Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

The flight.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Chaurus

Chaurus


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: Unkown
Remission: Neutral

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: The flight. The flight. Emptyvr maa 01, 2013 5:35 am

Muziek
Het was een mooie dag. Iets wat je niet zo verwachten in deze tijd. Het was dan ook al wat warmer aan het worden. Echter, was het nog niet zo warm dat je zonder jas kon gaan lopen. Wel begonnen de eerste vogels zich al van zich te laten horen. Op een eenzame bergtop was een witte vogel te zien. Deze keek over het landschap. Alsof deze ervan genoot. Dat deed dit beest echter ook. Niet iets wat je meteen zou verwachten van een vogel. Deze vogel, een witte raaf, genaamd Chaurus, vond dit soort bezigheden altijd een goeie manier van tijd besteden. Het liet hem even al zijn zorgen vergeten. Al zijn haat jegens de mensen die voor de ramp hadden gezorgd. Al zijn taken als god zijnde.. Hij zuchtte even, en vloog toen op van zijn bergtop. Pas toen hij sommige bergen passeerde zag je hoe groot de raaf was. Toen scheerde langs een rotswand naar beneden. Dit ging met een bijna onmenselijke snelheid. Als je het vanaf een afstandje zou zien, zou je enkel een witte flits voorbij hebben zien gaan. Hij remde af toen hij verder veel lager was gekomen, en ging toen in een horizontale lijn over het landschap vliegen. Ook leek hij kleiner te zijn geworden dan toen hij langs de bergen vloog. Toen keek hij even rond, op zoek naar een lekker karas waar hij van kon eten. Na een tijdje zag hij inderdaad een karkas hij cirkelde er even om heen, en zette toen een landing in. Nu kon je goed zien dat de raaf ongeveer zo groot was als een hert. De raven die bij het karkas zaten, gingen snel weg toen ze de grote raaf zagen. Chaurus hipte naar het karkas toe, en begon ervan te weten. Heerlijk...zulk soort kwaliteit vlees had hij al in geen tijd meer gehad..en zo te proeven ook een vers karkas.
Terug naar boven Ga naar beneden
Destrius

The flight. 28tjjt2
Destrius


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 42, technically.
Remission: Lost

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyvr maa 01, 2013 10:46 am

Een groep berggeiten verplaatsten zich over het bergachtige landschap alsof het een platte vlakte was. Elk steentje wisten ze te vinden en elke hoef werd perfect geplaatst waardoor de groep zich op hoge snelheid door de steile rotswanden kon verplaatsen. De enige dieren in de groep die af en toe een kleine blunder maakten, waren de jonge berggeitjes die het na enkele dagen maar net onder de knie hadden. Ze lieten af en toe steentjes afbrokkelen of ze struikelden over hun eigen voorpoten heen. Het was in ieder geval vermakelijk om te zien. Maar Destrius was hier niet alleen om te kijken naar jonge spelende diertjes, maar omdat hij ook vandaag weer zijn werk te doen had. De highlands was een van de plaatsen waar de meeste slachtoffers vielen. Mede doordat er dieren die niet in de vergen thuis hoorden hier naar beneden te pletter vielen, wezens die niet op tijd konden ontsnappen aan een storm of andere levensbedreigende omstandigheden, of gedood worden door een van de behendige roofdieren van de highlands. Zoals hier ook zou gebeuren, een paar minuten van nu. Een Europese lynx bewoog zich behendig en snel door de rotspartijen heen met zijn flexibele lichaam. Zijn poten waren net schokdempers en lieten hem geruisloos over de stenen heen lopen. Zijn prooi, een van de jonge steenbokken, was bijna dichtbij genoeg om te pakken te nemen.

