Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

Greenhorn Hunter

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Tomari

Tomari


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 4 jaar oud
Remission: Neutral

Greenhorn Hunter Empty
BerichtOnderwerp: Greenhorn Hunter Greenhorn Hunter Emptyza jul 27, 2013 8:48 am

Een havik streek zacht neer op een boomstronk diep in het woud. Tomari keek rond, hij zocht naar tekenen van de ziekte die overal dieren en mensen doodde. Zelf gaf hij niet veel om de menselijke slachtoffers, maar hij wou liever niet sterven.
Tomari zocht een plek om zijn thuis te noemen. Zelf was hij pas net het nest uit en dus stond hij nu op zichzelf. Hij leerde echter snel. Eet geen mens of dier dat geïnfecteerd is. Blijf niet lang in een gebied waar al een havik zit of het loopt uit of vechten over eten en territorium. Dat waren de regels die hij nu al geleerd had uit observatie en ervaring, samen met nog een paar wijsheden zoals weg blijven uit steden en dicht bij water blijven waar meer prooi was.
In zo een bos waar hij nu zat moest er ergens wel een meer of rivier zijn, het weelderig groen spreidde te ver en was te talrijk om enkel te komen van regen. maar het was niet het groen wat Tomari interresseerde. hij zocht naar prooi, naar vers vlees om zijn maag mee te vullen na een lange vlucht.

(vrij voor iedereen)
Terug naar boven Ga naar beneden
Envy

Greenhorn Hunter 2qjzwas
Envy


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 7
Remission: Neutral

Greenhorn Hunter Empty
BerichtOnderwerp: Re: Greenhorn Hunter Greenhorn Hunter Emptyzo jul 28, 2013 5:43 am

Oh Esri, wat had ik gedaan? Vele maanden had ik de hongerpijnen genegeerd als ze me probeerden over te halen van een besmet lichaam te eten. Maar het was steeds en steeds moeilijker geworden. Vele struiken droegen maar heel weinig fruit dit zomerseizoen, niet genoeg voor alle dieren in dit gebied om zich te voeden. Elke keer als ik eindelijk weer een struik had gevonden, was alles al weggevreten en lagen er enkel nog een paar ellendige, ingezakte en gistende stukken fruit op de grond, die ik dan maar met veel tegenzin op at, waarna ik me een paar dagen ziek voelde. Maar je ziek voelen was minder erg dan dood zijn.  De insecten die ik meestal at om mijn maag te vullen, voelden ook de klappen van het minimale voedselaanbod. Misschien kon je ze nog in grote getalen vinden als je grote platte stenen optilde uit de grond, maar als een vogel met beperkte spierkracht was dit onmogelijk te bereiken. Ik moest het doen met de motten van de bomen af plukken. Ze smaakten afgrijselijk en je bek werd droog van die poederige dunne vleugels.

Maar nu terug naar het echte probleem, ik had na meerdere dagen niks gegeten te hebben, een gestorven eend gevonden. Nu moest je je in deze tijden natuurlijk altijd afvragen hoe een dood dier gestorven was. Waarom ik dat deze keer niet deed, terwijl ik het zo lang zorgvuldig wel had gedaan, bleef me nog steeds enigsinds een raadsel. Misschien omdat het lichaam al opengereten en aangevreten was. Ik heb lang voor de eend gestaan en bedacht dat ik het risico niet moest nemen, hoe erg mijn maag ook zeurde, hoe erg mijn lichaam smeekte om energie. Misschien had ik mezelf toegezegd dat het niet mogelijk was dat iemand anders zo dom was om van een besmet lichaam te eten. Het leken op sporen van een hond, en honden hadden zo'n goed reukorgaan dat ze de geur van besmet vlees makkelijk moesten ruiken, iets dat ik niet kon. Ik nam de keuze dan maar toch een stuk vlees af te scheuren, en hoewel de smaak me niet helemaal aanstond, at ik automatisch door, hoe raar de smaak ook was, het vulde mijn maag voor het eerst in tijden.

Maar was dat het waard? Nee, dat mocht het niet waard zijn. Helemaal zeker weet ik niet of het lijk besmet was, maar sinds die dag voel ik me vreemd. Ik durf niet meer te slapen omdat ik bang ben dat ik s'avonds ziek word en doodval. Ik heb nog geen duidelijke symptomen gehad, dus misschien maakte ik mezelf gek.


De vrouwelijke roek landde langs een klein watertje in het bos waar ze net een tijd over gescheerd had en stak haar lange snavel in het water, om water op te nemen en die uiteindelijk achterover te slaan. Daarna keek ze schichtig om zich heen, meestal deed ze dat vóórdat ze ging drinken in een onbekend gebied, maar al die gedachten om het virus maakten het dat ze veel minder scherp was en vele fouten maakte. Ze zuchtte, haatte zichzelf enkele seconden en liet toen haar diepe, duistere ogen vallen op de vogel die maar enkele meters van haar verwijderd op een boomstronk zat. Fuck. Kijk, daarom moest je jezelf scherp houden, voor hetzelfde geld had de havik net zo'n honger als zij had en was hij opgesprongen om zijn klauwen om haar nek te knijpen en haar aan stukken te scheuren. De roek dook ietsjes in elkaar, wist zich niet te bedenken wat ze moest doen. Als ze weg vluchtte, dan triggerde dat ongetwijfeld het jachtinstinct van de roofvogel. Ze moest het anders spelen. Onnatuurlijk, maar levensreddend. Misschien. Ze vloog op en ging in de buurt van de vogel op een tak zitten, en staarde naar hem. ''Ben je hier om uit te rusten of om de dood te brengen?'' kraaide het dier.
Terug naar boven Ga naar beneden
Tomari

Tomari


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 4 jaar oud
Remission: Neutral

Greenhorn Hunter Empty
BerichtOnderwerp: Re: Greenhorn Hunter Greenhorn Hunter Emptyza sep 14, 2013 10:05 am

Tomari's ogen gingen in een keer op scherm toen hij de roek even verder zag landen naast een klein watertje. Hij was verrast. Hoe had de vogel hem niet gezien? Dat moest wel het geval zijn, anders had de roek nooit zo terloops aan komen vliegen, en al helemaal niet geland.

