Perished
Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexHomepageLaatste afbeeldingenRegistrerenInloggen

Deel

White as snow

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden
AuteurBericht
Snow

Snow


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

White as snow Empty
BerichtOnderwerp: White as snow White as snow Emptyvr feb 22, 2013 12:52 pm

white as snow



Het was midden in de dag. De hemel was niet grijs, ook niet blauw; als je naar boven keek zag je alleen maar wit. Niet alleen de lucht had die kleur; alles was bedekt met een laag dikke sneeuw. Het was dan ook steenkoud. Er staken een paar bomen uit de sneeuw, in de verte, en kilometers verderop begon er een berglandschap, maar verder was er niets te zien. Gelukkig was het op dit moment even droog, anders was het onmogelijk om door deze vlakte heen te komen. Er was een stevige wind en als het ook nog weer zou gaan sneeuwen, zou dat meteen een sneeuwstorm worden. Dat kon Snow nu niet gebruiken, niet nu ze op pad was om een vriend te redden. Haar adem steeg als wolkjes in de lucht en ze moest goed blijven bewegen wilde ze niet onderkoeld raken. Als ze niet oppaste, zou ze in de sneeuw vallen en nooit meer opstaan. Het was hier ontzettend gevaarlijk. Terwijl ze met stevige passen tegen de wind in liep, hield ze met één hand haar dikke sjaal tot boven haar neus. Ze had een witte mantel met een kap die ze over haar hoofd droeg, waardoor alleen haar ogen niet bedekt waren. Zonder die mantel was ze hier allang doodgevroren. Even kneep ze haar ogen samen. Ze zag iets bewegen. Het was een vage schim, onopvallend met zijn witte vacht, maar het was hem! Het was de witte wolf! Het arme dier lag zonder te bewegen in de sneeuw. Nu ze wist waar hij was, versnelde ze haar pas en sprintte ze zo snel als ze kon naar hem toe. Dichtbij genoeg knielde ze bij het dier neer, dat zijn ogen nog maar net open kon houden. De wolf had felblauwe ogen en toen ze zachtjes over zijn rug streek, kruisten hun blikken zich kort. Ze had hem al meer dan een week niet meer gezien en toch herkende hij haar. Hoe kon het ook anders; ze hadden zo lang zij aan zij gestaan. Het waren maatjes die elkaar hielpen in geval van nood. En dit was zeker een geval van nood. Snow beet even op haar onderlip. Ze kon het niet ontkennen; de wolf zou het niet gaan halen. Hij was uitgedroogd, uitgehongerd en onderkoeld. Ondanks dat ze wist dat het geen zin meer had, trok ze haar mantel van haar schouders en legde die over de wolf. Hij maakte kort een vreemd, piepend geluid. "Shhh. Het is oké. Je hebt genoeg gedaan, de goden zullen je niet straffen. Rust nu maar," sprak ze zachtjes in zijn oor. Misschien had de wolf wel geen idee wat ze zei, maar het maakte haar niet uit. Wat ze zei was de waarheid. Het dier was een loyale vriend geweest, hij zou op een mooie plaats terechtkomen na zijn dood. Daar was ze zeker van. Terwijl de wolf zijn laatste adem uitblies en zijn ogen sloot, glimlachte ze nog even naar hem. Nog een tijdje zat ze zwijgend op haar hurken terwijl ze voorzichtig zijn vacht aaide. Ze voelde iets nats op haar gezicht en toen ze opkeek, zag ze dat het weer was begonnen te sneeuwen. Alles behalve goed. Snel pakte ze de mantel op en trok hem weer om haar lichaam heen, gooide de kap over haar hoofd en ging er vandoor. Uit haar hoofd wist ze dat hier ergens in de buurt een grot moest zijn waar ze kon schuilen, maar met die sneeuw in haar ogen zou het lastig worden om het te vinden. Bij iedere pas die ze maakte sprong er sneeuw omhoog en bij ieder pas die ze maakte zakten haar voeten opnieuw de grond in. Helemaal buiten adem kwam ze bij de rand van een berg terecht, waar ze niet langer last had van de stevige wind. Nu haar zicht ook beter was vond ze een gaatje in de klif; dat moest een grot zijn. Eenmaal bij haar bestemming kroop ze het hol in. Het was nogal krap, en nog belangrijker; ze was er niet alleen... Er was duidelijk nog een ander levend wezen aanwezig. Er klonken zachte voetstappen en een adem, maar ze kon niets zien door het donker in de grot. "Hallo..?" galmde Snow's stem door de grot.