Licht geboeid keek Destrius toe hoe de lynx ineens tevoorschijn sprong en de steenbokken verraste. Meteen werd er toegehapt en had hij van een jonkie een van de achterpoten vast in zijn bek. Het kleintje blaatte in totale paniek naar zijn moeder, en meteen kwamen er een paar volwassen dieren aangestormd die nog probeerden de lynx weg te jagen met de wapens die ze op hun kop droegen; hun scherpe en harde hoorns konden de katachtige goed verwonden. Maar het mocht niet baten, de lynx trok het jonkie mee naar beneden en ontsnapte in een hoog tempo tussen de stenen. Destrius bewoog zich als een spook over de stenen. Hij hoefde wat minder op te letten waar hij liep en hoe hij liep, want het gevaar om te sterven was er voor hem niet meer. Hij gniffelde even, terwijl de minuten voorbij vlogen. De steenbokken hadden de zoektocht opgegeven en trokken ietwat verslagen verder, terwijl de lynx wat meer tevoorschijn kwam en zijn buit in het zwakke lentelicht op begon te knagen. Heel groot was de maag van een Lynx alleen niet, en het duurde niet lang voordat het dier weer verder trok. Tijd voor de aaseters om buit te maken. Ze waren al veel langer vanaf de rotsen of vanuit de bomen aan het staren naar de etende lynx.

Eerst waren het doodnormale zwarte raven die zich te goed deden aan het jonge en verse vlees. Maar later werden ze allemaal opgeschrikt door een enorme witte raaf, die ook uit het lijk begon te pikken. Destrius trok een van zijn wenkbrauwen vragend op. Wacht, was dat niet Chaurus, de god van Purgatorio? Zowel hem en de godin van Caelum had hij al een lange tijd niet gezien. Hij had het daar laatst nog met zijn andere collega over gehad, Juvé, de god van Infernum. Destrius kwam met haastige passen dichterbij tot hij op hij een redelijke gespreks-afstand was van de god die het gedaante had aangenomen van een witte raaf. Het verse bloed uit het vlees had de veren rondom de snavel en verder op de kop een viezige kleur gegeven. ''Hongerig, Chaurus?'' begon het zwarte hert terwijl zijn ogen even over het karkas gleden. Zijn vraag had hij misschien wel gesteld met een licht sarcastisch tintje, want goden hoefden normaal geen aards voedsel te nuttigen. Waarom Chaurus dat ook deed was hem een raadsel. Hij stapte nog dichterbij. Ugh, het lichaam was al half weg, maar Chaurus had de ziel nog niet weggestuurd. De ziel was angstig en onrustig, probeerde weg te komen maar faalde. Destrius plaatste een van zijn hoeven op de kop, sloot zijn ogen, nam een lange teug adem en bevrijdde het dier, en liet hem naar Cealum varen. Hij zuchtte zijn adem weer uit en keek weer naar de raaf. ''Wat brengt jou hier, trouwens?'' vroeg hij met enige nieuwsgierigheid.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://inciala.actieforum.com
Chaurus

