig en wild dier tevoorschijn zou komen en haar vast zou zetten. Tussen het water en het land, op het kleine modderige stukje land dat ze stond. Bamboestroken die het ieder moment zouden begeven, als het al niet aan de waterige modder lag.
Op dat moment verraadde het wezen zich door een beweging te maken, afscheidend van de stand vaste omgeving. Wind was er nauwelijks. Ze wist het zeker, dit had niets met het weer te maken. Degene stond haar vast te bespioneren, kon niet wachten om haar neer te halen, in het water te duwen en haar wapen te stelen of haar aan stukken te scheuren. Een brok ontstond in haar keel. Ze moest hier weg en gauw. Liz stond vast en het was de meest akelige positie waarin ze zich in kon bevinden. Voor deze vroege ochtend, het hoefde nog niet. Er hoefde nog geen moord te worden gepleegd. Op deze mooie zonsopgang. Een geluid liet haar hoofd omdraaien naar het punt waar het vandaan kwam. Vanuit een struik kwam iets anders gelopen dan dat ze verwacht had. Iets veel kleiners. Toch kon ze het dier niet onderschatten, het kon verwilderd zijn en geen risico lopen om haar kwijt te raken als avondmaal. Of beter gezegd: ochtend maal in dit geval. De hond kwam dichterbij, maar had geen intentie, tot haar verbazing, tot haar aan te vallen. Moedeloos liet ze het wapen wat ze klam in haar hand vasthield rustig zakken, tot het buiten het bereik van het hondje was. Ze wist niet wat dit nu precies voor moest stellen. Dit was zeker geen poging tot aanvallen. Het leek vrede proberen te sluiten. Of iets in die trant. Liz snapte er weinig van en duwde met haar natte been tegen de vacht van het beest aan, om het iets van haar afstand te doen houden. Eigenlijk zag de hond er best grappig uit. Het was een Corgi, aan de bouw en vacht te zien. Ze herkende het beestje wel. Haar oma had er ook één gehad. Een schat van een hond. Helaas vroegtijdig overleden aan een kwaadaardig bolletje kanker in de borst. Ze wist nog hoe ze er uren mee kon lopen, zonder dat het beestje ook maar een vlieg kwaad zou doen. Ja, ze had echt een band ermee gehad. Nu ze naar de wilde Corgi keek, of eigenlijk wist ze niet eens of het wel wild was, kwamen al die herinneringen terug. Liz zuchtte en greep een takje van de grond af. Gooide die een aantal meter verderop terug de bosjes in. ''Apport!'' Zei ze met een ietwat voorzichtig volume en maakte daarna de aanstalten om terug naar haar 'veilige' plek te gaan waar ze zich gevestigd had.
Zonder nog eens te kijken of het dier wel daadwerkelijk achter de tak aan was gegaan, daar was blijven staan of achter haar aan hobbelde, zette ze een snelle pas in en liep het pad terug waarmee ze ook heen naar het meer was gekomen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Rat

Rat


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 1,2 jaar
Remission: Neutral

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptyza aug 17, 2013 10:38 am

Het mens reageerde absoluut niet met de vreugde waarmee Rat haar had begroet. Haar enthousiasme zakte daarom ook af, waardoor ze alleen maar stil stond te staren naar haar. Toen het been van het mens haar kant op ging en haar weg duwde, deed ze een sprong opzij. Even dacht ze dat het mens wilde spelen en sprong ze vrolijk weer op haar voet af, maar het enthousiaste miste bij het mens en al snel verloor Rat ook de zin om te spelen. Ze richtte opnieuw haar blik strak op de vrouw voor haar, zich afvragend wat er in haar vreemde ronde kop om ging. Dit zou niet de eerste keer zijn dat Rat werd afgewezen door een potentiele partner. Ze had vaker geprobeerd een band op te bouwen met een ander wezen – zelfs wezens met wie ze wel op normaal niveau kon communiceren – maar nooit met succes. Ze accepteerde daarom het feit dat ze voorlopig alleen moest leven.

Rat bestudeerde aandachtig het mens en het leek er op dat zij hetzelfde deed. Het viel haar op dat het mens een bepaalde blik in haar ogen had – de blik van een jager. Dit mens was geen jonge spring in het veld, maar een ervaren overlever die wist hoe ze zichzelf staande moest houden. Dat soort karakters interesseerden Rat altijd. Zelf stond ze bekend om haar rat-achtige gedrag: Eten wat ze vinden kon, rondkruipen door smalle gangetjes. Ze had zelfs een tijdje in het riool door proberen te brengen, maar was al snel tot de conclusie gekomen dat daar niet veel te zoeken was voor haar. Niet lang daarna had ze haar meest recente schuilplaats gevonden, die honderd keer zo comfortabel was als het donkere riool. En bovendien een stuk schoner.