starship ranger becky , @ atf


[God Note] + Remission voor het bijstaan van een stervend dier in zijn laatste momenten
Terug naar boven Ga naar beneden
Esri

Esri


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd:
Remission: Neutral

White as snow Empty
BerichtOnderwerp: Re: White as snow White as snow Emptyvr feb 22, 2013 11:35 pm

Esri had geen idee wat haar bezield had om nog eens een poot op de aarde te zetten, maar toch had ze het gedaan. Een blik van walging ontstond, maar ze kon niet ontkennen dat ze de sneeuw niet leuk vond. Dat maakte haar minder opvallend op de verdorde aardbodem. Bovendien was er nu toch weinig aan in haar eigen gebied, het was grappig om afgetakelde mensen te bekijken. Dieren die op sterven lagen, allemaal verschrikkelijk zielig deden. Ze was dat liefelijke gedoe zat, al die jaren van dat gevoel van vreugde en vrolijkheid. Esri was het zat. Het maakte haar ziek. Voor kort sloot ze haar ogen, liet het geluid van de wind die met haar oren speelde tot zich inzinken. Een storm was op komst, en niet zo'n kleine ook. Gauw genoeg schoten haar ogen wijd open en sprintte ze weg van de waterkant.
Haar oren hadden iets opgevangen, wat best aantrekkelijk klonk. Er was een dier in de buurt en als ze het goed had, had ze ook een geur van een mens opgevangen. Dit kon nog eens interessant worden. Vrij vlug slalomde ze om de bomen heen, ontweek planten die haar in de weg stonden en liet een flink spoor van stuifsneeuw achter zich. Niet dat iemand die zou volgen, binnen enkele minuten zou het gaan sneeuwen en niet zo'n beetje ook. De witte vos nam van ruimte afstand plaats achter een boom, stak enkel een zwart klein snoetje uit en ogen die haast niet op zou vallen er achter vandaan. Ze aanschouwde het tafereel dat er plaats vond. Hoe de wolf niet lang meer te leven had en de vrouw hem gerust wou stellen door zoetsappige woorden te gebruiken. Er was geen spoor van bloed te bekennen, dus het was een teken van hongernood, kou en hoogstwaarschijnlijk uitgedroogd door watertekort. Uit walging trok ze haar lip ietwat omhoog, vooral wanneer ze zag hoe de vrouw haar mantel over de wolf heen lag. Dit was ongelofelijk, eigen warmte opgeven voor een lichaam dat op sterven lag. Ze kon dit niet langer aanzien, het was te smerig en ze moest niet aan de bacteriën denken die de wolf ieder moment zou afstaan. Blergh.
Hard trippelden haar pootjes naar een klif wat niet ver van de plaats verwijderd lag, nam schuil in een grot die ze had gevonden. Dit was goed genoeg voor vannacht. Relaxed schudde ze zich uit en merkte dat er geen enkel ander wezen zich hier had genesteld, dus ze was helemaal alleen. Heerlijk, die rust. Geen jankende zielen om haar heen, met hun kleffigheid en liefdadigheidstoestanden. Enkel de kou en prachtige blauwe omgeving die haar plezierde. Tevreden nestelde ze zich in, legde haar hoofd op haar eigen staart die ze gebruikte als kussen. Hier kon ze wel aan wennen, voor een tijdje. En met die gedachte zakten haar oogleden steeds verder, moe was ze geworden van al dat werk.
Maar voordat ze de kans had om haar ogen volledig te sluiten en zich weg te laten varen in dromenland, hoorde ze een gestalte binnen komen. Wie was dat nu weer. Esri trok uit irritatie haar neus op, probeerde zich in het donker schuil te houden. Al trok tegelijkertijd lichtelijke nieuwsgierigheid ook stevig aan, waardoor ze rustig aan opstond en vanaf haar plek afwachtte. Het was die vrouw weer, die haar mantel had prijsgegeven aan een dode wolf. Een hatelijke echo galmde door haar oren, wat voor kort haar ogen deed sluiten uit frustratie. Hoe zou het zijn als ze eens een beetje dat mens ging pesten. Goden vertoonden zich uiteindelijk niet zo heel vaak op de wereld en ze had het idee dat deze nog nooit een dier had zien praten. Rustig zette ze een aantal stappen naar voren, waardoor enkel haar ogen geel belicht werden en te zien waren. ''De dood was allang op zijn buik geschreven en als hij niet op sterven lag, had hij gemakkelijk jou als prooi genomen. Zonder twijfel.'' Maakte haar stem entree in de grot en het verbaasde haar hoe koeltjes die nog klonk, zo serieus maar ergens ook best plagerig.
Terug naar boven Ga naar beneden
Snow