Chaurus


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: Unkown
Remission: Neutral

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyzo maa 03, 2013 5:57 am

Chaurus keek op van zijn karkas toen hij zijn naam hoorde. Het was Destrius, god van de Limbo. Een..interessante collega al vond Chaurus dat zelf. Hij slikte even een stuk vlees door terwijl Destrius vroeg wat hij hier kwam doen. "Ah, Destrius, wat een toeval dat ik jou hier ook zie..Ik weet wat je denkt, maar ik had gewoon weer zin om de smaak van aards vlees te proeven. Een god moetssoms ook eens afwisseling hebben in zijn smaakpatroon niet?" Hij grijnste even. "En diezelfde vraag kan ik beter aan jou stellen. Moet je niet doden vervelen die toch al gedoemd zijn om hun hele volgende leven rond te dwalen en zich dood te vervelen?" Hij nam daarna nog een laatste hap van het karkas. Deze opmerking was puur bedoeld als plagerijtje. Toen keek hij weer naar Destrius. "Ik ben hier voor mijn gebruikelijke ronde over het aardse rijk. Kijken hoe het er nog uitziet." Hij had zelf nooit zo gehouden van de andere methodes die de goden gebruikte. Hij wou veel liever het hele aardse rijk zelf verkennen. Dit karkas zag hij enkel als een korte pauze. Die nu wat langer zou duren aangezien Desterius er was. Hij zuchtte. "Maar helaas, de mensen hebben nog steeds niets gedaan aan de huidge situatie..alsof ze verwachten dat we ze gaan helpen. Ze vervelen mij al genoeg met hun doden, en met de dag worden het er steeds meer ook nog. Je moet eens weten hoeveel oordelen ik per dag moet vellen..." Hij zuchtte nogmaals. Iedere keer weer dezelfde opdracht geven. Het is dat Purgatorio zo groot is, anders had Chaurus ze meteen naar Abberabunt of beter nog, Infernum gestuurd. Konden ze lukker Juvé vervelen in plaats van proberen zich zo goed mogelijk voor te doen voor Chaurus. Iedere keer hetzelfde liedje..Nee stuur mij niet naar de hel..als dat zulke types waren was de kans groter dat hij ze ze moeilijke opdrachten gaf. Of als het juist weer van die types waren die zeker wisten dat ze hier net hoorde, dat ze waardig genoeg waren voor Caelum, dan stuurde hij ze linea recta naar Infernum. Zonder opdracht. Nee, met dat soort types was hij vrij snel klaar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Destrius

The flight. 28tjjt2
Destrius


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 42, technically.
Remission: Lost

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyzo maa 03, 2013 9:45 am

De witte raaf antwoordde op zijn vraag, en vertelde hem dat hij er weer eens zin in had, en dat ook goden variatie moesten hebben. ''Is dat zo?'' bromde Destrius als antwoord, trapte met een van zijn hoeven wat steentjes weg. ''Ik heb vanaf mijn sterfdag nooit meer honger gevoeld.'' mompelde hij er daarna achter aan. Hij wist niet hoe het met de andere goden zat, maar hij nam aan dat het bij iedereen die dood was hetzelfde was. ''En besef je daarbij dat jij; iemand die niet meer van deze aarde is, iets van de aarde weg neemt? Van het kleine beetje vlees dat jij genomen hebt hadden honderden tot duizenden organismen van kunnen leven.'' hij wist niet wat hem ineens zo chagrijnig maakte, maar iets had zijn humeur totaal verpest, en maakte het dat Destrius buitengewoon kritisch en lichtgeraakt aan het doen was. Wat nog erger was, was dat de god van Purgatorio ook nog plagerig probeerde te doen. "En diezelfde vraag kan ik beter aan jou stellen. Moet je niet doden vervelen die toch al gedoemd zijn om hun hele volgende leven rond te dwalen en zich dood te vervelen?"

Destrius zuchtte zachtjes. Hij wist nu al waarom hij de goden van Caelum en Purgatorio niet erg gemist had. ''Sinds wanneer is de respect voor elkaars werelden verdwenen, witje?'' Destrius snoof afkeurend naar de andere god. Geintjes onderling mochten natuurlijk, maar hij had er de pest aan als ze over Aberrabunt begonnen. En logisch ook, het was zijn wereld en zijn koninkrijk nu, de zielen die verdwaald waren vielen onder zijn bescherming en hij moest inderdaad toezicht houden over hoe het ervoor ging. Maar de zielen ontsnapten niet zomaar uit Aberrabunt, en de laatste tijd was het erg rustig, vandaar dat Destrius over de aarde heen trok, steeds op plekken was waar de dood nabij was, om te kijken of hij toevallig een ziel tegenkwam die gereed was voor Aberrabunt. Maar tot nu toe waren het alleen duidelijke verhalen geweest. Pure zielen zoals die van jonge dieren, of juist slechte zielen die alleen mochten rotten in de diepe duisternis van Infernum. Aberrabunt had de minste inwoners van allen, maar de zielen die er binnenkwamen, waren ronduit fascinerend.