Plotseling kwam het mens in beweging. Ze verplaatste zich en pakte een tak op van de grond. Rat keek met grote ogen en gespitste oren toe. Het wapen in het mens haar hand was haar heus wel opgevallen, dus waarom zou ze een tak pakken. Rat had de neiging om weg te rennen voor ze iets naar haar hoofd gegooid kreeg – wat haar ook al eerder was gebeurd – maar wachtte in plaats daarvan af. De tak werd inderdaad gegooid, maar niet naar haar hoofd, en het mens riep er een soort menselijke strijdkreet bij. Rat volgde de baan van de tak met haar ogen tot het volledig stil op de grond lag en het voor haar niet interessant genoeg meer was. Ze wilde haar blik weer op het mens richten en haar vragend aankijken, maar toen ze haar kop gedraaid had zag ze tot haar schrik dat het mens weg was. Ze keek vluchtig om haar heen om te zien waar ze gebleven was, en zag uiteindelijk nog net haar schoen tussen wat bomen verdwijnen. Ze twijfelde geen twee tellen en rende op volle snelheid achter het mens aan.

Het was overduidelijk dat Rat sneller was dan het mens, ondanks het feit dat het mens een flink stuk groter was. Zo zag je maar dat op vier poten lopen een flink voordeel met zich meebracht. Al… kon het ook zijn omdat Rat op volle snelheid rende, en het mens niet. Desalniettemin had Rat haar snel bijgehaald en greep ze met haar bek naar haar enkels. Ze zette haar tanden stevig in de los hangende vacht van het been van het mens vast en begon er vervolgens aan te trekken. Hiermee probeerde ze te zeggen dat ze het niet oké vond dat ze zomaar weg was gelopen en dat ze wilde dat ze bleef. Rat wilde haar nog langer observeren, en het kon haar weinig schelen wat het mens daar van vond.



Laatst aangepast door Rat op di sep 24, 2013 12:49 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Liz

Liz


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 25
Remission: Wrong

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptyma sep 16, 2013 8:52 pm

Over dode takken, bamboebladeren en eikel dopjes heen lopende, begaf ze zich, zo stil mogelijk, een baan door de planten heen. De weg die ze hierheen ook genomen had probeerde ze terug te nemen. Alleen de grond kraakte zo degelijk dat ze bang was dat het beest terug zou komen. Ze probeerde naar de omgeving te luisteren, of er iemand schreeuwde om zijn huisdier die hij kwijt geraakt was. Tevergeefs gebeurde dat niet. Het enige geluid was van de natuur zelf. Hoewel Europa inmiddels zodanig vergaan was, hield de natuur zichzelf nog altijd zo goed mogelijk in stand. Dat was het enige waar ze nog op kon leven, vertrouwen in iemand anders had ze niet. Mensen waren niet te vertrouwen, vooral niet omdat ze al vaker iets gestolen had uit de vestigingen die sommigen hadden gemaakt in stadsgebouwen en dieren had ze nooit echt wat mee gehad. Al was het, zoals in dit geval, een hond geweest. Ze herinnerde zich wel hoe ze zo vaak mogelijk op bezoek ging bij haar grootmoeder. Die had tenminste wel iets om haar gegeven en verteld dat ze van zich af moest bijten, net zoals dat de hond haar dat gezegd had met een hangende tong uit zijn bek. Het was een gek beest, waar ze deze ook voor aan zag. Als het niet al enorm verwilderd was.
Ze was nog niet ver verwijderd van het meer of ze hoorde het getrippel van pootjes die zich razendsnel naar haar bevonden. Vanuit haar ooghoeken, terwijl de machete kalm in haar linkerhand hing, zag ze hetzelfde dier naar haar terugkeren. Gelijk liet die het daar niet bij zitten, opende haar bek en sloot die om één van haar enkels heen. Tenminste, ze hapte in een gescheurde broekspijp. Liz besloot stil te staan, hier kwam ze niet verder mee en als de Corgi nog speels zou gaan blaffen was ze helemaal de klos. Niemand was meer veilig tegenwoordig, vooral dieren waren geliefd als overlevingskans voor avondeten. Vlug keek ze om zich heen, merkte dat de omgeving nog altijd leeg was qua mensen. Daarna keerde ze haar blik terug naar de hond, probeerde die af te schudden van haar broek. Tevergeefs werkte het niet zomaar, dus ging ze in haar hurken. Greep het beest in haar nekvel, om het hopelijk los te scheuren van haar. ''Hee, psst.'' Bracht ze zacht uit, om de aandacht te trekken. Ze wist niet zeker of het een slim idee was, maar tegenwoordig leken alle ideeën waar ze mee kwam volledig krankzinnig. Niets was meer zoals het vroeger was en toonde ze geen genade voor een ander. Al had ze ergens het idee dat ze nog lang niet van dit beest af zou zijn, hoeveel ze het idee van een partner hebben ook verafschuwde. ''Hee, hee,'' een stok pakkende hield ze het voor de Corgi haar neus. ''Is dit wat je wilt?'' Oké, ze moest toegeven. Ergens had ze dit gemist, het spelen met iemand die haar niet zou veroordelen. Ze voelde hoe de ochtendzon door een mix van boomtakken achter haar doorscheen en haar rug verwarmde. Dat was veel beter dan de natte, kleffe tanktop te voelen. Haar maag volgde een grommend geluid, ze had al enige tijd niet meer gegeten. Ze voelde met haar losse hand of ze ergens toevallig eten bij zich had, vond een paar hazelnootjes in haar broekzak. Dat was het enige wat ze nu kon vinden, straks in haar hutje zou ze zich meer gaan voeden met stukjes appel. Een vijftal nootjes verschenen in de palm van haar hand zodra ze die uit haar broekzak haalde. Eén duwde ze tussen haar lippen, terwijl ze al die tijd haar ogen op het beestje niet verloren had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Rat