Snow


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 24
Remission: Neutral

White as snow Empty
BerichtOnderwerp: Re: White as snow White as snow Emptyza feb 23, 2013 1:22 am

white as snow



In de grot was het iets warmer omdat de wind haar niet kon bereiken, maar nog steeds was het ontzettend koud. Ze had wel twee keien in haar zakken waar ze een vuurtje mee kon maken, maar dan moest ze eerst nog takken vinden en dat leek een nogal onmogelijke taak op dit moment. Voorlopig zou ze het nog even moeten doen met haar mantel. Toch was ze niet dom; ze had een klein stukje brood in haar zak meegenomen. Ze zou het bewaren tot het allerlaatste moment; het moment waarop ze uitgehongerd zou raken en dat moment was nog niet gekomen. Zou hopelijk ook niet komen. Als de sneeuwstorm voorbij was kon ze misschien proberen een vis te vangen. Ze moest heel zuinig zijn op dit brood, want de boer woonde mijlen verderop. Het zou haar dagen kosten om nieuw brood te halen, en dan was het nog maar de vraag of de boer nog wat brood over had. Hij had ook een gezin om voor te zorgen. Het was al heel vriendelijk van hem om haar zo maar brood mee te geven, zonder dat ze er echt iets voor terug deed. Misschien kwam het omdat de boer haar ouders had gekend en dat hij haar daarom wel wou helpen. Snow staarde in de duisternis van de grot, geen idee wie of wat zich daar schuilhield. Het was hoogstwaarschijnlijk geen mens, want die kwam ze maar zelden tegen. Al zou ze niets liever willen. Dieren waren goede vrienden maar het was toch iets anders dan een mens als vriend. Na een tijdje stil te hebben gestaan kwam ze weer een beetje op adem en begon haar hart iets minder snel te kloppen, totdat er plotseling twee gele ogen uit het donker tevoorschijn kwamen. Dat was overduidelijk een dier en zeker geen vriendelijke. Er ging kort een gevoel van angst door haar heen maar Snow weigerde weg te kijken. Dus keek ze het dier recht aan. ''De dood was allang op zijn buik geschreven en als hij niet op sterven lag, had hij gemakkelijk jou als prooi genomen. Zonder twijfel.'' Haar ogen werden even wat groter en ze haalde diep adem. Was dat een stem? Ze wist toch heel zeker dat dit geen mens was; dit was een dier dat kon praten? Hopelijk was dit een droom. Dat zou vast ook betekenen dat de Witte Wolf nog leefde. Het moest wel een droom zijn, ze was vast in de grot in slaap gevallen. Dat betekende ook dat ze niet bang hoefde te zijn. In dromen kon je ten slotte niet dood gaan. "Jij weet duidelijk niets over mij en die wolf. Eerder heeft hij mijn leven gered en hij zou het voor een tweede keer doen, zonder dat ik erom zou vragen," antwoordde ze vastbesloten. De Witte Wolf had zo lang aan haar zij gestaan. Als hij haar als een prooi had gezien, dan was Snow nu allang dood. De wolf had lang geleden haar vertrouwen gewonnen en ook nu hij dood was zou ze daar niet aan twijfelen. Wat de vreemdeling ook zou zeggen. En een vreemdeling was het; want nog steeds wist ze niet wat voor dier er tegenover haar stond. Dit was in ieder geval een hele vreemde droom, en ondanks het pratende dier, gevaarlijk realistisch. "Wie ben je?" vroeg Snow, deze keer klonk haar stem iets voorzichtiger. Ze zou niet met zich laten spotten, maar wie het ook was tegenover haar, het leek erop dat diegene ook niet met zich zou laten spotten. Het was het verstandigst als ze zich niet al te vijandig zou opstellen. Alles was mogelijk in een droom.