De raaf begon weer te praten. Serieus nu. Vandaar dat Destrius toch weer zijn aandacht op hem vestigde. "Ik ben hier voor mijn gebruikelijke ronde over het aardse rijk. Kijken hoe het er nog uitziet." Het zwarte hert knikte kort. Ja, ze konden van vanboven op de aarde kijken, maar als je er zelf overheen liep zag je zoveel meer. "Maar helaas, de mensen hebben nog steeds niets gedaan aan de huidige situatie..alsof ze verwachten dat we ze gaan helpen.'' vertelde Chaurus van Purgatorio. Daarna zeurde hij over dat er elke dag meer doden kwamen, en hoeveel oordelen hij moest vellen. Destrius fronste. Tja, het konden het er wel veel zijn, maar het was je enige werk. Sommige goden hielden misschien niet van hun werk, maar dan hadden ze maar beter moeten zijn, of de taak niet op zich moeten nemen, als ze al de keus hadden gehad. Anyway, wat er doorgaans met de zielen in Aberrabunt gebeurde was niet helemaal duidelijk. De meesten, zo'n grofweg 90%, vinden nooit de uitgang, de andere 10 procent vinden het wel, zijn dan helemaal kapot gemaakt door alles, maar zijn blijven vechten. En ja, die zielen kregen echt een beloning. Ze mochten naar een andere wereld, of zelfs terug. Maar dat was zeer zeldzaam. Het was dus in ieder geval boeiend werk, waarbij hij de zielen goed leerde kennen. Hij had in zijn korte loopbaan als god nooit spijt gehad, zelfs al nam Aberrabunt ook hem langzaam in zijn greep. Destrius schudde zijn kop, en was terug in de gewone wereld. ''Trouwens, heb jij Esri nog gezien?'' vroeg hij hem maar. Hij voelde zich ergens een bemoeial, maar hij had het gevoel dat hij met iedereen in contact moest blijven, alles moest weten. Als hij echt een goede goed wou zijn dan, want kennis was macht.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://inciala.actieforum.com
Juvé

The flight. Awxiqo
Juvé


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: I guess I quit counting a long time ago.
Remission: Doomed

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyzo maa 03, 2013 10:42 am

Een zachte kreun ontsnapte uit Juvé's bek. Zijn neusgaten waren wijd open gesperd en zijn pupillen verkleint tot spelden kopjes. Het gaf zijn al niet knuffelbare uiterlijk nog eens een extra waanzinnige bonus. De blik van iemand die elk moment iemand de keel kon doorbijten en hem zonder pardon achter kon laten. Niet dat dit Juvé's intentie was. Zelfs als hij daar behoefte aan had dan was het nog steeds tegen de regels. En de regels waren heilig voor Juvé. Het was het enige wat hem nog een beetje geestelijk gezond hield. Anders zou hij volledig krankzinnig worden. Nee, Juvé had die regels nodig. Hij zou zelf niet eens willen weten wat er zou gebeuren als hij ze niet had. Maar dat buiten beschouwing gelaten was er iets heel anders wat door Juvé heen raasde. Het was een brandende pijn. Eén die van buiten niet te zien was maar van binnen heel goed voelbaar. Anders dan de andere goden was Juvé niet onaanraakbaar. Ja, hij was onsterfelijk zoals de anderen. Maar pijn raakte hem nog steeds. Het was een deel van zijn vervloekte hiernamaals. Zijn schuldaflossing voor zijn aardse zonden. Hij had zo zijn manieren om aanvallen te ontwijken. En Juvé was ook niet de beroerdste als het ging om vechten. Zijn sterfelijke leven had hij haast niets anders gedaan. Maar als hij geraakt werd door iets. Een klauw, een kogel, wat dan ook. Dan was de pijn onverdraaglijk. Maar ook dat was niet wat hem dwars zat. Zijn laatste gevecht was alweer een week geleden geweest. Het was de pijn die zij aan hem had meegegeven toen ze hem naar Infernum zond. Een pijn die eeuwig zijn lichaam zou trekken. Je kon er niet aan ontkomen. Het hield nooit op. Er was enkel dat ene waar het mee verlicht kon worden. Waar het niet meer door gevoeld kon worden. Dat ene...was lachen. Juvé's sadistische gevoel voor humor en zijn manische lach waren er om zijn gedachten af te lijden van die eeuwig durende pijn. Om hem voor even niet te voelen. Maar hij was alleen, en er was niet veel om te lachen als je alleen was zodat je gedachten je konden kwellen.