Rat


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 1,2 jaar
Remission: Neutral

Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Emptydi sep 24, 2013 1:52 am

Lang hoefde Rat niet aan de broekspijp van het mens te trekken om haar aandacht te krijgen. Ze hurkte neer, maar Rat bleef haar tanden stevig in de stof vast duwen en zichzelf met haar pootjes naar achter duwen. Haar pogingen werden gestopt toen het mens haar bij haar nek vastpakte. Dit deed geen pijn, maar gaf wel een vervelend gevoel, en liet Rat bovendien realiseren dat ze nu de aandacht van het mens wel echt goed te pakken had. Rat haar heldere bruine ogen zochten contact met die van het wezen voor haar. Dit wezen scheen echter meer aandacht voor iets anders te hebben. Wat dit was, werd al snel duidelijk, aangezien ze een stok voor Rat haar neus hield. Rat keek er even verward naar en nam toen het houten voorwerp vast in haar kleine bekje. Ze twijfelde echter nog, liet een paar keer de stok los voor ze hem echt pakte en probeerde hem voor zichzelf te winnen. Ze trok met net zo veel kracht aan de stok als waarmee ze aan de broek van het menselijke wezen had getrokken. Af en toe verloor ze bijna haar grip er op en moest ze even loslaten om hem weer beter terug te pakken. Ze stopte uiteindelijk vrij snel omdat de smaak van schors en splinters minder smakelijk was dan het klinkt.

De ogen van de corgi vielen op de nootjes die het mens aan het opeten was en het liet haar zich realiseren dat ze eigenlijk wel trek in iets had. Ze was een zorgeloze hond, het enige waar ze zich echt om bekommerde was dat ze zo nu en dan wat te eten naar binnen kreeg. Dit was vast wel te merken geweest uit haar gedrag: hoe ze het mens zomaar benaderd had, hoe ze zojuist met de stok had zitten spelen, en hoe ze nu aan de hand van het mens probeerde te likken in de hoop dat ze de hint begreep en haar één van de nootjes gaf. Of alle nootjes natuurlijk, maar aangezien voedsel schaars was in dit leven moest ze niet te gierig worden. Misschien kon ze zich aan het mens bewijzen door nog wat te eten voor haar te vinden. Prooidieren waren zeldzaam, zeker de kleineren die Rat zou kunnen opjagen. Ze had wel eens herten rond zien lopen, maar had ze altijd met rust gelaten omdat die natuurlijk te groot waren voor een kleine schoothond om neer te halen. Daarnaast waren de prooidieren die er nog wel waren slim genoeg om zich in de bomen te verbergen, waar Rat niet bij zou kunnen. Het meeste eten wat ze tot nu toe had gehad, had ze verkregen door middel van anderen. Zij zocht het op en liet een ander het voor haar af maken, om vervolgens de buit te delen. Aan de geuren om de twee levenden heen was echter te ruiken dat er in de buurt geen dieren zaten die het jagen waard waren. Of ze hadden hun geur gemaskeerd zodat Rat niet kon ruiken dat ze in de buurt waren, wat misschien nog wel waarschijnlijker was. Desalniettemin had ze trek, en aan hazelnootjes zou ze ondanks haar kleine omvang niet genoeg hebben. Ze kefte zachtjes, hopend de hint duidelijk te maken aan het mens, want in haar eentje zou ze haar honger niet kunnen stillen.

Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Destroyin' Curse Empty
BerichtOnderwerp: Re: Destroyin' Curse Destroyin' Curse Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Destroyin' Curse

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Lake Contaminari-