Break keek toe vanaf het dak. Hij leunde naar achter terwijl hij aan het zitten was en ging liggen op de dakpannen. Wolken leken snel voorbij te gaan en de kou trok zijn jas in. “misschien was het toch niet zo slim om te gaan liggen..” Mompelde break tegen zichzelf. Hij schoot overeind toen iemand schreeuwde, keek over het plein onder hem. Hij kon niets vinden… even dacht hij dat het aan hem lag. Hij ging weer liggen, de koppijn die hij had leek hem wel te killen. Hij keek naar boven en hield zijn linkeroog dicht, soms kwam de wind en sloeg zijn haren weg. De wolken leken langs te vliegen, de kou deerde hem niet. Hij legde een hand voor zijn oog en keek weer naar zijn hand toen hij die eraf haalde. Hij dacht terug toen hij net zijn oog had verloren.
Een jongen met wit half lang haar zat in de vensterbank. Keek uit het raam, een verband zat om zijn hoofd en dekte het linker oog af. Vele mensen wezen naar hem en negeerde hem. De jongen keek naar buiten en zijn hand ging langzaam naar het verband. vingers gleden langs het verband, op en neer. Langzaam begon er een rode vlek te komen. De jongen bleef krabben en de vlek werd groter en groter. Het maakte de jongen niet uit, hij bleef krabben. De vlek was zo groot geworden dat het bijna over het hele verband zat. Een straaltje liep naar beneden, vormde een druppel op zijn kin en viel op de grond. Er kwam steeds meer bloed waardoor de straal breder werd. Het druppen ging ook sneller. Er lag nu een klein plasje bloed bij de jongen. Hij stopte niet, dacht aan alles wat hij had meegemaakt, waarom dit was gebeurd wist hij niet. Waarom moet ik het meemaken? Waarom zijn ze er niet meer… Waarom was ik er niet voor ze toen ze me nodig hadden. Steeds meer twijfels en bedenkingen kwamen in hem op. Er stond iemand in de deur opening toe te kijken. De persoon liep snel naar hem toe. “Stop daarmee, Break!” Hij had de hand van Break vast gepakt. Boos sloeg hij deze weg en keek geërgerd naar de persoon. “waar bemoei jij je mee?” Snauwde Break. “Als je iets dwars zit, hoef je jouw leven ervan niet te beroven.” Zei hij kalm.” En als je iets dwars zit, vertel het me dan!” Hij klonk erg overtuigend, maar break leek op hem neer te kijken. “Waarom zou ik je iets gaan vertellen, ga gewoon weg!” De persoon leek niet onder de indruk te staan en bleef Break aankijken. “Omdat ik je anders nooit alleen zal laten, iedereen oordeelt hier, ik wil het zelf meemaken.” Break keek hem nog een keer aan, de persoon lachte vriendelijk en hield uitnodigend een thee voor hem. Break nam deze twijfelend aan, keek erin en zag zijn eigen spiegelbeeld. Hij zag er bitter uit, lachte niet. De persoon ging bij hem zitten en zo bleven die twee nog veel praten.
Break opende zijn ogen weer, de lucht was nog net zo helder als net. Weinig wolken waren nu zichtbaar. Even lachte hij nog een keer over de herinnering. Reim… hij was altijd zo koppig. Maar hij bleef wel aan je zijde, het was Breaks beste vriend. Maar door de jaren heen ging hij een andere kant in, hij ging bij Pandora. Break ging op de richel zitten en keek naar beneden. Wat zou hij hier nog kunnen doen? Nina had hem verlaten nadat hij haar had geholpen. Hij pakte weer wat aspirines gepakt uit zijn kleine tasje en nam er een in. Hij had vreselijke koppijn, er lag nog een knuppel bij hem toen hij wakker was geworden. Dat moest waarschijnlijk hem geraakt te hebben.
Hij stond op en liep wat over het dak heen, het was een klein dorpje dat weinig effect had op de omgeving. Het zag er armzaling uit, als je weet waar Break nou precies van vandaan komt. Van dak naar dak liep hij, uit zijn ooghoek zag hij iemand zitten. Rustig naderde hij vanaf het dak en hield de persoon in de gaten. Na een langere tijd deze persoon in de gaten gehouden te hebben liep hij naar het randje van het dak, ging erop zitten en schommelde wat met zijn schoenen. Een snoepje schudde hij uit zijn mouw en liet deze op de persoon vallen, hij wilde de reactie weten en liet zich van het dak vallen. Met een zachte plof lande hij op de grond. Pakte het snoepje en haalde het papiertje eraf. “Sorry, did I scare you?” Vroeg hij op een mysterieuze toon. Een kleine lach sierde zijn lippen terwijl hij het snoepje op at. “ Xerxes Break, is de naam.” Hij boog voor de persoon en keek weer op. De reactie van deze persoon was nog niet te meten omdat Break de person nog niet goed kende.
~ Mens AUB. en max 2. ~
Onderwerp: Oelala~ 