Echter, kwam daar verandering in zodra Juvé over de heuveltop was die hij op was gelopen. Hij herkende onmiddellijk Destrius uit de twee dieren die verderop stonden. Maar met wie stond hij zou te praten. Juvé vernauwde zijn blik in de hoop scherper te kunnen zien. Ineens wist hij wie er bij Des stond. Hoe had hij dat niet kunnen zien? Het was Chaurus, één van zijn godelijke collega's. Zijn oude vertrouwde grijns keerde weder op zijn snuit. Misschien kon dit nog interessant worden. En wie weet zou hij nu eindelijk zichzelf van dat brandende gevoel kunnen afleiden. Juvé besloot de snelste weg naar beneden, naar de twee andere goden te nemen. Hij veranderde in asdeeltjes en viel uit elkaar om op maar een paar meter afstand van de twee weer tevoorschijn te komen. 'Nee maar, kijk eens wat Purgatorio heeft uitgekotst. Dat is een tijd geleden Chaurus,' sprak hij met het gebruikelijke sarcasme in zijn stem. Ah, dat voelde direct een stuk beter. De pijn was nog steeds niet weg maar nam langzaam wat af zodat het niet helemaal ondraaglijk was geworden. Juvé's groene ogen gleden nu even door naar Destrius. Hij grijnsde even kort als teken van begroeting.
Terug naar boven Ga naar beneden
Chaurus

Chaurus


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: Unkown
Remission: Neutral

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyma maa 04, 2013 6:23 am

Hij moest lichtjes grijnzen om de reactie van Destrius. Alsof het hem iets kon schelen. Hij was sowieso niet echt een fan van levenden in het algemeen. Ze zorgden enkel voor problemen in zijn ogen. Maar goed, hij tolereerde deze nog wel. Er waren namelijk nog wel een paar die hij wel mocht. Deze mocht hij dan ook gelijk echt goed. Daarom vond hij het jammer dat de rest zijn beeld over levenden een beetje verpestte. Ook moest hij lichtelijk grinnken over Destrius reactie op zijn plagerijtje. Hij had die zo'n reactie terug kunnen verwachten. Chaurus meende die opmerking natuurlijk niet, maar hij vond het altijd leuk om even te kijken wat zijn opmerkingen voor effect hadden.
Chaurus dacht even na over de vraag van Destrius. Toen schudde hij zijn hoofd. "Ik heb haar in geen tijden gezien..Ach, ze zou het vast gewoon te druk hebben." Met het regeren over goedzakken en watjes..hehe. Over vossen gesproken..in de verte zag hij Juvé, zijn andere collega aankomen. Hij grijste om de opmerking van deze. "Hallo Juvé...nog altijd even vriendelijk hoor ik?" Hij zuchtte. Ergens had Juvé wel gelijk. Maar ja, hij had het ook zo druk gehad de laatste tijd.. "Het is inderdaad lang geleden sinds ik het genoegen heb gehad weer eens een goed gesprek met mijn mede collega's te voeren.." Ja, hij was er gewoon niet aan toe gekomen de laatste tijd..Want, hij vervelend zijn taak ook soms was, hij nam het wel serieus. Want, het was tevens ook wel een belangrijke taak die hij had. Hij bepaalde eigenlijk zo'n beetje waar sommige heen gingen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Destrius

The flight. 28tjjt2
Destrius


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 42, technically.
Remission: Lost

