Ik wilde eens een verhaal met wat meer actie, dus daarom heb ik dit account aangemaakt.

Het begin is wel een flinke lap tekst dus ga er maar goed voor zitten.

Het verhaal:
Ghost liep over de daken heen van Solumn, Hij was er bijna. Nog even en hij zou bij de plek zijn waar zijn doelwit zou moeten zijn op dit moment. Na nog 2 sprongen over de steegjes heen kwam hij bij de bestemming aan. Hij bleef nu op zijn hurken en keek zo net over het stenen muurtje over het dak heen. Het was meteen raak hij zag meteen al 2 mannen staan. Ze kwamen natuurlijk niet lopend hoor maar zelfs nu gingen ze nog door met hun wrede acties… zagen ze dan niet in dat ze zo juist de wereld hebben vernield en nu misschien wel helemaal gingen vernietigen. Ghost keek voorzichtig toe en er kwamen 2 mannen het plein op. Met auto’s! Hoe kwamen ze in godsnaam aan de benzine?! Of zouden ze nog een voorraad hebben gevonden? Ach het deed er niet veel toe wanneer Ghost zijn slag zou slaan. Na een tijdje toekijken hoe de mannen overlegden over iets, ging Ghost dichterbij een plekje zoeken. Hij vond zijn plek in een vervallen huis, zo had hij beschutting en de kapotte ramen kon hij makkelijk doorheen kijken.

Ghost zag de 2 mannen nu een stuk dichterbij. Hij pakte een pijl en hij legde die op zijn boog, hij spande langzaam de boog aan en ging staan zodat hij net aan 1 van de mannen zag. Hij richtte en liet de pijl van de boog vliegen. Met en vreselijke gil tegelijk had ghost de tweede pijl al aangelegd en schoot die nu weg. Hij zag hoe de eerste man instortte, maar de 2e had hij verkeerd geraakt. Tijd voor nog een pijl was er niet en Ghost deed zijn boog op zijn rug en vluchtte naar beneden naar de deur. “SHIT!” Ghost zag 2 mannen de deur inrammen. Ze hadden hem gezien. Ghost moest nu snel iets doen… het plein? Nee de andere mannen… muur? Geen kans… Het dak! Ghost rende pijlsnel de trappen weer op 1 trap, 2 trappen, topzolder! Op de topzolder ramde Ghost de ladder neer en sloeg met zijn bijl het dakraam kapot en klom het dak op. Hij gleed direct weg. Het was gaan regenen en de mossige daken waren spekglad geworden, zeker de schuine daken. Ghost zette zich schrap en via de dakgoot wist hij nog net een grote sprong te maken. Hij knalde op de rand van een ander dak en gleed half naar beneden. Hij trok zich met beide handen op en rolde het dak op. Ghost had een stekende pijn in zijn borst en maag, hij had 2 ribben gebroken en een aantal gekneusd. Maar alweer kwamen de mannen achter hem aan. De eerste man schoot met een pistool vanuit het dakraam en de andere probeerde hem te volgen via het dak. Ghost verbeet te stekende pijn en tilde zich van het dak en zette het op een lopen, steeds dekking van daken en schoorstenen zoekend. Ghost sprong, maar kreeg tijdens de sprong stekende pijn in zijn been. Hij donderde van het dak af, gelukkig brak een houten afdakje en een stel lege dozen zijn val. Hij krabbelde overeind en keek naar zijn been. “DAMN een kogel!” Ghost hoorde de mannen schreeuwen. Het klonk nu als 3 mannen die hem zochten. Hij strompelde/rende zo snel als hij kon weg van het geluid. Ghost zag een brandtrap en met 1 been sprong hij omhoog en hij kon net blijven hangen aan de rand. Hij trok zich ondanks alle pijn toch omhoog en ramde met zijn volle gewicht de eerste deur in en tuimelde naar binnen.