Snel keek Tomari de vogel over. Het was mager, maar er zat nog genoeg vlees op de botten om een maaltijd te noemen. Dat was echter niet het enige waar je in deze tijd naar moest kijken. de ziekte had meer levens geeist dan de honger die het volgde. Er waren genoeg dieren in hun wanhoop voor voedsel besmet vlees en vrucht gaan eten en waren als het resultaat daarvan dood gegaan.

Tomari leeft nog omdat hij voorzichtig was. Dat wist hij dondersgoed. En het resultaat was dat hij nog vlees op zijn botten had. Hij was snel en scherp. Hij had echter zat prooi laten gaan omdat hij niet zeker wist of het dier wat hij jaagde besmet was of niet. En de roek wist hij niet.

Toen ze op vloog schoot hij echter razendsnel in positie, klaar om achter de roek aan te gaan. Hij kon de symptomen altijd nog vast stellen na de vangst. Maar toen de roek op een tak weer landde staarde hij vol verbazing naar het dier. Ze wist dat hij er was, dat hij haar als prooi zou zien. haar gedrag ging regelrecht in met wat Tomari van prooi verwacht was. "Als ik de kans krijg allebij" antwoorde Tomari de roek terwijl hij probeerde te snappen wat de roek aan het doen was.
Terug naar boven Ga naar beneden
Envy

Greenhorn Hunter 2qjzwas
Envy


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 7
Remission: Neutral

Greenhorn Hunter Empty
BerichtOnderwerp: Re: Greenhorn Hunter Greenhorn Hunter Emptydi sep 24, 2013 1:11 am

"Als ik de kans krijg allebij" De havik reageerde agressiever dan ze had gedacht. Ze had het wel kunnen verwachten, het was tenslotte een roofvogel en ze moest niet denken dat iedereen elkaar wou helpen in dit apocalyptische landschap, iedereen was hier voor zichzelf, en de havik moest minstens zoveel honger hebben als zij had wanneer ze dat besmette vlees naar binnen had gewerkt. Meteen voelde ze zich een stommeling, een stommeling omdat ze zo achteloos bij een roofvogel was geland. Als ze zo doorging zou ze niet lang meer leven. Ze keek Tomari strak aan in zijn gele, krankzinnig lijkende ogen. Haar kraaloogjes glommen in het zwakke zonlicht. Ineens greep ze wat van haar gedurfdheid bij elkaar en antwoordde de mannelijke havik. ''Niet zo snel, roofvogel.'' sprak ze, waarna ze even slikte, maar ze besloot nu door te gaan. ''Jij mag dan wel scherpe klauwen hebben, en groter zijn dan mij.. maar onderschat mijn snavel niet.'' kraaide ze brutaal tegen Tomari. Ze probeerde zich absoluut stoerder voor te doen dan als ze was, omdat ze bang was dat als ze ondergeschikt deed, de vogel haar sowieso als een makkelijke prooi zag. Toch zat er een kern van waarheid in haar gebluf, als ze snel zou reageren en goed zou vechten, dan was haar snavel een effectief wapen. Hij was lang en scherp, en in een conflict kon ze met een enkele beweging een oog uitsteken.

Terwijl ik een antwoord verwachtte en afwachtte van de stevig ogende roofvogel begon ik langzaamaan te trillen. Was het de spanning die mijn lichaam zo liet bewegen, of was het de ziekte? Ik wist het niet zeker totdat een vreselijke misselijkheid me raakte en mijn maag deed omkeren. Ik probeerde me nog steeds stoer te houden, mijn kop opgeheven, mijn borstveren trots vooruit. Maar mijn lichaam protesteerde, en steeds feller. Ik kreeg het bloedheet, opende mijn snavel en begon te hijgen. Mijn lichaam wou zich buigen om mijn maaginhoud eruit te gooien, maar wanneer ik het op voelde borrelen, slikte ik het gauw door. Zonder ook maar iets te zeggen tegen de roofvogel, keerde ik me om naar het water en stak mijn snavel erin om snel wat slokken naar binnen te werken, in de hoop dat die zure troep beneden bleef. En verrek, het werkte deze keer. Opgelucht draaide ik me om, met grote ogen, want voor hetzelfde geld was hij nu op me af gesprongen om mij te verassen met een aanval, klaar om zijn klauwen in mijn borst te boren. Ik hijgde, maar bleef zwijgen, nog wachtend op wat de andere vogel zou uitvoeren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Greenhorn Hunter Empty
BerichtOnderwerp: Re: Greenhorn Hunter Greenhorn Hunter Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

Greenhorn Hunter

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Starting to become a great hunter

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Vita forest-