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptydi maa 05, 2013 10:48 am



De witte raaf reageerde verder niet meer op zijn tegen-opmerkingen. Maar goed ook, Destrius was zeer koppig te noemen als hij vond dat hij gelijk had, en hij zou dan door gaan met punten maken tot de andere toe gaf of gewoonweg te moe werd van de discussie. Wel reageerde de vogel op de vraag of hij Esri had gezien, maar het was een loze vraag geweest, zoals Destrius al gedacht had. Het antwoord was precies wat hij had verwacht, voorspelbaar. Hij had haar ook niet gezien voor een tijd, en voegde er aan toe dat ze het vast te druk had. ''pff..'' proestte Destrius afkeurend. Te druk met wat? De zielen die naar Caelum werden gestuurd konden lang niet zo vervelend zijn als die in Purgatorio, Aberrabunt of Infernum. Als iemand van hun vieren het makkelijk had, dan was dat wel Esri van Caelum. Nou ja, dat dacht hij dan. Hij kwam nooit in Caelum, de laatste tientallen jaren niet in ieder geval. Het was er te fel en te vrolijk, dat was het vast. Het bracht hem naar een andere realiteit en herinnerde hem er aan dat hij ook daar had kunnen eindigen, als hij beter was geweest.

'Nee maar, kijk eens wat Purgatorio heeft uitgekotst. Dat is een tijd geleden Chaurus,' klonk er ineens achter het hert, met een stem die hem maar al te bekend in de oren klonk. Waarom had hij hem niet horen aankomen? Destrius grinnikte en keek grijnzend om naar de vos, die hem wél vriendelijk begroette. Op zijn eigen manier dan. Zijn grijns maakte Destrius opgewekt, en hij grijnsde breed terug. ''Hallo Juvé...nog altijd even vriendelijk hoor ik?" antwoordde Chaurus terug. Oh, als hij het had gekund, had hij nu bulderend gelachen, maar hij hield zich netjes en vrij stil tegenover de andere goden. Oh, hoe hield hij er van om te zien hoe de band tussen de goden zich hield. Ze hadden allemaal hetzelfde doel in een eigen wereld, maar ze waren oh zo verschillend. Vroeger, wanneer de eerste goden van de vier werelden zich geplaatst hadden, was het een hechte groep geweest, bijna identiek gedrag, en werkten ze als een vast team, bijna eng. Nee, de goden van nu hadden duidelijk een eigen persoonlijkheid en deden hun dingen op hun eigen manier. Beter, het zou maar saai zijn als ze als vroeger handelden. Daarbij ging het op deze manier ook goed tot nu toe.

"Het is inderdaad lang geleden sinds ik het genoegen heb gehad weer eens een goed gesprek met mijn mede collega's te voeren.." sprak de raaf daarna. Ach, het was wat je een goed gesprek noemde. Destrius en Chaurus waren nou niet echt vriendelijk tegen elkaar geweest, en hoe het gesprek zich nu zou ontwikkelen nu de god van Infernum er ook nog bij was gekomen, was een raatsel. Destrius was razend benieuwd hoe Juvé zich verder hield tegen de god van de tussenwereld, maar zelf besefte hij dat hij ook maar weer moest spreken, want hij was akelig stil, ook voor zijn doen. ''Wat een toeval weer, dat we zo bij elkaar geraken.'' Hij probeerde comfortabeler te gaan staan, maar het lukte hem niet echt. De stenen waren glad, en zijn hoeven ook. Hij sloot zijn ogen, ademde diep in en transformeerde zichzelf in een van zijn favoriete vogels, een Epauletspreeuw. Hij vloog naar een tak van een dode stronk en ging daar op zitten. Ah, véél beter. Hij glimlachte. ''En wat brengt jou hier naar deze godvergeten plek, Juventus?'' zei hij terwijl hij zich richtte op de vos. Tja, het was hier nou niet echt levendig. De lente was nog niet erg doorgedrongen, de weinige planten waren leeg, de bergen waren grijs en de ijzige wind blies door hun vacht en verendekken. Het enige andere wat hun vergezelde was het verse lijk van een jonge steenbok. Gezellie.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://inciala.actieforum.com
Juvé