Ghost schopte de deur dicht en kroop nu ver der naar binnen. Ghost tilde zich op aan de muur en een tafel die er stonden en hinkte nu naar de keukentafel toe. “damn hoe kon het zo fout gaan…” Hij liet zichzelf op de tafel vallen. Eerst moest hij die kogel uit zijn been krijgen en dan het bloeden van alle wonden stoppen. Hij gooide zijn tas naast zich neer en pakte er een aantal spullen uit. “nee… nee ah daar!” Hij duwde de tang die hij zojuist had gepakt diep in de wond in zijn been. Het was gelukkig een vleeswond alleen maar het deed verdomde zeer. Ghost deed een lamp van de tafel in zijn mond zodat hij op de houten standaard kon bijten. Na enig gemor en gepor trok hij de kogel uit de wond en Ghost liet zich bijna achterover vallen zoveel pijn had het gedaan. Hij pakte nu het verband dat hij altijd bij zich had en begon zijn been goed te verbinden. Nadat hij klaar was deed hij zijn bovenkleding uit en zag dat hij ook in zijn borst flink bloedde. Hij strompelde naar de badkamer. Ghost zag daar dat hij een deuk in zijn borst had “F*CK!!! Ik moet een chirurg hiervoor hebben… misschien kan ik langs bij doctor Lenard… Hij strompelde naar zijn spullen en pakte alles in. Hij keek buiten of er nog gevaar was, maar de mannen leken echt weg. Ghost liet zich vallen, wat superveel pijn deed. Hij kon helaas niet schreeuwen omdat de mannen er nog konden zijn anders had heel solumn hem gehoord. Ghost krabbelde overeind en ging naar doctor Lenard toe. Ghost had doctor Lenard na de ramp nog gezien toen hij al eens eerder gewond was geweest, maar toen was er niks gebroken geweest gelukkig. Ghost liep meerdere straten door kijkend naar gevaar, maar de reis was nu rustig gebleven.

Na 10 minuten lopen kwam hij bij doctor Lenard aan waar hij niet eens klopte maar gewoon de deur opensmeet. Doctor Lenard was bezig met een patiënt met een snijwond te verbinden, maar liet alles vallen toen hij zag dat Ghost onder het bloed zat. “Wat is er aan de hand?! Wat is er gebeurd?!” Ghost keek de doctor aan “Ik ben beschoten en heb 2 ribben gebroken…” Doctor Lenard pakte direct meerdere chirurgische spullen en gooide allemaal papieren van een tafel af. “Liggen jongen!” Ghost kroop met moeite op de tafel en de doctor gaf hem een flinke shot morfine.

Ghost werdt wakker in een bed. De pijn was nu al veel minder dan het was voordat hij binnenkwam, maar het deed nog flink pijn. Er stond te eten naast hem en Ghost at meteen alles op en dronk het glas water ernaast in 3 slokken leeg. “Pffff rust…” De doctor kwam binnen. “zo jongen hoe gaat het er nu mee?” “Jah beter Lenard… heel erg bedankt voor de medische hulp… oh en het eten natuurlijk” De doctor was even stil, maar antwoorde na een momentje “geen probleem jongen, maar ik wil niks weten van wat je doet… jij bent beschoten, Ik ben hier doktor. Meer weet ik niet van jou…” “Natuurlijk doktor… ik zal u geen last meer bezorgen, ik moet toch weg trouwens… terug naar mijn plek…” Ghost stond op en liep naar buiten. “Bedankt doktor!” Riep Ghost nog even bij de deur. Het was laat geworden. Hij had uren buiten bewustzijn moeten hebben gelegen… Ghost deed in een stil steegje zijn jas uit. De jas deed hij in zijn tas zodat hij niet te herkennen was. Na een poosje lopen, kwam Ghost bij het enige plein aan waar nog mensen rondliepen. Hij was dicht bij huis. Ghost voelde zich doodmoe, maar moest eerst thuis zien te komen… Eerst wat eten en dan rusten… de missie was toch al voorbij. Ghost begon te steunen op muurtjes en oude lantaarnpalen. Hij moest nog een stuk of 300meter. Hij hield zich sterk, maar donderde toch tegen de vlakte. Alles werdt zwart en alle geluiden vervaagden. Hij voelde ver weg nog iets, iets aan zijn gezicht en armen dacht hij maar het werd steeds moeilijker om erop te focussen… zijn laatste gedachten waren ”Blijf wakker je bent sterk je kan dit! Ik moet… ik moet wakker… ik voel… iets… ik…” Ghost zakte nu weg en verloor zijn bewustzijn.