starship ranger becky , @ atf

Terug naar boven Ga naar beneden
Esri

Esri


Character
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd:
Remission: Neutral

White as snow Empty
BerichtOnderwerp: Re: White as snow White as snow Emptyza feb 23, 2013 5:03 am

Het lieve vosje van vroeger, zo herkende ze zichzelf niet meer. Al die magie was er vanaf versleten door de jaren heen. Of het kwam door het werk wat ze deed, door de zielen die ze in vrede moest brengen of door familie plicht, ze wist het niet. Maar ze wist wel dat ze alleen was, al zou het daar echt niet aan liggen. Ze vermaakte zich prima in haar eentje, wat wel weer bleek uit de leedvermaak waar ze plezier uit haalde. Nog steeds hield ze haar ogen strak gericht op de dame, zonder ook maar eenmaal te knipperen. Dit kon ze gemakkelijk uren volhouden, zolang ze niet gestoord werd door onderdanen. De stem was terug, dit keer met meer woorden. Esri irriteerde zich er dit keer minder aan, misschien door de vastbeslotenheid waarmee het gebracht werd. Lichtelijk draaide ze haar kop schuin, het wekte een ietwat onschuldige indruk. Zo was ze tenslotte opgevoed. Zonder enig kwaad in haar lichaam, hersenen of krachten. Ze was dan ook geen aanvaller, wel eentje die iets met smetvrees had. Vrees voor het vuile, wat in zo'n wit landschap als deze niet te vinden was. Vuiligheid was gemakkelijk weg te wassen door in de sneeuw te rollen, dat was één van de redenen waarom ze hier ook het liefste verbleef. De kou deed haar weinig, daar had ze een heerlijk warme vacht voor. Een stralende witte.
Die ze nu liet zien aan de vrouw door enkele stappen in haar richting te zetten en zich uit de schaduw te laten komen. Zonder enig antwoord te geven op de reactie die ze had gekregen en zonder afschuw, liet ze haar ogen over het lichaam glijden. Het was geen vuile, die zich nooit waste en de geuren van drie kilometer verderop te ruiken waren, dat was zeker. Bovendien hielden dat soort mensen het ook nooit lang uit, hoewel stank geen aantrekkelijke geur was voor dieren, was het vlees wat eronder school wel de kans waard om het zich tot zijn prooi te maken.
Een kleine glimlach, voor hoever Esri toe in staat was om die te laten zien en te maken, vormde op haar kop zodra er nog een vraag klonk. Eén met voorzichtigheid en daar hield ze van, ze moesten afstand nemen. Niet zomaar denken dat ze de baas konden spelen, de mensensoort. Ze vertrouwde geen enkel, zelfs niet in haar eigen paradijs. ''Ik ben..'' Ze hield voor kort stil, dacht na over wat voor antwoord ze zou geven. Ze kon ermee spelen, dat was zeker. ''Ik ben van alles, ik kan je ergste nachtmerrie zijn, maar ook je mooiste droom. Het is wat jij ervan maakt.'' Het was nog steeds inkomen, maar zeker weten minder gevaarlijk als ze eerst had gesproken over de wolf. Dit klonk speelser, alsof ze een spel speelde. En ergens was dat waar.
Minder gespannen, voor haar in ieder geval, zette ze zichzelf comfortabel neer op haar kont. Tegen de ijskoude grond, waar ze inmiddels wel aan gewend was. Dieren leefden daar tenslotte mee, mensen wat minder. ''Mijn naam is Esri. En ik zou graag de jouwe willen weten.'' Hoewel ze die gemakkelijk zou kunnen krijgen door het hoofd te doorzoeken van de vrouw, stelde ze het liever op prijs om die gewoon te ontvangen. Dat gaf meer een soort van macht, dat ze het kon eisen op haar eigen manier. Ja, dat was het. ''Waarom ga je niet zitten?'' Een lieve stem verliet haar bek, het was raar, maar waar. Dit gezelschap maakte haar rustig, de sfeer zat niet vol met ijzige spanning.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




White as snow Empty
BerichtOnderwerp: Re: White as snow White as snow Empty

Terug naar boven Ga naar beneden

White as snow

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven
Pagina 1 van 1

Soortgelijke onderwerpen

-
» Colorless snow
» A land of snow and sorrow

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Perished :: ... :: Valley of white-