The flight. Awxiqo
Juvé


Character
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: I guess I quit counting a long time ago.
Remission: Doomed

The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Emptyvr maa 08, 2013 10:14 am

Juvé's grijns werd zowaar nog breder toen hij reactie terug kreeg van Chaurus. 'Je kent me Toch? Ik ben áltijd de vriendelijkheid zelve,' sprak hij met geveinsde onschuld terwijl hij nog eens extra nadruk legde op het woord ''altijd''. Maar een zachte gniffel liet dat mooie stukje acteerwerk teniet doen. Hij ging op zijn gemak liggen, zijn kop op zijn gekruiste poten terwijl hij het beleefde gebrabbel van Chaurus aanhoorde. Hij wilde best wel geloven dat hij het druk had. Maar dat hadden ze allemaal. Het was echt niet zo alsof Juvé hele dagen op zijn luie gat niets zat te doen. Waarschijnlijk telde Infernum wel de meeste zielen. Dat was het heerlijke aan stervelingen. Ze waren allemaal zo vreselijk bezeten van macht. Gaf ze het gevoel dat ze een ander de baas konden zijn en ze zouden die bron uitputten tot de laatste druppel was opgedroogd. En macht kon leiden tot van alles. Van obsessie tot pure jaloezie. En waar denk je dat al die zonderlingen heen gestuurd werden? Juist Indernum. Maar Juvé klaagde niet. En zeker niet tegen de anderen. Dat waren zaken waar hij altijd heel professioneel over deed. En daar hoorde je hem nooit over.

Juvé's ogen, en alleen zijn ogen, schoten weer in de richting van Destrius toen deze ook zijn stem weer liet horen. Hij bleef toekijken hoe zijn collega zich weer veranderde in een ander beest. Vanbinnen fronste hij zijn wenkbrauwen, als hij die zou hebben. Dus Destrius had nog steeds geen vaste vorm. Dat was interessant om te weten. Juvé was nooit anders dan een vos geweest. Dat had hij vanaf het begin wel al geweten. Vossen stonden bekend als sluw en achterbaks. Vals en gemeen. En meer van dat soort slechte dingen. Waar die geruchten vandaan kwamen? Joost mocht het weten. Juvé kende meer dan genoeg vossen die hadden bewezen anders te zijn. Maar andere dingen eisten zijn aandacht voordat hij er langer over na kon denken. Namelijk de vraag van Destrius. Even lachte Juvé zachtjes. Anders dan zijn harde bulderende lach klonk dit zacht, laag en eigenlijk erg aangenaam om naar te luisteren. Een enorm verschil met zijn gebruikelijke manier van lachen. Het was meer omdat de pijn weer terug begon te komen. 'Nou, godvergeten...,' herhaalde hij nadat hij weer een beetje uitgelachen was. Immers, ze waren hier met driekwart van het huidige godenrijk aanwezig. Erg godvergeten was deze plek dus niet meer te noemen. 'Laten we zeggen dat ik een fijne bergwandeling aan het maken was. Je weet wel, een frisse neus halen, de poten strekken. En toen merkte ik dat de verdoemde mislukkelingen conferentie hier bezig was. Dus je begrijpt dat ik als mede verdoemde mijn kop wel móest laten zien,' gaf hij luchtig antwoord op Destrius vraag. Juvé had Destrius nooit verteld over zijn brandende pijn die hij al eeuwen met zich mee torste. Maar als zijn collega goed op de blik in zijn ogen had gelet had er misschien een sprankje van die pijn door zijn luchtige masker kunnen schijnen. Waarschijnlijk had zelfs Chaurus het kunnen zien.

(Fun fact: Joost is de Japanse benaming voor de duivel xD)
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




The flight. Empty
BerichtOnderwerp: Re: The flight. The flight. Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

The flight.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: The highlands-